คืออยากถามทุกคนอะค่ะว่าอารมณ์แบบนี้มันคืออะไรกันแน่ คือเราชอบอยู่คนเดียวในห้องเงียบๆจนไม่ค่อยได้ออกไปด้านนอกเพราะว่าเราไม่ชอบฝืนยิ้ม ฝืนหัวเราะ เพราะทำตัวไม่ถูก เราชอบตอนอยู่กับเพื่อนมากกว่าและมันเป็นอะไรที่สบายใจมาก คือเราสามารถเล่าทุกอย่างให้ฟังได้ แต่ตอนอยู่กับครอบครัวเราก็จะเป็นคนอยู่เงียบๆ และพอเวลาเราเล่นกับน้อง พ่อเราชอบปกป้องน้องมาก ทั้งๆที่น้องมากวนเราเราก็หัวเสีย เราพยายามไม่หัวเสีย แต่พอน้องเป็นอะไรขึ้นมา พ่อชอบมาพาลเราตลอดว่าเราทำ เรากลายเป็นคนที่อารมณ์เสียบ่อยมาก แม้แต่เรื่องนิดเดียว เราเป็นคนที่เวลาอยู่กับคนอื่นเราจะฝืนทุกอย่างที่เป็นตัวเอง พอมีอะไรที่ทำร้ายจิตใจเรา เราก็จะมานั่งร้องไห้คนเดียว คือเรื่องนี้เราปรึกษาใครไม่ได้จริงๆนอกจากเขียนกระทู้ แล้วมาถามทุกๆคนค่ะ อารมณ์เราเปลี่ยนบ่อยมาก แล้วส่วนตัวเป็นคนคิดมากด้วยค่ะ
(มีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ)