เคยทำผิดกับลูกแบบไม่คิดว่าลูกจะฝังใจและเจ็บปวดกับการกระทำของเราได้ขนาดนี้ย้อนไปเมื่อสี่ปีที่แล้วเราได้เลิกรากับพ่อของลูกไปและเวลาผ่านไปเป็นปีตัดสินใจคบหากับแฟนคนใหม่ผู้ใหญ่รับรู้รับทราบทั้งสองฝ่ายและได้ย้ายของมาพักด้วยกันตอนนั้นลูกชายอายุ5ขวบในช่วงกลางคืนประมาณซักห้าทุ่มเที่ยงคืนลูกชายนอนหลับสนิทเรากับแฟนมีกิจกรรมกันลูกตื่นมาเจอแล้วถามว่าแม่ทำอะไรเราก็เลยบอกว่าไม่มีอะไรแล้วบอกเขานอนเราก็หยุดกิจกรรมเวลาผ่านมาสี่ปีวันนี้นั่งคุยกับลูกไปเรื่อยจนลูกพูดขึ้นมาว่า.....เสียใจมากตอนที่แม่กอดกันกับพ่อใหม่โดยไม่ใส่เสื้อผ้าลูกทั้งพูดทั้งร้องไห้ด้วยความเสียใจว่า....ไม่อยากให้แม่มีแฟนใหม่ไม่อยากให้แม่มีใครทั้งนั้นอยากให้แม่มีแค่ป๊าเราคนเป็นแม่ได้ยินลูกพูดแบบนี้รู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ในวันนั้นที่ทำให้ลูกฝังใจมาถึงทุกวันนี้และที่เสียใจมากกว่าคือทุกวันนี้เราเลิกกับแฟนคนนั้นไปแล้วและมันยิ่งตอกย้ำความผิดของตัวเองที่มีต่อลูกเราไม่เสียดายหรือเสียใจกับการเลิกกับแฟนคนใหม่เลยสักนิดแต่เสียใจที่มีเหตุการณ์ไม่ดีทำให้ลูกจดจำเราควรจะบอกจะสอนกับเหตุการณ์ที่ผ่านมายังไงให้บาดแผลในใจเขาเบาบางลงมีใครเคยเจอเหตุการณ์เหมือนเราบ้างไหม๊