สวัสดีค่ะ  หนูมีเรื่องอยากจะระบายมาก แต่ไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟัง หนูเลยตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ซึ่งหวังว่ามันจะคลายความเครียดของหนูได้ดี

หนูเป็นลูกสาวคนกลาง ที่เป็นหมาหัวเน่า ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครต้องการ หนูโดนแม่ตีแม่ด่ามาตั้งแต่เด็กๆ  ล่าสุดเมื่อเดือนกุมพาที่ผ่านมา พึ่งโดนแม่ไล่ไปตาย  ใช่ค่ะหนูโดนแม่ไล่ไปตาย หนูเครียดมาก หนูออกจากบ้านไม่กลับบ้านเลยเป็นเวลา3เดือน แล้วช่วงนั้นเป็นช่วงที่หนูเข้าโรงงาน..... ที่เงินดีที่สุดในอำเภอ แต่มันเหนื่อยมาก ร่างกายหนูไม่ไหว หนูแพ้สาร  หนูเลยออกมา แต่พอที่บ้านรู้ว่าหนูออกมา ก็มีแต่คำด่า ว่าทำไม่ทน จะทำงานที่ไหนได้ เรียนมาทำไม เปลืองตัง  จริงๆ  คำด่าสารพัด หนูก็อธิบายให้เขาฟังแล้ว แต่ไม่มีใครรับฟังเลยสักคนเดียว ทุกวันนี้ได้แต่แอบร้องไห้ในห้องน้ำ ร้องไห้แบบเก็บเสียงซึ่งทุกคนคงจะเข้าใจเนอะ  ทุกวันนี้ยังโดนด่า โดนดูถูกจากพ่อแม่แท้ๆอยู่เลย "ถ้าไม่มีพ่อแม่อยู่ไม่ได้หรอก  กูไม่เชื่อหรอกว่าจะอยู่ได้  ไม่มี ไรเลยสักอย่าง" ทุกคนคือหนูกำลังเก็บตังออกรถป้ายแดงอยู่ทำงานทุกอย่าง แต่ผิดกับคนโตที่ทำงาน  ทำๆหยุดๆ พ่อแม่ไม่ว่าเขาเลยสักคำ คนโตออกรถ พ่อแม่ออกให้ คนโตอยากได้อะไร พ่อแม่ซื้อให้  แต่กับหนูได้แต่ของเก่าๆที่คนโตไม่ได้ใช้แล้ว หนูทำงานเก็บตังซื้อเองทุกอย่าง แต่คนโต พ่อแม่คอยซัพพอด ให้ทุกอย่าง เวลากินข้าวพ่อแม่เรียกคนโตกับคนเล็กกิน แต่ไม่เรียกหนูเลย เห้อออ หนูอยากตายส่ะมากกว่า มันเครียดมาก มันไม่ไหวแล้ว ทำไมทุกคนในบ้านถึงทำแบบนี้  หนูเป็นลูกของพ่อแม่นะอย่าลืมสิ

ที่พิมพ์มา มันจะอ่านไม่ค่อยเข้าใจ ซึ่งตอนนี้หนูกำลังร้องไห้เสียใจอยู่ หนูไม่รู้จะเรียบเรียงมันออกมายังไง ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่าน เข้าใจความรู้สึกนี้ของหนูด้วยนะ 😢