ฉันอยู่กับสามีมาเกือบ10ปีมีลูกด้วยกัน2คนเมื่ก่อนความรักของเราไม่ค่อยราบรื่นนักครอบครัวฉันไม่ชอบเขาฉันจึงตัดินำใจมาอยู่กับเขาที่บ้านของเขาแต่ครอบครัวเขาไม่เหมือนครอบครัวทั่วไปที่ฉันเคยเจอครัวแม่เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์ชอบด่าชอบวีนทุกอย่างที่ไม่ถูกใจจน2ปีมานี้เขาเป็นหนักขึ้นเขาชอบทวงบุญคุณชอบเจ้ากี้เจ้าการกับสามีฉันหนักขึ้นเวลาฉันกับสามีจะไปใหนหรือพาลูกไปเที่ยวเขาจะโทรจิกโทรด่าสามีฉันตลอดเขาไม่ชอบฉันไม่ว่าฉันจะทำดีแค่ใหนก็ไม่พอใจฉันจึงตัดสินใจไม่คุยกับเขาเลยเพราะฉันคิดว่าในเมื่อคนเราไม่ชอบกันก็ควรแยกกันอยู่ฉันออกไปทำงานกลับมาก็เลี้ยงลูกอยู่แต่กับลูกแต่ไม่ว่าเวลาใหญ่ถ้าฉันอยู่ตามลำพังเขาจะชอบพูดจาประชดประชันใส่ฉันตลอดัน็เงียบไม่เคยตอบโต้จนวันนึงฉันทนไม่ไหวเลยพูดกับสามีไปว่าอยากกลับไปอยู่บ้านได้ใหมเค้าก็บอกให้ฉันอดทนซึ่งฉันทนมาหลายปีกับเรื่องนี้จากนั้นฉันกับสามีก็ห่างกันถึงจะอยู่บ้านเเดียวกันแต่เราไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันเหมือนเราอยู่กันแค่ทำหน้าที่พ่อกับแม่ของลูกเขาติดโทรศัพท์การที่เราจะคุยกันได้มันน้อยมากฉันไม่มีความสุขเลยฉันกลายเป็นคนจิตตกนอนไม่หลับฉันกลัวการนอกใจฉันระแวงไปหมดฉันคิดว่าฉันเป็นโรคซึมเศร้าฉันไม่กล้าบอกใครฉันพยายามใช้ชีวิตให้ปกติแต่ใจฉันไม่เลยฉันคิดไปหมดทุกอย่างฉันจะทำยังให้แันมีความสุขได้ฉันไม่กล้าบอกพ่อแม่ไม่กล้าบอกเพื่อนไม่ก้าเล่าให้ใครฟังฉันกลัวคนหาว่าฉันบ้าหาว่าคิดไปเองตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นโรคซึมเศร้าหลังคลอดแต่ตอนนี้ลูกฉันได้ขวบครึ่งแล้วอาการนี้มันก็ไม่หาญฉันไม่เคยนอนหลับได้สนิทเลยซักคืนฉันอยากหายจากอาการนี้อยากมีชีวิตอยู่อย่างคนปกตันไม่กล้าไปเจอผู้คนไม่กล้าเดินห้างไม่กล้าเดินตลาดฉันกลัวสายตคานมองฉันยังอยากใช้ชีวิตเหมือนคนอื่นเพื่อลูกและพ่อแม่ของฉัน