ภาพจากเน็ตค่ะ

ไดอารี่ความคิดถึง

ตอนเด็ก ๆ ที่บ้านคุ้มใต้มีคันโยกน้ำบาดาลอยู่หนึ่งตัว ตั้งอยู่หลังบ้านผู้ใหญ่บ้าน บ้านคุ้มใต้คือบ้านของพี่ปาวกับพี่ปอ ลุงกับป้าปิดบ้านไว้ตอนพี่ปาวเด็ก ๆ ก็ปล่อยไว้ พอพี่ปาวโตมาหน่อยปอห้าปอหกลุงก็เอากุญแจบ้านไว้ให้ ทุก ๆ วันเสาร์อาทิตย์ถ้าไม่ใช้หน้านาพี่ปาวจะขอยายไปเล่นที่บ้านตัวเอง ปัดกวาดทำความสะอาดไว้เสมอเสาร์นี้ก็เช่นกัน

พี่ปาวกับพี่ปอขอยายไปเล่นที่บ้านคุ้มใต้ ยายให้ไปเช่นปกติ ไม่ต้องห่วงว่าไม่มีผู้ใหญ่ มีป้าญาติห่าง ๆบ้านติดกันดูแลให้ เธอกับน้องบีมก็ตามไปด้วย บอสซ้อนจักรยานกับพี่ปาว น้องบีมซ้อนกับพี่ปอสี่คนพี่น้องปั่นจักรยานจากบ้านของเธอไปคุ้มใต้ก็ประมาณครึ่งกิโลได้ บ้านของบอสคือคุ้มเหนือ หมู่บ้านของเธอเป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่ แบ่งออกเป็นสองหมู่คุ้มใต้คือหมู่หนึ่งคุ้มเหนือคือหมู่สอง ผู้ใหญ่บ้านก็มีสองคน

ทานข้าวเช้าเสร็จพี่ปาวก็พามาบ้านตัวเอง ห่อข้าวมาด้วยไว้กินตอนเที่ยง มาถึงพี่ปาวก็พาปัดกวาดบ้านก่อน ปัดหยากไย่ ปัดฝุ่น เปิดทีวีไว้ดูการ์ตูนโคนัน แฮมทาโร่และโดราเอม่อน ชมพู่เพื่อนรุ่นเดียวกันกับเธอบ้านติดพี่ปาวก็มาเล่นด้วย ชมพู่นำหมากเก็บที่เป็นโซ่พลาสติกหลากสีมาเล่นด้วย เธอกับชมพู่กับพี่ปอออกมาเล่นหมากเก็บกันที่หน้าบ้าน น้องบีมตามมานั่งดู พี่ปอกับเธอห่างกันแค่ปีเดียว ที่จริงพี่ปอกับเธอเกิดปีเดียวกัน พี่ปอเกิดมกราคมต้นปีจึงได้เข้าเรียนก่อนเธอ เป็นนักเรียนเข้าก่อนเกณฑ์จึงได้เป็นพี่สาวเธอโดยปริยาย

ทั้งสามคนนั่งเล่นหมากเก็บกันพอเบื่อหมากเก็บโซ่พลาสติก ก็เปลี่ยนเป็นหมากเก็บก้อนหิน เลือกเอาก้อนที่กลมมนที่สุดมาเล่น พอเบื่อก้อนหินก็เป็นเป็นหมากเก็บไม้ หมากเก็บไม้สนุกที่สุดในบรรดาหมากเก็บทั้งหลาย มีตั้งแต่อี่หนึ่งถึงอี่สิบ ต้องใช้ไม้สิบอันชมพู่แอบนำตะเกียบของแม่มาเล่น บ้านชมพู่เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวต่อจากอีสิบเป็นอีคีบ โยนก้อนหินหนึ่งก้อนขึ้นไประหว่างที่ก้อนหินกำลังจะตกก็หยิบไม้มาหนีบไว้ที่รักแร้ จากนั้นก็โยนหินขึ้นไปอีกระหว่างนั้นก็หยิบไม่จากรักแร้มาใส่ปากคาบไว้ จากนั้นก็โยนหินขึ้นไปอีก หยิบไม้อีกอันมาใส่รักแร้ ปล่อยไม้ที่ปากทิ้ง โยนก้อนหินหยิบไม้จากรักแร้มาใส่ปากวนไปเรื่อย ๆ  ทำจนครบสิบไม้ถือว่าจบ ถ้าตายก็เปลี่ยนตาคนอื่น และต้องโดนเขกหัวเข่าด้วย

ตอนเที่ยงพี่ปาวจะใช้เธอกับพี่ปอไปซื้อส้มตำมากินกัน  เป็นตำป่ากับตำซั่วเพราะเป็นของชอบมาก สี่คนพี่น้องนั่งกินข้าวกันหน้าทีวี ชมพู่กลับไปกินข้าวที่บ้านตัวเอง สี่โมงเย็นยายก็ให้กลับ ถ้าเกินนี้ถ้ายายได้มาตามโดนขาลายทั้งสี่คนแน่ หลังจากกินข้าวเสร็จเบื่อ ๆ บอสไม่ชอบดูดีวีก็ชวนน้องบีมเล่นขายของ เล่นแม่ลูกกัน นำกะลามะพร้าว ถ้วยไอติมจานเก่าช้อนเก่าที่หาได้แถวบ้านมาเล่นขายของ เล่นป้อนข้าวลูก บอสนำกะลามะพร้าวที่มันมีรูและคว่ำมันลง นำดินผสมกับน้ำคน ๆ ให้เข้ากันจนเละเป็นข้าวโอ๊ตซีรีแล็ค จากนั้นก็นำมาหยอดลงรูกะลา ทำเหมือนป้อนข้าวเด็ก ป้อนน้ำตามด้วยมันสนุกดี น้องบีมเป็นลูกคนโต กะลามะพร้าวเป็นลูกคนเล็ก บอสเป็นแม่ จากนั้นก็ขุดดินเป็นหลุมเล็ก ๆ ทำเป็นเตาคุกกี้ นำดินที่ผสมกับน้ำคนให้เข้ากันให้เนียน นำมาหยอดลงดินที่เราขุดไว้ เมื่อแห้งก็กลายเป็นคุกกี้แสนอร่อยให้น้องบีมไปโรงเรียนตามสมมติในเรื่อง น้องบีมลูกแม่บอสและน้องกะลาชื่อน้องบัว ส่วนพี่ปอเล่นเป็นเพื่อนบ้าน มีลูกเป็นกะลามะพร้าวเหมือนกัน

สามคนพี่น้องนั่งเล่นขายของแม่ลูกกันใต้ต้นมะพร้าวน้ำหอมข้างบ้านพี่ปาว จนค่ำก็ไม่พากันเลิก พี่ปาวดูทีวีในบ้านอย่างเดียว เสื้อผ้าเปื้อนขี้ตมก็ไม่หวั่นแม้ยายจะตี ก่อนกลับบ้านบ่ายสามพี่ปาวชวนไปเล่นน้ำบาดาล หลังบ้านผู้ใหญ่บ้านคุ้มใต้จะมีน้ำบาดาลแบบคันโยกมันยังใช้งานได้ปกติ และบ้านพี่ปาวก็ติดกับบ้านผู้ใหญ่บ้านคุ้มใต้ สี่คนพี่น้องพากันไปเล่นน้ำบาดาลนั่น อาบทั้งเสื้อไม่ถอด พี่ปาวเป็นคนโยก เธอ พี่ปอน้องบีมนั่งลงตรงปากท่อ พี่ปาวโยกทีน้ำก็ออกมาทีสนุกมาก เปลี่ยนกันโยกให้กัน ยกเว้นน้องบีมที่เป็นตัวอิสระ ไม่ได้ไปโยกให้พี่ ๆ เพราะตัวสูงไม่ถึงได้นั่งรับน้ำกับทุกคน อาบทั้งเสื้อผ้าเปียกทั้งตัว ไม่มีชุดเปลี่ยนปั่นจักรยานกลับบ้านคุ้มเหนือทั้งตัวเปียก ๆ กันสี่คน กลับมายายก็ไม่ว่าอะไร แต่บ่นว่าผู้ใหญ่บ้านคงด่าตายเลยแค่นั้น

กลับมาถึงบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าออก ไม่อาบน้ำอีกเพราะอาบแล้ว สี่โมงเย็นถือว่าไม่ค่ำพี่บอมกับพี่บอลยังไม่เข้าบ้าน ไปเตะบอลที่ทุ่งนาตินบ้าน ทำตานาที่เกี่ยวข้าวเสร็จแล้วเป็นสนามฟุตบอล เจ้าของนาก็ไม่ว่า นำไม้มาทำเป็นประตูฟุตบอล เป็นแหล่งชุมนุมของเด็กผู้ชายในคุ้ม เป็นสนามเด็กเล่นที่ดีที่สุด ทั้งเด็กผู้หญิงและผู้ชายมาเล่นรวมกันได้หมด มีเด็กคุ้มอื่นมาเล่นด้วยบ้าง ข้าง ๆ สนามฟุตบอลมีกองฟาง บอสกับน้องบีมก็ไปเล่นกองฟางทันทีทั้งที่อาบน้ำแล้ว ตีลังกาม้วนตัวลงมาฟางมันนุ่มและสนุกมาก เด็ก ๆ แต่ละคนร้องตะโกนคุยกันเสียงดัง คันคะเยอทั้งตัวก็ไม่หวั่น แขนขาลายเป็นเส้นก็ไม่หวั่น ไม่หวั่นแม้โดนไม้เรียวที่เล่นกองฟางหลังอาบน้ำแล้ว บางคนก็นำยางมาเล่นกระโดดยางกัน บ้างก็เล่นเตย เป็นแหล่งชุมนุมเด็กน้อย เป็นสนามเด็กเล่นของคุ้มพวกเธอ และคุ้มอื่น ๆ ที่ติดกัน

“บอสยายมา! ตายแน่มืงเล่นฟาง” พี่บอลหันไปตะโกนบอกเธอ บอสมุดหัวออกมาจากกองฟาง เส้นฟางค้างบนหัวและตามตัวมากมาย บอสมองหายาย เห็นยายกำลังถือไม้เรียวเดินมาแต่ไกล บอสกับน้องบีมรีบวิ่งลงจากกองฟางทันที ทั้งที่กำลังสนุกกำลังเล่นซ้อนแอบกันในกองฟางกับเพื่อนกับน้องบีม

“อีบอสใครบอกให้มืงพาน้องไปเล่นเฟือง อาบน้ำแล้ว มืงตายมื้อหนิมืงตาย! บักบอม บอลหนีกลับไปอาบน้ำค่ำแล้วไม่รู้จักกลับบ้านนะพวกมืง” ยายตะโกนด่ามาตามหลานกลับบ้าน มือก็ยังยกไม้เรียวให้เห็น ใครจะโดนใครจะรอดอยู่ที่ฝีเท้าว่าวิ่งเร็วแค่ไหน

บอสร้องไห้ก่อนเลยยายยังไม่ตี ร้องไว้ก่อนแม่สอนไว้ และรีบวิ่งกลับบ้านไป ยายทำท่าจะฟาดแต่รอด ฟาดไม่โดน 555 เธอวิ่งเร็วกว่า “กูจะตีให้ตายเลย อาบน้ำแล้วพาน้องมาเล่นเฟือง หึ! เอาซะบ๊อ!” ยายยกไม้ขู่ ทั้งสี่คนวิ่งเข้าบ้านอย่างเร็ว สนามเด็กเล่นที่ว่าก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านเธอ เดินผ่านบ้านคนอื่นไปสี่หลังก็ถึงตินทุ่งแล้ว

....

อยากกลับไปเป็นเด็กเจ็บสุดก็แค่วิ่งหนียายแล้วสะดุดล้ม โลกของเด็กมันช่างมีความสุขเสียจริง ใครจะรู้ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วมันจะเหนื่อยขนาดนี้ งั้นคงไม่โตหรอก อยากเปิดวาร์ปไปตอนสักปอหนึ่งปอสอง และก็อยู่อย่างนั้นเรื่อย ๆ อยากเล่นขายของ อยากเล่นแม่ลูก อยากเล่นซ่อนแอบ อยากเล่นกองฟาง อยากไปวิ่งไล่จับตั๊กแตนกลางทุ่งแม้จะแดดจะเหนื่อยจะได้มาแค่สองสามตัวก็ยังมีความสุข ยายก็ยังทำให้กิน แค่ตัวเดียวยายก็ยังย่างให้กินอ่ะ มันสุดแล้ววัยเด็ก เอาใบไม่มาทำเป็นเงิน เอากระดาษมาพับทำเป็นกระเป๋าใช้ข้าวเหนียวติดแทนกาว มีความสุขที่สุดแล้ว

โตมาเจอแต่อะไรก็ไม่รู้ โลกชอบเหวี่ยงให้เจอแต่คนใจร้ายอยู่เรื่อย ทำไมคนบนฟ้าชอบคิดว่าเธออดทนเก่ง ทำไมชอบทดสอบความอดทนของเธอจัง มันก็เหนื่อย ก็ท้อเป็นนะแค่ไม่พูด ไม่พูดไม่ใช่ไม่รู้สึก แค่ไม่บ่นเป็นตัวหนังสือให้คนเห็นแค่นั้น ทำไมชอบคิดว่าเธออดทนเก่ง

“ปะพี่ดาวกลับบ้าน หยุดนะพรุ่งนี้อยู่คนเดียวก็ปั่นยอดให้ได้ล่ะ เข้าคอมไปเลยนะหนูกลับมาหยุดสี่วันอ่ะ” บอสเก็บกระเป๋ากลับบ้านเตรียมความพร้อมก่อนเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ซะอีกในวันนี้

“โห่! เหงาตายเลย”

บอสขมวดคิ้วเข้าหากันเหล่ตามองเล็กน้อย พี่เขาแหลหรือเปล่านะ บอสแค่คิดในใจ “เจอกันเด้อพี่ดาว เดี๋ยวหาของแถวบ้านมาฝาก” ก่อนจะสตาร์ทรถกลับบ้าน บอสหันมาคุยกับหัวหน้างานอีกครั้ง

“จ้าเดินทางปลอดภัยน้อง”

พี่ดาวก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย บอสมองหัวหน้าตัวเอง พลางยิ้มให้และพูดในใจ เธอแค่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวและพูดมากไปหน่อย และชอบทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากไปนิด ๆ เฮ้อ! ช่างเถอะพอทนได้ก็ทน ๆ ไป บอสต้องทำความเข้าใจและปรับตัวให้เข้ากับเธอ ทำไมเธอไม่ปรับตัวเองให้เข้ากับบอสเลยอ่ะ ไม่ยุติธรรม!!!

จบบท...