ดำขาวยาวสั้นผลันเวียนเปลี่ยนหมุนหลอกหลอนตัวคุณอาดุลย์จิตใจคุณรู้จักความหมายของคำเหล่านี้หรือไม่?ดำ= จิตใจที่เลวทราม ขาว=จิตใจที่ใสสะอาดยาว=จิตใจที่เศร้าหมองสั้น=จิตใจที่สุขสันต์  คนเรามีชีวิตอยู่ได้เพราะ ข้าวปลาอาหารแต่จิตใจภายใน กลับมีความสงสัยเป็นรากฐานของการมีชีวิตต่อไป   จิตใจมันไม่อยู่กับที่หรอก มันวิ่งไปวิ่งมาไม่มีหยุดคิดอยากได้นั้นอยากได้นี่อยากเป็นแบบนั้นอยากเป็นแบบนี้ จนทำให้ติดอยู่ในความเพ้อฝัน ซึ่งก็ยากที่จะหลุดออกมาได้ บ้างก็นั่งคนเดียวแล้วอยู่ดีๆก็เศร้า เจ็บกว่าคนโดนที่ทิ้งสะด้วยซ้ำ จะพูดให้ใครฟังมันก็ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกหรอก เพียงแค่เก็บไว้คนเดียวตลอดมา จนเกิดความสับสนในตัวเองไม่แน่นอนกับชีวิตไม่มีเป้าหมายที่แน่ชัดมีเพียงความเพ้อฝันเท่านั้นเป็นตัวยืนของความคิด เมื่อคิดแล้วก็มีความทุกข์แต่กลับแฝงความสุขในจิตขึ้นมาคิดบางครั้งแทบหัวจะระเบิดทั้งปวดหัวปวดใจเหมือนวิญญาณจะหลุดลอยยิ่งเจ็บยิ่งคิดทั้งที่มันไม่เคยเกิดขึ้น จิตข้างในก็ทำให้มันเกิด แทบจะไม่อยากอยู่บนโลกที่สลดแบบนี้ ก็ยังเฝ้าถามตนเองตลอดมาว่าทำไม?ถึงต้องเป็นแบบนี้ ถ้าจะให้เขียนความรู้สึกก็เหมือนจะวนไปวนมาหาที่สุดไม่ได้ ทำให้ผู้คนมีความสุขแต่ตนเองกับเป็นทุกข์ ก็ไม่รู้จะมาสิ่งใดมาทำให้ตนเองเกิดความสุข เพราะมันสับสน ตื้นตันไปหมด ได้แต่อยู่กับความรู้สึกที่ มีทุกข์และสุขแฝงเข้ามาเลื่อยๆ หมุนเวียนอยู่แบบนี้ไม่มีสิ้นสุดจนกว่าจะค้นพบตัวเอง แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากที่ไหน ไม่รู้ตัวเองเลยว่าชอบอะไรกันแน่ ทำไรก็ทำได้ไม่นาน ก็เบื่อ ขี้เกียจ   จะไม่ระบายก็เหมือนจะอัดอั้นแต่ก็ไม่รู้จะหาสิ่งใดมารองรับความรู้สึกอันยากที่ใครจะเข้ามาถึงมันลึกซึ้งจนบอกไม่ถูกว่ามันเกิดอะไรกับตัวเราเองเพียงแค่บอกได้ว่ามันคือความสับสนอันทรมาน ไม่กล้าแสดงออกมากนักเพราะกลัวความผิดพลาดจะเกิดขึ้น ไม่กล้าพูด ไม่กล้าทำ ไม่รู้จะกลัวทำไหม โดยเฉพาะความรัก ก็ใคร่ที่จะพบรักที่สมบูรณ์ทุกอย่างทั้งหมดทั้งมวลล้วนเกิดจากใจเป็นที่ตั้งทั้งสิ้น เมื่อเกิดขึ้นที่ใจก็ควรดับที่ใจ  น้ำทะเลที่ว่าใหญ่และลึก แต่กลับมีพื้นดินข้างล่างเพื่อให้น้ำนั้นคงมีอยู่และมีพื้นที่เป็นเขตกั้นให้น้ำไม่ไปไหนความมืดมิดที่ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยเสมือนคนตาบอดเดินคลำหาสิ่งของเพื่อให้ตนเองได้รับรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่กับมองเห็นได้เพียงแค่ไม้เขียดก้านเดียว   ใจของคนมันเป็นยังไงกัน🤔🤔🤔🤔🤔🤔