การร้องไห้เป็นการระบายความเจ็บปวด ความเศร้า และความเครียดวิธีนึงของมนุษย์ทั่วๆไปเนาะ เช่น อกหัก ญาติเสีย สัตว์เลี้ยงหาย ฯลฯ

ทีนี้ จขกท. ก็เป็นคนธรรมดาที่มีความเศร้า ความเสียใจ ความเครียดกับอะไรก็ตามในชีวิต เหมือนคนทั่วๆไป บางทีอยากร้องไห้ แต่มันดันร้องไม่ออก ยกตัวอย่างเลย พ่อเสียจขกท.เสียใจมากๆ เศร้าอยู่ข้างใน มันจุก มันร้าวอยู่ในใจ  แบบมากๆ นะคะ แต่ร้องไห้ไม่ออก 

หรือมีเรื่องอะไรทุกข์ใจ อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ไม่ใช่ว่าไม่ร้องแล้ว ความเจ็บปวดมันหายไปนะคะ มันก็ยังอยู่แหละ  แต่บางทีรู้สึกว่าถ้าได้ร้องไห้ออกไป มันน่าจะโล่งใจกว่านี้

มีเพื่อนๆคนไหนเป็นแบบ จขกท. ไหมค่ะ  แนะนำหน่อย บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองเก็บกดไปรึเปล่า

ปล. สมัยเด็กจนวัยรุ่นเป็นคนขี้แยมาก เอะอะ ร้องไห้ตลอด มีน้ำตาตลอด 

แต่วันที่รับปริญญา มีเหตุการณ์นึงที่ครอบครัวของแฟน และตัวแฟนคนแรกเองที่เราทุ่มเทความรักทั้งหมดให้เค้า

พวกเค้าทำให้เราเสียใจแบบขั้นสุด ไม่รู้จะบรรยายยังไง และฝังใจมาจนถึงทุกวันนี้  จากวันนั้นเราไม่มีน้ำตาอีกเลย  

มันอาจจะเพราะเหตุการณ์นี้ไหมค่ะที่ทำให้เราไม่ร้องไห้ได้อีก  และเราจะเป็นโรคจิตไหมเนี้ย  🥲🥲🥲