สวัสดีค่ะ เราเพิ่งสมัครใหม่ หาที่ระบายไม่ได้เลยอยากมาบ่นๆในกระทู้ อาจไม่มีคนมาอ่านแต่อยากพิมพ์เล่าเรื่องตัวเองในนี้
เราเล่าปัญหาที่เจอ เล่าเรื่องทุกข์ใจให้เพื่อนให้แฟนฟังแต่ไม่มีใครที่เข้าใจเราเลยสักคน เขาบอกเราแค่ให้อดทน อย่าคิดมาก เราไม่ได้อยากเป็นคนคิดมากสักเท่าไหร่เพราะที่เก็บมาคิดมีแต่เรื่องทำให้ทุกข์ใจ เสียความรู้สึก เราเป็นคนอ่อนไหวง่าย ร้องไห้ง่าย ชอบร้องไห้คนเดียว ต่อหน้าเพื่อนๆ แฟน รวมถึงครอบครัวเราดูเป็นคนสดใส เป็นคนตลก ยิ้มเก่ง แต่เวลาอยู่คนเดียวแล้วยิ่งเจอเรื่องกระทบจิตใจเราแอบร้องไห้คนเดียวตลอด ได้แต่คอยยิ้มให้ตัวเองตอนมองกระจก
ล่าสุดไปดูหนังเมื่อวานเรื่อง โจ้กเกอร์ เราเข้าใจความรู้สึกเลย ต่อหน้าสังคมก็ต้องยิ้ม ทั้งๆที่ตัวเองก็เจอแต่เรื่องแย่ๆมา ตัวละครหัวเราะตลอดเวลาถึงแม้จะเจอเรื่องเสียใจ เรื่องแย่ๆ เรื่องที่ไม่น่ายิ้มสักเท่าไหร่ ในเรื่อง เหมือนจะมีคนที่เข้าใจความรู้สึกของโจ้กเกอร์ แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครที่เข้าใจเขาเลย มันตรงกับเรามากๆ เราดูหนังเสร็จเราดาวน์มาก ร้องไห้หนักมาก แฟนมาปลอบเราจนหยุดร้อง เราคิดว่าแฟนคงเข้าใจเรามากที่สุด แต่เปล่าเลย ในวันที่เรารู้สึกแย่ เขาดันมีอารมณ์และพยายามจะมีอะไรกับเราทั้งๆที่เราเพิ่งร้องไห้เสร็จ มันทำให้เรารู้สึกแย่มากถึงมากที่สุด ทำไมถึงไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย ทำเหมือนเราเป็นสิ่งของ คนกำลังรู้สึกแย่แต่ตัวเองดันมีอารมณ์ เราไม่ยอมมีอะไรด้วย เขาก็โกรธและไม่คุยด้วยตลอด เป็นแบบนี้บ่อยมากๆตั้งแต่คบกันมาจะ 2 ปี จนแอบคิดว่าที่คบกันเราเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์บนเตียงให้เขาแค่นั้นหรือเปล่า
 
 ตอนนี้ร้องไห้หนักจริงๆ ในวันแย่ๆคิดถึงแต่หน้าพ่อหน้าแม่ ไม่เคยคิดสั้น ยังอยากอยู่เพื่อพ่อกับแม่ อยากกลับบ้านที่ตจว.แต่ไม่มีวันหยุดสักที เราไม่ค่อยโอเคกับนิสัยของแฟนที่ดูไม่ให้เกียรติกับความรู้สึกเราสักเท่าไหร่  ในความรู้สึกเรา ตอนร้องไห้เราอยากกอดคนในครอบครัวมากๆ แต่ตัวเองมาอยู่ที่กทม.ไม่มีญาติพี่น้องที่อยู่เคียงข้างเราเลย เวลาทุกข์เราอยู่แต่กับตัวเอง 
 
อยากฝากทุกคนที่มีเพื่อนหรือพี่น้องที่เขาซึมเศร้า อย่าทำให้เขาต้องรู้สึกแย่ไปกว่านี้เลย ทั้งชีวิตเขาก็เจอเรื่องแย่ๆมาเยอะแล้ว คนจิตใจอ่อนไหวง่ายแค่คำพูดเล็กๆหรือการกระทำที่ไม่ยั้งคิดมันส่งผลกระทบต่อจิตใจมากๆ ขอแค่คนรอบข้างรับฟังเขาให้มากขึ้นกอดเขาให้แน่นขึ้นก็พอ