เพราะ นิพพาน นั้น 1.พ้นจากความสุขของสังขาร (สังขารเมื่อมีสุข ก็ต้องมีทุกข์)
2.ไม่ได้เป็นไปเพื่อลาภ (เมื่อมีลาภ ก็ต้องเสียลาภ)
3.ไม่ได้เป็นไปเพื่อยศ (เมื่อมียศ ก็ต้องเสือมจากยศ)
4.ไม่ได้เป็นไปเพื่อสรรเสริญ (เมื่อมีสรรเสริญ ก็ย่อมมีนินทา)
ซึ่งคนพาลและคนหลง นั้นมุ่งหวังตั้งมั่นแต่ สุข ลาภ ยศ สรรเสริญ โดยส่วนเดียว จึงมีทิฏฐิไปทางเที่ยงแท้ กลายเป็นมิจฉาทิฏฐิไปเสีย โดยหลงไม่รู้ตัว แม้จากอ้างธรรม กล่าวธรรม แต่มีทิฏฐิตั้งมั่นไปสู่จิตเทียงฝ่ายเดียว หรือตนเป็นผู้รับผลเป็นสุขเที่ยงฝ่ายเดียว.
ดังนั้นย่อมมีคนพาลและคนหลงส่วนหนึ่งที่ศึกษาธรรม จึงเห็นผิดไปว่า นิพพาน นั้นคือจิตเที่ยง หรือ เป็นอัตตา ที่เป็นสุขอย่างเดียว แต่โดยทางธรรมและธรรมชาติแล้ว เมื่อมีสุข ก็ต้องมีทุกข์ เป็นธรรมดาของธรรมชาติฝ่าย สังขตธรรม.
นิพพาน นั้นย่อมไม่เป็นที่ซื่นชอบของคนพาลและคนหลงเพราะ?
2.ไม่ได้เป็นไปเพื่อลาภ (เมื่อมีลาภ ก็ต้องเสียลาภ)
3.ไม่ได้เป็นไปเพื่อยศ (เมื่อมียศ ก็ต้องเสือมจากยศ)
4.ไม่ได้เป็นไปเพื่อสรรเสริญ (เมื่อมีสรรเสริญ ก็ย่อมมีนินทา)
ซึ่งคนพาลและคนหลง นั้นมุ่งหวังตั้งมั่นแต่ สุข ลาภ ยศ สรรเสริญ โดยส่วนเดียว จึงมีทิฏฐิไปทางเที่ยงแท้ กลายเป็นมิจฉาทิฏฐิไปเสีย โดยหลงไม่รู้ตัว แม้จากอ้างธรรม กล่าวธรรม แต่มีทิฏฐิตั้งมั่นไปสู่จิตเทียงฝ่ายเดียว หรือตนเป็นผู้รับผลเป็นสุขเที่ยงฝ่ายเดียว.
ดังนั้นย่อมมีคนพาลและคนหลงส่วนหนึ่งที่ศึกษาธรรม จึงเห็นผิดไปว่า นิพพาน นั้นคือจิตเที่ยง หรือ เป็นอัตตา ที่เป็นสุขอย่างเดียว แต่โดยทางธรรมและธรรมชาติแล้ว เมื่อมีสุข ก็ต้องมีทุกข์ เป็นธรรมดาของธรรมชาติฝ่าย สังขตธรรม.