อยากถามความเห็นทุกๆท่านว่าตามคห.ท่านๆว่าการฝึกจิตหรือภาวนาสามารถไปด้วยกันได้กับการเจริญทางวัตถุหรือไม่อย่างไร

กระทู้คำถาม

ปฏิบัติธรรม ปรัชญาตะวันออก ศาสนาพุทธ หน้าต่างโลก สังคมศาสตร์

^{คือมันเป็นประเด็นที่จขกทขบคิดและตั้งคำถามมานานแล้วว่าการฝึกทางจิตวิญญาณตามแนวปรัชญาตะวันออกโดยเฉพาะปรัชญาอินเดียแนวคำสอนของพระโคตมพุทธเจ้าที่เน้นการฝึกจิตให้ตื่นรู้ไม่หวั่นไหวกับกิเลสนั้นสามารถสอดคล้องไปกันได้กับการเจริญทางโลกอย่างการเจริญทางวัตถุ โดยเฉพาะประเด็นที่จขกทคาใจและสงสัยมากคือบางคนว่าถ้าเน้นทางสายพุทธศาสตร์จะละทิ้งโลกไม่พัฒนาสังคม เลยสงสัยและอยากตั้งคำถามโดยการถามความคิดเห็นของทุกท่านการภาวนาหรือฝึกฝนจิตใจ พวกเจริญสติ สมาธิ วิปัสสนาสามารถสอดคล้องกลมกลืนกับการทำงานการหาเงินทางโลกได้หรือไม่ แบบเป็นนักวิทยาศาสตร์ นักวิจัย ครู อาจารย์ นักวิชาการ... สามารถไปกันได้การความเจริญจากการฝึกฝนจิตใจได้หรือไม่}

^{เห็นบางแหล่งเน้นสอนว่าทำงานที่ได้ประสิทธิภาพสูงสุดและดีสุดๆต้องทำด้วยจิตว่างไม่ก็ตื่นรู้ ทุกท่านคิดเห็นเช่นไรครับ การภาวนาควบคู่กับการทำงานดีหรือไม่อย่างไร บางแหล่งก็ว่าทำงานเพื่องาน หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับงานทุกท่านคิดเห็นเช่นไรครับ รบกวนช่วยแบ่งปันความคิดความเห็นและประสบการณ์ครับผม}

แก้ไขข้อความเมื่อ