ทีนี้คำว่า มัชฌิมาปฏิปทา ว่าเดินทางสายกลาง มันกลางยังไง 
เราเรียนมา มัชฌิมาปฏิปทา ว่าเดินทางสายกลาง คือไม่ให้ยิ่งนักไม่ให้หย่อนนัก 
แล้วเดินยังไงถึงจะไม่ยิ่งถึงจะไม่หย่อน ถึงจะถูกตามหลักมัชฌิมาความมุ่งหมายของธรรมแท้ 

นี่พอจะนั่งภาวนานิดหนึ่ง กลัวเจ็บกลัวปวด กลัวจะล้มจะตาย กลัวร่างกายจะวิกลวิการ 
กลัวจะเป็นบ้าเป็นบอ โอ นี่มันจะเคร่งเกินไป แน่ะ เข้าใจไหมล่ะ จะให้ทานแต่ละชิ้นๆ โอ๊ย ไม่ได้นะนี่มันสิ้นเปลือง
เอาไปใช้นั้นใช้นี้เสียดีกว่า นี่เป็นยังไง ทีนี้เราเข้าใจไหมว่านี้มัชฌิมาของใคร ถ้าจะไปทางธรรมมันจะเกินไปนี่ 
แต่ถ้าไปทางกิเลสเป็นถึงไหนถึงกัน ไม่คำนึงถึงมัชฌิมาว่าเป็นยังไงเลย นี่มันเป็นมัชฌิมาของใคร 
มันก็มัชฌิมาของกิเลสนั่นเอง เพราะกิเลสมันมีมัชฌิมาเหมือนกันกับเรา

เวลาจะทำคุณงามความดี อยากไปสวรรค์ อยากไปนิพพานก็กลัวเป็นตัณหาเสีย 
บทเวลาอยากตกนรกทั้งเป็นไม่คิดว่ามันเป็นตัณหาหรือไม่นี่น่า ไม่คิด 
เข้าโรงบ้าโรงบาร์มันเป็นตัณหาหรือไม่น่า ไม่คิด ดื่มสุรายาเมา 
การละเล่นทุกสิ่งทุกอย่างอันเป็นเรื่องของอบายมุข มันเป็นมัชฌิมาหรือไม่น่า มันเป็นตัณหากิเลสหรือไม่น่า ไม่คิด
พอคิดแยกมาด้านอรรถด้านธรรม มันกลายเป็นเคร่งเกินไป อะไรเกินไปเสียหมดนี้เป็นยังไง 
นี่เป็นความเห็นของกิเลสลากจูงไม่คิดบ้างหรือ กิเลสมันตบมันแต่งให้เรียบหมดเลย 
มัชฌิมาของมันแท้ๆ ก็คือ กลางเสื่อกลางหมอนนั่นแล ถ้าจะภาวนาละก็ โอ๊ย ไม่ไหว เหนื่อยยากลำบาก
สู้นอนไม่ได้ นอนเสียดีกว่า แน่ะ ฟังดูซิ แล้วก็ลงกลางเสื่อกลางหมอนนั่นแล 
พอจะเดินจงกรมหย็อกๆ แหย็กๆ นึก พุทโธ ธัมโม สังโฆ บ้าง เหมือนจะเอาไปฆ่า 
ถูกมัดไว้เหมือนลิงดิ้นกระวนกระวาย นั่นกิเลสมันดีดมันดิ้นมันจะให้ปล่อยจาก พุทโธ 
ที่จะพาหนีจากอำนาจของมัน จะทำทานก็ดี จะรักษาศีลก็ดี จะเจริญภาวนาก็ดี 
กลัวแต่จะล้มจะตายไปหมด มีแต่กิเลสมันกีดมันกันมันขัดมันขวางไว้ทั้งนั้น 
เราไม่รู้ว่ามัชฌิมาของกิเลสเป็นอย่างไง มันกล่อมมาตลอดเวลาอยู่แล้ว

-------------------------------

ทางเดินเพื่อพ้นทุกข์ - พระธรรมเทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด เมื่อวันที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๒๔
อ่านเนื้อหาเต็มได้จาก http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=930&CatID=3