o กระซิบสั่ง ดังแว่ว เพียงแผ่วโผย

ฟังระโหย แหบพร่า พาหวิวไหว

ลมรำเพย เลยผ่าน ม่านไม้ใบ

คล้ายเสียงไห้ หวนร่ำ พร่ำวิงวอน


o ว่าจวนเจียน จากละ ผละปลิดขั้ว

หวาดระรัว ระทม ตรมทอดถอน

ต้องร่วงหล่น บนพื้น สะอื้นอาวรณ์

แสนร้าวรอน ลาสลาย กลายธุลี


o มองใบเปรียบ เทียบเคียง เพียงชีวิต

เฝ้าพินิจ ในธรรม ตามวิถี

สรรพสิ่ง เปลี่ยนทุก วินาที

หาใดมี ยืนยง คงนิรันดร์


o จะร่ำร้อง ก้องไกล ก็ไร้ค่า

ถึงเวลา ล่วงลับ แล้วดับขันธ์

ธาตุทั้งสี่ คืน สิ้น วิญญาณพลัน

ใดใดใน โลกนั้น อนิจจัง


o พึงคำนึง ถึงครา วันลาจาก

สิ่งคงฝาก จารึก ผนึกหวัง

คือความดี ความชั่ว ยามตัวยัง

เครื่องกำบัง ภูมิอบาย คราวตายลง


o คือศีล ทาน ภาวนา สมาธิ

ตั้งสติ พระพุทธ พระธรรม อริยสงฆ์

แสงสว่าง ส่องผ่าน สู่ฌาณทรง

หนุนเสริมส่ง ดวงจิต ไม่ผิดทาง


o จารึกไว้ ในวัน อันครบรอบ

ได้คำตอบ เตือนตรอง ครองธรรมบ้าง

ลดกิเลส ตัณหา อัตตาจาง

ควรเร่งสร้าง กุศล สืบผลบุญ


02/11/67



ขอบคุณภาพจาก pinterest