สับสนถึงการมีชีวิตอยู่ ตั้งคำถามกับตัวเองมากมายว่าอยู่ไปทำไม ทำงานทุกวันใช้ชีวิตวนลูปไปวันๆตื่นไปทำงานกลับมานอน พยายามที่จะบอกตัวเองตลอดว่าทำงานสิจะได้มีเงินจะได้ไปเที่ยวเก็บเงินจะได้เรียนต่อมีอนาคตที่ดีไง
แต่ คือเริ่มเหนื่อยมากรู้สึกมีอาการปลงกับหลายๆอย่าง เช่นไม่ได้ อยากมีอยากได้ ไม่รู้สึกอยากไปไหนเป็นพิเศษ หรือเรื่องเรียนที่อยากจะไปเรียนให้ได้ตอนนนี้มันก็เริ่มหมดไป รู้สึกชีวิตคนเรามันก็แค่นั้นอ่ะ ตอนนี้กำลังจะเปลี่ยนงานด้วยอาการสิ้นหวังหดหุ่เริ่มมากขึ้น พอหัวหน้ารับรู้เรื่องเราแจ้งออกสิ้นเดือน ก็ทำเหมือนเราเป็นอากาศ ไม่มีตัวตน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ทำเหมือนเข้าใจว่าเราลาออกเพราะอะไรแต่กลับกลายเป็นเมินไปเลย ความรู้สึกมันว่างเปล่า มันเคว้ง มันไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ก็ไม่ได้จะคิดฆ่าตัวตายแต่อยาดให้ตัวเองเกิดอุบัติเหตุหรือหลับแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาเลย ปล. เรื่องพวกนี้เราไม่เคยแสดงออกหรือเล่าให้ใครฟังเวลาอยู่กับคนอื่นเราจะหัวเราะมีความสุขแต่ข้างในเรามันพังยับเยิน😔😢