ทรมานมากเลยค่ะ ตอนนี้เหมือนชีวิตมันมืดมนไปหมด มองหาทางออกไม่เจอเลย กินก็ไม่ได้นอนก็ไม่หลับ เพลีย ง่วงสุดๆแต่พอข่มตาลงมันหลับไม่ได้เลย ร้องไห้จนน้ำตาไม่มีให้ไหล ทำไมเราถึงได้เจ็บปวดมากมายขนาดนี้ จะเดินไปข้างหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลังก็เจ็บ หยุดอยู่กับที่ก็ยังเจ็บอยู่แบบนี้ ไม่รู้ว่าลมหายใจนี้จะทนรับความเจ็บปวดทรมานได้อีกนานแค่ไหน มีคนเคยบอกว่าให้นึกถึงพ่อแม่เข้าไว้ พยายามแล้วค่ะแต่ไม่ได้ช่วยให้ลืมหรือเจ็บน้อยลงไปเลย เรากินอะไรลงไปก็มีแต่จะอ้วกออกมา กลืนอะไรไม่ลงเลย ทำไมชีวิตเกิดมาถึงได้ทรมานขนาดนี้ วันนี้เราอยากหลับ อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมารับรู้อะไร เราก้าวผ่านความรู้สึกที่มันมากมายจริงๆในวันนี้ไม่ได้ และวันต่อๆไปเราก็ไม่รู้ว่าเราจะก้าวผ่านไปได้ยังไง เจ็บจริงๆเจ็บทุกลมหายใจเข้าออก ไปทำบุญก็แล้ว ไปเดินสวนสาธารณะก็แล้ว ทำไมหัวใจมันไม่ดีขึ้นมาเลย เราเดินเหม่อลอยเหมือนคนไร้วิญญาณ หกล้มจนเข่าถลอกเลือดซิบ แต่ความเจ็บจากแผลนั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดในใจเราตอนนี้ บางทีเราอาจจะทนหายใจไปพร้อมๆกับความเจ็บปวดนี้ไม่ไหว ในเร็ววันนี้
#ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ  #วันนี้เราเจ็บปวดมากจริงๆ