คิดถึงทักษิณ ตอนเข้ามาเป็นนายกฯสมัยแรก ด้วยนโยบายต่างๆ โดยไม่จำเป็นต้องใส่ร้ายป้ายสีคนอื่น และไม่ยกตนเป็นคนดี กดคนอื่นเป็นคนชั่ว
 
คิดถึงทักษิณ ตอนได้เป็นนายกฯสมัยสองด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น ด้วยการทำตามนโยบายที่จับต้องได้ในสมัยแรก โดยไม่ต้องอาศัยรัฐธรรมนูญดีไซน์เพื่อเราแต่อย่างไร
 
คิดถึงทักษิณ ที่กล้าพอจะเข้าสมัครรับการเลือกตั้งจากประชาชนอย่างสง่างาม โดยไม่ต้องพึ่งตัวช่วยต่างๆ ไม่เว้นแม้แต่องค์กรอิสระหรือไม่อิสระทั้งหลายทั้งปวง
 
คิดถึงทักษิณ ที่สามารถทำพรรคเป็นรัฐบาลเสียงข้างมาก โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งงูเห่าจากพรรคอื่น ให้เป็นที่อดสูอเนจอนาถ
 
คิดถึงทักษิณ ที่สามารถตั้งรัฐบาลที่มีเสถียรภาพ ไม่ให้บรรดา ส.ส.ต่างๆต่อรองตำแหน่ง โดยไม่ต้องคอยแจกกล้วยเป็นรายวัน
 
คิดถึงทักษิณ ที่บริหารประเทศจนใกล้จะเป็นเสือตัวที่ 5 แห่งเอเชีย จนผู้นำมหาอำนาจโลกทั้งหลายยังต้องฟัง โดยไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นเห็บสยามหรือมดตัวน้อยๆให้ใครสงสาร
 
คิดถึงทักษิณ ที่แก้ปัญหาประเทศ โดยลงพื้นที่ทันทีที่มีสึนามิ ไปดอนเมืองเมื่อมีโรคซาร์ส กินไก่ให้ดูเมื่อตอนเกิดไข้หวัดนก ไม่ใช่น้ำท่วมอิสาน แก้ปัญหาที่สุราษฎร์ เจอภัยแล้งก็ไปแก้ปัญหาที่นราธิวาส
 
คิดถึงทักษิณ ทำนโยบายต่างๆเพื่อเพิ่มรายได้ให้ประชาชน ให้มีเงินใช้จ่าย เพื่อให้เกิดการหมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจ ไม่ใช่แจกให้ไปชิม จ่ายให้ไปช็อปหรือให้ไปใช้แบบเปล่าๆ
 
คิดถึงทักษิณ ตอนจัดรายการนายกฯคุยกับประชาชน ไม่จำเป็นต้องจัดทุกช่อง แต่ประชาชนก็เต็มใจที่จะคอยรับฟังวิสัยทัศน์ของท่านนายกฯโดยไม่ต้องขอร้องหรือบังคับ
 
คิดถึงทักษิณ ตอนคุยกับประชาชน ล้วนแต่พูดถึงสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว และสิ่งที่จะทำในวันข้างหน้าให้กับพี่น้องประชาชน โดยไม่คอยสอนให้ประชาชนต้องทำอย่างโน้น ต้องทำอย่างนี้ให้เป็นที่เบื่อหน่าย
 
และสุดท้ายคิดถึงทักษิณ ที่ทำงานอย่างหนัก ทำให้นโยบายหลายๆนโยบายเป็นรูปธรรมที่จับต้องได้ โดยไม่เคยบ่น ไม่เคยทวงบุญคุณกับประชาชนแม้แต่ครั้งเดียว นี่ต่างหากจึงเป็นคุณสมบัติของคนที่เสนอตัวเข้ามารับใช้ประชาชนอย่างแท้จริง