เหม่อมองฝนหล่นฟ้าพาใจเหงา
สายลมเย้าเคล้าคลอกอไผ่ไหว-
ยอดเอนโอนพลิ้วพัดระบัดใบ
เปรียบเหมือนใจรวนเรถ่ายเทรัก
ไม่แน่นหนักปักตรึงเพียงหนึ่งมอบ
สิ่งเคยชอบครอบครองปองประจักษ์
กลับสลายหน่ายลงมิคงภักดิ์
เหมือนไม้หลักหักลาพาหม่นจินต์
คราฝนพรำย้ำส่งลงอีกหน
โอบกระชับอกตนทนถวิล
ฝนหล่นมาน้ำตาพาหลั่งริน
ยังแว่วยินคำรัก..พี่ฝากมา
ลมผัดอ่อนตอนฝนหล่นพรมพื้น
น้องสะอื้นร่ำไห้อาลัยหา
โอ้พี่เอยไฉนเลยลืมสัญญา
ทำเฉยชาลาลับไม่กลับเรือน...
***คราฝนพรำ***