ฉันอายุ 28 ปี  
แต่ก่อนฉันเป็นคนสุขภาพดี ร่าเริงแจ่มใส เป็นคนตลก มองโลกในแง่ดี มีความอดทน
ตั้งแต่ฉันคลอดลูกชายคนแรก ฉันก็ชอบปวดเหมื่อยกล้ามเนื้อตลอด ทำงานอะไรนิดหน่อยก็ชอบปวดเหมื่อย ฉันเรียนจบ.ระดับ ปวช.ได้มีโอกาสเข้าทำงานในสำหนักงานรัฐแห่งหนึ่ง ทำได้ 3 ปี ด้วยวุฒิการศึกษาไม่สูงเหมือนคนอื่นและอายุน้อยที่สุดในสำนักงาน ทุกคนเลยรักฉัน ชอบให้ฉันทำงานช่วยทุกคนเลย จนถึงจุดหนึ่งที่เรียกว่า คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า ฉันจึงลาออกจากงานมาเปิดร้านขายชานมไข่มุกเป็นของตัวเอง 5 ปี ระยะเวลา 1-2 ปึ ฉันขายดีมากหักค่าใช้จ่ายลงทุนแล้ว กำไร 2000-3000 บาท  / ต่อวัน หลังจากนั้น ก็เริ่มขายยากคู่แข่งเยอะ จนกิจการเจ๊งไม่เป็นท่า คิดทำอะไรก็เจ๊ง เลี้ยงกุ้งก็เจ๊ง ไม่ประสบความสำเร็จเลยสักอย่าง ตอนนี้ฉันไม่ได้ทำงานเครียด แฟนก็ทำงานอยู่คนเดียว
ตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุฉันขี่รถมอเตอร์ไซค์ล้ม เจ็บหนัก รถพัง เหลือแค่รถใช้แค่คันเดียว คือคันของสามี เงินก็ไม่ค่อยมีใช้ ติดๆขัดๆ ไม่เหมือนแต่ก่อน
ฉันคิดว่าจะไปทำงานแถวๆชลบุรีเห็นว่าแถวนั้นเงินดี
แต่สามีก็ปรึกษาอะไรไม่ค่อยได้ ลูกก็จะต้องเรียน ยิ่งโตยิ่งค่าใช้จ่ายเยอะ ฉันปวดหัว เครียด นอนไม่ค่อยหลับ ชอบเผลอกัดฟันตัวเองจนปวดหัว ยิ่งคิดถึงอดีตอันเลวร้ายก็ยิ่งเจ็บปวด  ฉันรู้สึกว่าตัวเองซึมเศร้า อารมณ์อ่อนไหวเกินไป แต่ก่อนเป็นคนเข้มแข็ง เดี๋ยวนี้อะไรนิดหน่อยฉันก็ร้องไห้ เป็นแบบนี้มา 2 ปีแล้ว
ปรึกษาครอบครัวก็ไม่มมีใครเข้าใจ รวบรวมความกล้าที่จะไปหาหมอพบจิตแพทย์ สรุปก็ไม่กล้าไป
โรคของฉันตอนนี้ทำไม่มันมืดจัง ฉันรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ และสำออย เริ่มไม่อยากจะสู้กับปัญหาแล้ว บางครั้งฉันรู้สึกอยากตาย ชีวิตฉันไร้ค่า ทำอะไรก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ เป็นภาระคนอื่น