มีวันนึงแฟนลงไปกินเบียร์กับพี่แฟน ซึ่งปกติจะเกิดขึ้นบ่อยเดือนละครั้งหรือสองครั้ง แต่หลังจากแฟนมีเรา เริ่มลงไปดื่มน้อยลง หลายครั้งที่เราต้องเป็นคนบอกให้ลงไปดื่มหน่อย แปปเดียวก็ดี แต่เขาเลือกไม่อยากลงเองเพราะเล่นเกม ไม่อยากอาบน้ำหรือขี้เกียจ (ส่วนตัวเราไม่ดื่มเพราะเราแพ้จิบแก้วเดียวก็ปวดหัวไม่ไหวแล้ว) หลายครั้งเราเลยไม่อยากลงไป+เกรงใจเผื่อเขาอยากคุยอะไรกันเเบบผู้ชายๆ 
จนมาถึงครั้งนี้ แฟนเราลงไป ซึ่งเราไม่ทราบเหตุการณ์อะไรเลย จนกระทั่งขึ้นห้องมานอน เราก็ไม่ทราบเลย
จนถัดมาถัดมาห้าวัน พี่โทรมาขอโทษแฟนเรา ซึ่งแฟนเราไม่ได้อยากรับสาย แต่เราดันกดรับแล้วยื่นให้เพราะ กลัวรับไม่ทัน 
เราได้ยินว่าเขาขอโทษกับคำพูดบางอย่าง ส่วนแฟนเรามีอาการไม่พอใจ ใส่อารมณ์เล็กน้อยพร้อมทั้งตัดสายไป
เราเลยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เลยถามเขาตอบว่าไม่อยากพูดถึง ในใจเราคิดว่าต้องพูดอะไรถึงเราแน่นอนเลยไม่อยากพูดให้เราฟัง
เราเลยพยายามถามอยู่หลายรอบ จนเขาค่อยๆบอกว่าพูดถึงเราจริง แต่ก็ไม่ยอมบอก จนเราคิดมากคิดไปเรื่อย จนเขายอมบอกว่า
พี่เขาบอกว่า: เรากับแฟนเรา ไม่เหมาะกัน สักวันนึงแม่ก็จะบอกกับแฟนเราเหมือนที่พี่พูด (มีอาการเมาเป็นปกติที่ดื่ม)
แฟนเราถามว่า : ทำไมคิดงั้น?
พี่: เออหนะ เชื่อเขาเถอะ 
แฟนเราพยายามถามอยู่หลายรอบ แต่ก็ไม่ได้เหตุผลกลับมา
เพื่อนพี่ที่นั่งกินด้วย : บอกว่าเป็นเพราะว่าแฟนนเราไม่มากินด้วยเลย เลยทำให้น้อยใจค่ะ
มันเป็นคำถามวนในใจเรามากเราทำอะไรไม่ดีตรงไหน เราสองคนมีความสุขกันในทุกๆวัน
แฟนบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดเรา
ใช่ค่ะ เราไม่ได้สวย เราไม่ได้น่ารัก เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่มีรอยยิ้มได้เพราะเขา และะพยายามทำให้เขาหัวเราะได้เพราะเเราค่ะ
ส่วนเขา หล่อ น่ารัก ขาว ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงน่ารักสวยขาวเป็นคนพิเศษของเเขาค่ะ แต่ตอนนี้มันเป็นเรา แล้วกำลังคบหากันเข้าปีที่สองแล้ว
มันยังมีดีเทลที่เราไม่ได้ใส่ลงมา ถ้ามีคนผ่านมาตอบ ลองถามมาได้นะคะ เราเสียใจมากกับคำพูดของเขา ตอนนี้เราต้องการใครสักคนที่สอนหรือเสนอความคิดที่ตอนนี้เราคิดไม่ได้ เผื่อเราจะไม่คิดมากเรื่องนี้อีก ขอบคุณนะคะ