สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างพูดเก่งและเฟรนลี่พอสมควร แต่กลับมาบ้านเราจะกลายเป็นเงียบและหน้านิ่งเลย
ปกติเราจะอยู่บ้านกับพ่อและแม่ค่ะ  ยายเลยสร้างบ้านใหม่แล้วบังคับเราไปอยู่ ย้ำ ! บังคับค่ะ เราไม่ยอมนะ แต่แม่นี่ก็บังคับเราด้วย

เราเลยไปค่ะ ปกติเราไม่ค่อยถูกกับยายอยู่แล้วเพราะเราเป็นคนชอบเถียง (ว่าจะไม่เถียงแต่ปากมันก็ไปเอง) ที่เถียงไปเรามีเหตุนะคะ แต่เขาไม่เคยฟังเราหรอกมีแต่จะด่าเพิ่ม บ่นเพิ่ม

ช่วงเสาร์-อาทิตย์ เราก็จะไปเล่นที่บ้านเราค่ะแต่ยายก็จะมาตาม แบบเราเล่นโน้ตบุ๊คอยู่ในห้องนอนแล้วยายเราก็จะทุบประตูเสียงดังและตะคอก บอกว่าถ้าเราไม่ไปบ้านยายเราจะโดนตี เราก็นิ่งค่ะ คิดในใจ นี่ก็บ้านเรานะ ทำไมต้องทำอย่างกับเรามากกที่บ้านคนอื่นด้วย พอเราไม่เปิดประตูก็จะทุบประตูเสียงดังเลยค่ะ เราอายเพื่อนข้างบ้านมาก

ถ้าเลิกเรียนมาก็บังคับเราต้องไปล้างจานไปกรอกน้ำ ไปซักผ้า และอีกหลายๆอย่าง แต่เราต้องทำการบ้านและอ่านหนังสือสอบไงคะ เลยไม่ว่างพอที่จะไปทำอะไรแบบนั้น ก็ทำได้บ้าง บางอย่าง พอเราไปทำให้ ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็จะเดินมาด่าเรา ประมาณว่า ลูกหมาเอ้ย !! ทำไรก็ทำไม่เสร็จ ! ทำดีๆหนะเป็นไหม นิสัยได้แม่มามากนะ !! แบบนี้น่ะค่ะ แค่ด่าเรายังพอรับได้นะคะ แต่ยายเราชอบตีค่ะ แต่ถ้าตีไม่ทันก็จะปาของใส่เรา เช่น รองเท้า กระป๋องแป้ง สิ่งของต่างๆที่มีอยู่ในบ้านแหละคะ

ยายเราชอบปั้นน้ำเป็นตัวค่ะ ว่าพ่อเราไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ ซึ่งเราก็เงียบค่ะ แล้วเดินหนี ล่าสุดก็ว่ามีคนนินทราเราที่ว่าไม่ล้างจาน ไม่ทำอะไร คืองงค่ะ เขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเราเขาจะรู้ได้ไงคะ ? ถ้ายายเราไม่เอาไปพูดเอง

วันนั้นรถโรงเรียนกำลังจะมา ยายเราใช้เราไปเอาของค่ะ เราเลยบอกว่ารถจะมาแล้ว แต่ยายก็ชักสีหน้าใส่ค่ะ เราเลยเดินไปเอา แต่หาไม่เจอเลยหานานไปหน่อย ยายเราเดินเอาไม้กวาดมาฟาดขาเราคะ เราพูดไม่ออก ยายเราด่าไปฟาดไปแล้วเราเลยตาขวางใส่ คือโกรธน่ะค่ะ น้ำตาจะไหลแต่เราก็ดึงไม้กวาดมาถือไว้ และกระแทกลงกับพื้น เราอยากฟาดคืนนะคะ แต่เราไม่กล้า ถึงเราจะไม่ชอบยายแค่ไหนแต่เราก็ทำร้ายไม่ลงค่ะ วันนั้นเราร้องไห้ไม่ออกเลยค่ะ เราหายใจเข้าลึกๆและมองขาตัวเองที่แดงแต่ไม่มาก


บางวันแต่เรานอนดึก ยายก็ดุด่าเรา ด่าเราสารพัด ยกเรื่องเก่าๆมาพูด เราก็แค่แอบเบ้ปากใส่นิดหน่อยแต่เดินหนี


เราต้องทำไงดีคะ ? เราทั้งเครียดทั้งเหนื่อย ให้เราทนแบบนี้ไปตลอดก็คงไม่ไหว บางอารมณ์เราก็อยากตายนะคะ แต่สงสารอสุจิหลายล้านตัวที่เราอุตส่าแย่งมันมาเกิดเราเลยฆ่าตัวตายไม่ลงค่ะ อีกอย่างก็สงสารแม่ทีอุ้มท้องเรามาตั้งเก้าเดือน แต่เราก็ทนไม่ไหวนะคะ รองรับอารมณ์คนแก่นี่ไม่ใช่สไตล์

เครียด T^T

**ชื่อกระทู้เราเขียนผิดจาก ไหมคะ เป็น ไหมค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ