ความเสี้ยนมักเกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อได้ลองกินอะไรใหม่ๆ การมาเหยียบญี่ปุ่นในครั้งนี้ ผมขอเปิดต่อมลิ้นด้วยเมนูแปลก



จานแรกยกให้ “หอยงวงช้าง” ที่ถูกจับขึ้นมาสดๆ จากตู้ เหมือนมันจะรู้ตัวว่าใกล้โดนเจี๋ยน เลยชูงวงพ่นน้ำเฮือกสุดท้ายพุ่งผ่านหน้าผมไปราวหนึ่งฟุต ปิ๊ดดดดด 

การดิ้นรนไร้ผล หอยงวงช้างนอนเปลือยเปลือกอยู่บนเขียง



ผมบอกเชฟให้ทำ 2 แบบ แยกเป็นซาชิมิกับปรุงสุก แบบซาชิมิจะใช้ส่วนงวงกรึบๆ โชยกลิ่นคาวเฉพาะตัวอ่อนๆ ส่วนแบบสุกใช้เนื้อใต้เปลือกที่นุ่มหยุ่นไม่กร้านโลกเหมือนส่วนงวง รสชาติอ่อนหวานหอมกลิ่นเนย กินง่ายกว่าแบบดิบ



ต่อด้วย “ถุงอสุจิปลา” ผิวยึกยือคล้ายสมองคายรสหวานเบาบางจนแทบไร้กลิ่นไร้รส ทีเด็ดคือเนื้อสัมผัสที่เป็นครีมหนักๆ คล้ายกินก้อนเนยข้นคลั่กเคลือบไปทั่วปาก อันนี้แปลกมาก



จานสุดท้าย “ปลาปักเป้าซาชิมิ” ขึ้นชื่อว่าถ้าแล่ไม่ดีกินเข้าไปตายชัวร์ ปลาเนื้อขาวรสอ่อน แต่เคี้ยวสนุกหนึบเด้งกว่าปลาใดๆ ในโลก แถมได้ลุ้นว่าจะมีใครโดนพิษมั้ย สรุปว่ารอดกันทั้งร้าน ถือเป็นเรื่องราวดีๆ ที่ไม่มีคนตาย




อาหารญี่ปุ่นเป็นอะไรที่เรียบง่าย แต่ละเอียดอ่อนไปด้วยกรรมวิธี นอกจากชอบกิน ผมยังชอบดูการเสาะหาวัตถุดิบ และชอบฟังทุกเรื่องราวของแต่ละวิธีปรุง มันเต็มไปด้วยเสน่ห์และความอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ 


เรากินเพื่อให้อิ่มแล้วก็ขี้ออกมา แต่รสชาติและวัฒนธรรมจะยังคงอยู่ไม่ได้ออกมาพร้อมขี้ สิ่งเหล่านี้จะประทับอยู่ในชีวิตไปจนตาย


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขออนุญาตฝากเพจนะครับ https://www.facebook.com/pg/aahaankon/