//  หลังจากกลับมาจากทริปภาคเหนือ6วัน กับเพื่อนๆ ที่อายุคราวเดียวกัน (ผม20) เจอคนหลายๆแบบ หลายๆฐานะ หลายๆความคิด
//   วันนี้หลังจากตื่นเช้าขึ้นมา รู้สึก blank คิดอะไรไม่ค่อยออก อยู่ดีๆก็เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น แล้วมามองตัวเอง แล้วจิตมันตกน่ะครับ คนอื่นมีทั้งเงินทองมากมาย ความรู้ความสามารถ ดูชีวิตแฮปปี้ เหมือนอะไรก็ราบรื่นไปสะทุกอย่าง
//   มามองตัวเองตระหนักได้ว่าชีวิตมันห่วยๆ ทำอะไรก็ไม่ดี ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน อีกอย่างมันให้รู้สึกว่าเราดูแลใครไม่ได้เลย โดยเฉพาะครอบครัวเราเอง
//   คิดไปคิดมา ก็อยากรู้ว่าชีวิตคนเราจริงๆนั้นต้องการอะไรกันแน่ เห็นบางคนก็บอกว่า "จะไปแข่งอะไรกะเขามากมาย พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีสิ หรือ ช่างเขาเหอะ" บางทีผมก็อยากจะปลงๆช่างๆมันไป แต่มาถึงตอนนี้ผมอยากจะเปลี่ยนแปลงชีวิตให้มันดีขึ้นกว่าเดิมน่ะครับ
//  ปกติผมไม่เคยคิดอะไรแบบนี้เลย เป็นคนเฮฮา พอไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง มันก็หาว่าบ้าปะเนี่ย -..- เวรกรรม  

ไม่รู้ว่าผมเขียนงงไปหรือเปล่า ตอนนี้มันรู้สึกสับสน
คำถามที่เอาจริงๆก็ได้ยินกันบ่อยมากแต่ได้คำตอบแบบขำๆกลับมา คือ "เกิดมาทำไม?" วันนี้รู้สึกเหมือนอยากหาคำตอบให้ได้มากเลยครับ !

คนเราต้องการอะไรกันแน่?
เพื่อนๆมีหลักอะไรที่ใช้ในการดำเนินชีวิตบ้างครับ?
มีอะไรเป็นคำถามให้กับชีวิต ให้เกิดเป็นทางยึดเหนี่ยว ให้เกิดแรงบัลดาลใจบ้างครับ ?

แท็กปรัชญาเพราะน่าจะได้คำตอบในเชิงขบคิดบ้าง
แท็กชีวิตวัยรุ่นเพราะอาจมีเพื่อนอายุคราวๆเดียวกันประสบเหตุการณ์คล้ายกัน