ตัวผมนั้นเป็นแค่นักเขียนมือใหม่ที่อยากเริ่มจะแต่งนิยายถ้อยคำและสำนวนต่างอาจจะไม่เก่งมากนักขออภัยด้วย อยากจะขอฝากผลงานสักเรื่อง
------------------
AC Online เอซีออนไลน์
เล่ม 1 : เส้นทางที่เปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 1: บทนำ
ปี 2025
ปีนี้เป็นปีที่วงการเกมส์ออนไลน์ก็สั่นสะเทือนไปทั่วโลกเมื่อมีเกมส์ๆหนึ่งได้เปิดขึ้นมา AC Online สำหรับเกมส์นี้มันเป็นเกมส์ VRMMORPG เกมส์หนึ่งที่เปิดตัวมาแล้วมันทำให้ทุกอย่างนั้นเปลี่ยนไปมันฉีกกฏเกมส์ออนไลน์ที่ผ่านมาทั้งหมดเชิฟเวอร์ทั้งโลกได้รวมเป็นเชิฟเวอร์เดียวผู้เล่นหลากหลายชาติได้พูดคุยกันรู้เลยจากการเปลี่ยนภาษาให้อัตโนมัติของระบบ AI
รูปแบบการเล่นที่ผสมผสานระหว่าง MMORPG แล้วเกมส์แนวอื่นๆอาจจะเป็นเพราะแบบนี้เม็ดเงินมหาศาลได้ไหลสะพัดอยู่ในเกมส์นี้
ณประเทศไทย
กรุงเทพมหานคร
27 กุมภาพันธ์
วันนี้เป็นวันที่เกมส์ออนไลน์ที่มีชื่อว่า AC Online ได้เปิดให้บริการพร้อมกันทั่วโลก ประเทศไทยเองก็เช่นกัน ทั้งข่าวโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ ข่าวอินเตอร์เน็ค ทุกอย่างต้องให้ข่าวกับเกมส์ออนไลน์เกมส์นี้ที่จะเปิดขึ้น ความสนใจทุกอย่างต่างเทมาทางเรื่องนี้หมด
ผู้คนทั้งหมดต่างแตกตื่นทั้งคนที่เป็นเกมส์เมอร์หรือแม้กระทั่งคนที่ไม่เคยเล่นเกมส์มาก่อน ทุกคนต่างให้ความสนใจกับเกมส์นี้ ยอดขายภายในประเทศไทยนั้น เครื่องเล่นเกมส์ชุดแรกมีทั้งหมด 10 ล้านชุด ขายหมดภายในสองชั่วโมง และรวมทั้งโลก แล้วยอดขายวันแรกทำได้ไปมากกว่า 100 ล้านชุด
ภายในห้องเช่าเล็กๆแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
มันเป็นห้องเช่าที่ไม่ใหญ่มากนักเรียกว่าออกไปทางเล็กเลยก็ได้ ภายในห้องเช่านั้นมีเพียง1ห้องน้ำและ1ห้องนอน แล้วพื้นที่ที่เหลือก็แบ่งเป็นห้องครัวและเพื่อที่ส่วนกลางของห้องก็แค่นั้น ภายในห้องที่มีของตกแต่งไม่มาก แถมของที่ใช้ยังเป็นของราคาถูกซะส่วนใหญ่ ดูจากของพวกนี้ก็สามารถรู้ถึงฐานะของเจ้าของห้อง
วันนี้ชั่งเป็นวันที่มีอากาศเรียกได้ว่าร้อนเลยทีเดียวอาจจะเพราะว่ามันเป็นเวลาเที่ยงตรงด้วย ภายในนั้นอบอ้าวเป็นพิเศษ บนเตียงที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวคนเพียงเล็กน้อย บนเตียงสีขาวอันนี้สามารถนอนได้เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น ร่างของชายคนหนึ่งที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอนที่ใหญ่กว่าตัวเองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ เฮ้อ!!! ”
ชายหนุ่มผมสีดำที่สวมใส่ชุดอยู่บ้านธรรมดาเสื้อยืดสีขาวและกางเกงขาสั้นสีดำ ใบหน้าของชายหนุ่มคนนี้ก็ถือว่าหนุ่มตาดีในระดับหนึ่ง ดวงตาที่ไม่ได้โตมากนักออกไปทางเป็นแววตาที่เฉียบคมมากกว่า จะเรียกได้ว่ามันเป็นแววตาที่สาวๆหลายคนนั้นหลงใหลเลยก็ได้ เขาได้ถอนหายใจออกมาอย่างลำบากใจขนาดที่นั่งมองโทรศัพท์ในมือของตนเอง
สิ่งที่ให้ทำให้เขานั้นถอนหายใจออกมาอย่างนี้ ก็เพราะเลขเงินในบัญชีของเขานั้นเอง เงินในบัญชีนั้นมีเหลือเพียงแค่ 2000 บาท เท่านั้น ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า เมฆ อายุก็ 20 ปี เป็นนักศึกษาที่กำลังจะขึ้น ปีที่ 2 ในเทอมถัดไป
“ ให้ตายเถอะ..... ”
น้ำเสียงของเมฆนั้นเป็นน้ำเสียงที่ทั้งนุ่มลึกและน่าหลงใหล
“ ทำไมโลกนี้มันมีแต่เรื่องห่วยๆนะ”
ถึงแม้เมฆจะหน้าตาดีเพียงใดแต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาปฏิเสธไม่ได้ นั้นก็คือฐานะของเขาที่ยากจนนั้นเอง เมฆนั้นอาศัยอยู่กับคุณยายที่อยู่ต่างจังหวัดตอนนี้เขา เข้ามาเรียนในกรุงเทพได้ปีหนึ่งแล้วแต่ก็ต้องใช้ชีวิตแบบยากลำบาก
‘ หลายคนอาจจะถามว่า....เด็กวัยผมต้องมีพ่อแม่สนับสนุนสินะ หื้อ!!!! แม่ของผมเสียไปตั้งนานแล้ว ส่วนพ่อ...เขาก็ไม่เคยจะสนใจผมหรอกทำไมนะเหรอ ผมเป็นแค่ลูกเมียน้อย หรือเรียกง่ายๆเขาคิดจะแค่ฟันแม่ของผมแต่แม่ของผมดันท้องขึ้นมา จากนั้นเขาก็ไม่เคยสนใจในครอบครัวของผมอีกเลย หลังจากพ่อทิ้งไปคุณแม่ของผมก็พยายามทำงานหนักทุกอย่างเพื่อส่งผมเรียน จากนั้นแม่ก็ล้มป่วยแล้วท่านก็เสียผมเลยเหลือแค่คุณยายที่อยู่ต่างจังหวัดเท่านั้น’
‘ ตอนเข้ามาเรียนในกรุงเทพผมพยายามจะทำทุกอย่างเพื่อส่งตัวเองเรียน ทำงานทุกอย่าง บางวันผมมีเวลานอนแค่สองชั่วโมง’
‘ หลายคนอาจจะบอกทำไมผมถึงยังเรียนอยู่น่ะหรอ อาจจะเป็นเพราะผู้หญิงคนหนึ่งก็ได้มั่ง ผมรู้จักกับเธอตอนที่เข้าปีหนึ่ง เธอดูเข้าใจผมไปซะทุกอย่างจากนั้นไม่นานเราก็คบกัน แต่ตอนนี้เหมือนทุกอย่างเข้าผมมันกำลังจะจบลง’
‘ เมื่อประมาณอาทิตย์ก่อนผมเจอเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น คนนั้นเป็นใครงั้นเหรอผมอยากจะตลกจริงๆ มันก็คือน้องชายที่เป็นลูกคนละแม่ของผมนั้นเหรอ พวกเราเกิดไล่ๆกัน หลายคนอาจจะบอกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ หรือเปล่า’
“ บ้างั้นเหรอ !!! ”
เมฆได้วางโทรศัพท์ในมือของตนเองลงข้างตัว
สายตาของเขานั้นมองบนเพดานของห้องที่มีหลอดไฟอยู่กลางห้องแค่นั้น ก่อนที่เมฆจะยกมือขวาของตนเองขึ้นมาปิดที่ใบหน้าของตนเอง
“ ฮ่าๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะของเมฆได้หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งราวกับคนไร้สติ แต่สิ่งที่ตามกับเสียงหัวเราะอะไรบ้าคลั่งนั้นก็คือน้ำตาของเมฆที่ไหลรินออกมาจากดวงตาที่ไม่สามารถมองเห็นได้เพราะเขานั้นใช้มือปิดมันไว้
น้ำตาที่ไหลลงมาสู่เตียงที่เขานั้นนอนอยู่ รอยยิ้มของเมฆที่ยิ้มออกมาเพราะความเจ็บใจ
เสียงหัวเราะที่แสดงถึงความเจ็บปวดภายในใจที่มากมาย
“ บังเอิญงั้นเหรอเป็นไปไม่ได้หรอก ไอ้เจ้านั้นมันต้องการจะแย่งทุกอย่างไปจากฉันอยู่แล้ว”
“ เอาเข้าไป!!! ”
“ ทำไมทุกอย่างมันถึงเฮงซวยขนาดนี้กันว่ะ งานก็โดนไล่ออกอีก โลกใบหน้ามันเน่าเฟะขนาดไหนกัน”
ในขนาดที่จิตใจของเขากำลังตกต่ำถึงจุดที่เรียกได้ว่าตกต่ำถึงขีดสุด ไร้เงิน ไร้ชื่อเสียง ไร้ความรัก ถูกอย่างที่อยู่สูงกว่าเหยียบย่ำ
มีคนเคยพูดเอาไว้ว่าเมื่อมนุษย์อยู่จุดที่ลำบากที่สุด เขาจะดึงตัวตนอีกตัวตนหนึ่งของเขาออกมาเพื่อเอาตัวรอด มันจริงหรือเปล่า
ขนาดที่เมฆกำลังนั่งร้องไห้และหัวเราะอยู่ในห้องนอนของตนเอง
เสียงกริ่งของหน้าห้องของเขาก็ได้ดังขึ้น
มันทำให้เมฆนั้นสะดุ้งลุกขึ้นจากเตียงนอนของตนเอง เขานั้นพยายามเช็ดน้ำตาของตนเองแล้วรีบจัดการตัวเองที่อยู่ในสภาพนั้นก่อนที่จะออกไปเปิดประตู
ผ่านไปสักพักเมื่อเมฆนั้นได้จัดการกับตนเองเสร็จเขาได้ลุกไปเปิดประตูห้องพัก
ทันทีที่เขานั้นเปิดประตู พนักงานส่งของได้ยืนอยู่หน้าห้องของเขา เมฆได้ใช้สายตาของตนเองมองไปที่รอบตัวของคนส่งของ เขานั้นแบกถุงขนาดใหญ่มาหนึ่งถุง เมฆนั้นจำได้ว่าเขาไม่เคยสั่งอะไรไปนิด พนักงานส่งของได้ยืนเอกสารให้กับเขา
เมฆนั้นรับด้วยความมึนงง จากนั้นเมฆก็ได้เริ่มอ่านเอกสาร ชื่อคนสั่งนั้นเป็นเขาจริงๆ แต่รายละเอืยดบอกว่าชำระงานไปแล้วด้วยมันคืออะไรกัน เมฆตัดสินใจบอกพนักงานส่งของไป
“ เออคือ....ผมไม่ได้สั่งของไปนะครับ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นพนักงานคนนั้นกลับไม่พูดอะไรกลับมาเลยสักคำ เขายืนนิ่งเพื่อรอให้เมฆเซ็นรับของ เมฆนั้นรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์อย่างนี้ จนเขานั้นต้องยอมเซ็นไปในทีสุดแล้วส่งคืนเอกสารไป พนักงานคนนั้นได้หยิบถุงขนาดใหญ่ให้กับเมฆ
เมฆได้รับมันจากนั้นพนักงานส่งของก็เดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ
“ อะไรกันว่ะ...? ”
เมฆเอ่ยออกมาด้วยความมึนงง
จากนั้นเมฆก็ได้เดินกลับเข้าไปในห้องเขาตนเอง และเข้าไปนั่งที่เตียงเช่นเดิม เมฆนั้นได้ยกถึงขนาดใหญ่นั้นเข้ามาด้วย มันเป็นถุงขนาดใหญ่ที่มีกล่องสี่เหลี่ยมใส่ไว้ข้างใน กล่องสี่เหลี่ยมนั้นมันขนาดไหนไม่แพ้กับถุงที่ใส่เลยสักนิด เมฆได้นั่งจ้องมันอยู่สักพักก่อนที่จะ เอาถุงนั้นออกเพื่อดูกล่องด้านใน
“ อะไรว่ะเนี่ย ”
เมื่อถุงถูกเอาออกมา มันทำให้เมฆได้เห็นกล่องสี่เหลี่ยมที่อยู่ด้านใน ตรงหน้าของกล่องสี่เหลี่ยมนั้นมันมี ตัวอักษรเขียนอยู่
Ac Online
ใช้มันคือชุดอุปกรณ์ของเกมส์ Ac Online
“ นี่มัน...... ”
เมฆนั้นรู้จักสิ่งนี้เขาเองก็เคยเห็นมันอยู่บ่อยๆจากทางอินเตอร์เน็ต เกมส์VR ที่กำลังโด่งดังที่สุดในตอนนี้ Ac Online แล้วทำไมมันถึงมาอยู่ตรงหน้าของเขา
“ ฉันจำได้ว่าไม่เคยสั่งมันมาเลยนิแล้วทำไม....”
ขนาดที่กำลังพูดนั้นเมฆได้มองเห็นกระดาษโน้ตสีขาวใบเล็กๆที่ติดอยู่ข้างๆกล่อง มันทำให้เมฆนั้นเอื้อมมือไปหยิบมันมาอยู่
มันมีข้อความเขียนอยู่
มันจะช่วยให้คุณแก้แค้นได้สำเร็จ จงกลับมาเดินบนเส้นทางแห่งราชาอีกครั้ง
เมื่อได้อ่านข้อความบนกระดาษ ดวงตาของเมฆนั้นเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ เมฆได้นิ่งไปสักพักหนึ่งก่อนที่ความคิดแต่งๆจะแทรกเข้ามาภายในห้องของเขา
ทั้งความแค้น ทั้งสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ทั้งความเน่าเฟะของโลกใบนี้ทุกอย่างทำให้เมฆนั้นรู้สึกอยากเล่นเกมส์ๆนี้ขึ้นมาทันใดนั้นเลย
“ แก้แค้นงั้นเหรอ”
รอยยิ้มมุมปากที่เผยออกมาหลังจากคำพูด ใบหน้าเมฆนั้นได้เปลี่ยนทันที ใบหน้าทีดูน่ากลัว มันเป็นบ่งบอกได้ทันทีเลยว่ามันเต็มไปด้วยความแค้น
“ ก็เอาสิ.....”
“ อย่าว่าแต่เล่นเกมส์นี้เลย ถ้ามันทำให้ฉันแก้แค้นได้แต่ให้กลายเป็นปีศาจฉันก็ยอม”
มันเป็นคำพูดที่สะท้อนความแค้นที่อยู่ภายในใจออกมาได้อย่างดี
ณ ห้องทำงานแห่งหนึ่ง
มันเป็นห้องทำงานที่มีขนาดใหญ่มากเรียกได้ว่ามันเป็นห้องทำงานที่ห้องกว่าห้องนอนของเมฆสองเท่าเลยทีเดียว ของตกแต่งที่ดูหรูหราและมีราคาไปซะทุกอย่าง โต๊ะทำงานที่ดูมีระดับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ที่หันหลังให้กับโต๊ะทำงาน เก้าอี้นั้นมีคนๆหนึ่งกำลังนั่งอยู่ บุคคลปริศนาที่นั่งอยู่หลังเก้าอี้สีดำตัวใหญ่ที่มองไม่เห็นแม้แต่เงา
แอ๊ด!!!
เสียงประตูบานใหญ่ของห้องทำงานได้เปิดออกมา พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาฟังดูแล้วก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเสียงเดินของหญิงสาว เพราะอะไรนั้นเหรอเสียงเดินนั้นเป็นเสียงของคนที่ใส่รองเท้าส้นสูง
หญิงสาวผมสีทองที่มีหน้าต่างออกไปทางลูกครึ่งฝรั่งส่วนอายุของเธอนั้นมองจากภายนอกน่าจะ เธอในสวมใส่ชุดของสาวออฟฟิตที่เมื่อใส่แล้วมันทำให้เห็นรูปร่างอันน่าหลงใหลของเธอ
หญิงสาวคนนั้นเมื่อเดินเข้ามาเจอถึงกลางห้องเธอได้หยุดเดินแล้วเธอนั้นก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพ ชายคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สีดำที่หันหลัง ราวกับเขานั้นมีดวงตาอยู่ด้านหลังเขาได้เอ่ยขึ้นเบาๆ
“ เงยหน้าขึ้นเถอะ”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ
“ เป็นไงบ้างของส่วนไปถึงเขาคนนั้นหรือเปล่า”
“ ค่ะ!!!! ”
“ เรียบแล้วแล้วค่ะ”
“ ดีมาก”
“ ราชันย์คนนั้นจะกลับขึ้นสู่บัลลังก์ได้หรือเปล่าชั่งน่าสนใจจริงๆว่ามั้ย ”
“ ค่ะ.....แต่ว่ากันจะขึ้นไปนั่งบนบังลังก์อันนี้มันคงจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกว่ามั้ยคะ ”
“ ใช่!!!! ”
จบตอน
--------------------------------------------------
สามารถอ่านต่อได้ที่ 
https://writer.dek-d.com/KAK1449/story/view.php?id=2058108