หนูมักจะคิดเสมอเวลาจะพูดอะไรแต่พอปริปากพูดดันไม่ตรงกับที่คิดเลยสักอย่าง เวลาเราเศร้าแต่เพื่อนเราเห็นเรายิ้มอยู่ แบบเป็นรอยยิ้มเหมือนคนทำอะไรชั่วๆมา เราอยากวิ่งไปทางซ้ายแต่ขามันดันพาเราไปทางขวา เวลาเราให้คำเเนะนำคนอื่นเขาบอกว่าเหมือนเราเกลียด​เขาทั้งๆที่เราก็ใช้น้ำเสียงที่ดูห่วงใยเขา เราอยากพูดกับแม่ว่าหนูผิดเองที่หามาไม่ดีแม่ถึงเกลียด​หนู แต่ปากดันพูดว่า "ฉันดีใจที่คุณเกลียด​ฉันเพราะฉันก็เกลียด​คุณ" ด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่พอตัวเองอยู่คนเดียว​กลับเริ่มควบคุมได้ แต่ก็พูดแต่คำว่าsorryตลอดเวลา เวลาเจอผู้คนร่างกายของฉันทำให้ฉันดูเป็นคนสดใสเข้ากับคนอื่นได้แต่ตัวฉันจริงๆรู้สึกขยะแขยง​ตังเองที่แบบนี้ เวลาเราพูดหลายครั้งคนอื่นคิดว่าเราโกหก แต่เราพูดจริงตลอด (ที่บอกว่าพูดความจริงคือเวลาที่บอกข้อมูลจะบอกความจริงได้ตลอด)​  ปัญหาที่เจอหนักในปัจจุบันคือการควบคุมคำพูดที่หลุดออกมาจากปากที่ไม่ตรงกับที่คิด มันทำให้ฉันกลายเป็นคนขวานผ่าซาก  โดนคนอื่นเกลียด​โดนบูลลี่ ถึงหน้าตาและท่าทางจะดูไหวแต่หัวใจมันแหลกไปนานแล้ว พอมีวิธีแก้ปัญหาเรื่องการพูดมัยคะ