ขอระบายก่อนเลยว่า ครอบครัวเราtoxic มากๆทั้งด้านการกระทำและคำพูด เราร้องไห้เกือบตายเพราะคำพูดแย่ๆจากคนในครอบครัวหลายครั้ง สำหรับคำที่แรงมากๆสำหรับเราก็มี
1.ครั้งนึงตอนที่เราร้องไห้จนตาบวมเลย  ตอนนั้นเขาหาว่าเราเรียกร้อง เล่นละคร แอ๊บทำท่า(คือไม่เข้าใจว่าการร้องไห้จนตาบวมหน้าแดงขนาดนั้นมันเรียกว่าเล่นละครได้ไง ร้องจนไม่รู้จะยังไงแล้ว) คือเราก็ไม่เข้าใจมายเซ็ตเขาเหมือนกันค่ะว่าคิดได้ยังไงแบบนี้ ใจจริงเราไม่ได้อยากร้องไห้ให้เห็นด้วยซ้ำแต่เพราะมันเสียใจมากๆจนกลั้นไม่อยู่
2.กับอีกคำนึงที่ชอบโดนด่า ว่า"โง่ กุไม่เคยเลี้ยงมึ*มาให้โง่แบบนี้" คำว่าโง่โดนบ่อยมากจนทุกวันนี้ยังฝังใจ เสียใจมากๆได้แต่คิดว่าทำยังไงถึงจะถูกยอมรับ ไม่โดนเหยียดว่าโง่ แต่ทุกวันนี้ขนาดทำตัวดีๆยังไม่ถูกมองเห็นเลยค่ะ ไม่เคยชมเราสักครั้ง...
3.มีอีกคำที่ฝังใจคำได้ฟังจากปากคนเป็นพ่อค่ะ ตอนนั้นเราเด็กมากๆย้ำว่ามากๆก็คุยเล่นกับพ่อตามประสาเด็กน้อยที่อยากสนิท อยากพูดด้วยเยอะๆ(เพราะพ่อเราไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา นานๆทีจะมาหาเราบ้าง)เราก็พูดคุยกันไปค่ะ จนจู่ๆพ่อที่ดูหงุดหงิดๆกับชีวิตก็พูดขึ้นมาว่า "รู้มั้ยว่าพ่อไม่อยากมีลูกเลย มีแล้วเป็นภาระ"คือเราเกิดด้วยความไม่น่าจะตั้งใจจากพ่อแม่นั้นแหล่ะ พ่อก็เลยพูดคำนี้ออกมา *น่าจะ*) เราก็สะดุ้งนึกว่าได้ยินพ่อพูดผิด ก็เลยลองๆถามย้ำอีก พ่อก็ยังพูดเหมือนเดิมว่า "ลูกเป็นภาระ" แต่ตอนนั้นเด็กมากจริงๆก็แอบเดินหนีไปร้องไห้เสียใจคนเดียวเงียบๆ ปกติก็ไม่ค่อยสนิทกับพ่ออยู่แล้ว พอได้ยินคำนี้ก็จุกอกไม่ไหวจริงๆค่ะ ทุกวันนี้ยังจำไม่ลืมเลยค่ะ ฝังใจมากจริงๆ