ใครเป็นแบบเราบ้างคะ...เราแค่ไม่ชอบ แต่ไม่ถึงกับเกลียดนะคะ เพราะการกระทำบางอย่างที่บางทีเรามองยายเป็นคนที่เห็นแก่ตัว เลือกปฏิบัติ เรามาอยู่กับยายและพี่แท้ๆ ตอน ม.ต้น เราคิดว่ายายจุกจิกกับหลานๆทุกเรื่อง ด่าเราแบบไม่มีเหตุผล เราคิดแบบนั่นเพราะพ่อแม่เราใช้เหตุผล กับเรา...ขึ้น ม.ปลาย เราย้ายไปอยู่กับพ่อและแม่ นานๆทีจะได้เจอท่าน จนกระทั่งมาเรียน ปวส.และอยู่ใกล้กับยาย ก็ไปเยี่ยมที่บ้าน ไปเล่นด้วย ไปหาไรให้กิน อาบน้ำให้ หายาให้กิน อยากไปไร่ไปนาเราก็พาไป พยายามตามใจทุกอย่าง( เพราะเรารักถึงรู้ว่ายายเป็นคนยังไง) จนจบ ปวส. วันนั้นเราไปขอข้าวสาร ที่บ้านยาย แกตักให้แต่ก็ทำท่าว่าไม่อยากใครเห็น รีบๆตักแล้วยื่นให้ เราก็ งง..ค่ะ ทั้งที่เราคิดว่า น้าๆไม่มีใครว่าไรซักนิด หลังจากนั้นแกก็มาเอาของพวกหมอน ผ้าห่ม ถ้วยจาน ชาม บลาๆๆ บางทีของเราก็ติดไปบ้าง และยังมีอีกหลายเหตุการณ์ ย้อนไปตอน ม.ต้น ยายชอบนินทาพ่อแม่เราให้คนอื่นฟัง(ประมาณว่าชาตินี้คงไม่ได้ดี) แกชอบอวยแต่คนที่ไม่มาแยแสดูแลแก ว่าไปดีแล้ว...ร่ำรวย...เหลือกินเหลือใช้  แล้วปัจจุบันครอบครัวเราปากกัดตีนถีบจนมีทุกอย่าง แกค่อยมาดูดำดูดี ตัวเราเองก็กลายเป็นคนไม่แคร์โลก ไม่สนใครจะอยู่ยังไง อยากเจอก็มาหาเอง ไว้อยากไปหาจริงๆก็จะไปเอง เรารู้ตัวว่ามองโลกแง่ร้าย แต่กับครอบครัวเรา เราใส่ใจ เทคแคร์พ่อ แม่ พี่ โทรหาท่านทุกวัน ส่งตังค์ให้ซื้อของส่งไปให้ แต่ญาติพี่น้อง(ฝั่งแม่) หรือยายก็ไม่ถึงกับห่างแต่เราก็ไม่ปฏิบัติกับท่านอย่างที่ผ่านมา  เรารู้ค่ะ ว่าเราชั่วและเลวมาก จะมีกี่คนที่คิดอย่างเรา (คงไม่)