25 สิงหาคม 2562 จากผู้ป่วยซึมเศร้า
ระยะหลังมานี้ รู้สึกได้ชัดเจนว่าอาการแย่ลง รู้สึกได้จากทางร่างกายเมื่อเจอสิ่งเร้า หัวจะร้อนเหมือนคนโมโห โกรธ อย่างที่ควบคุมไม่ได้ ยิ่งเจอยิ่งเป็น ยิ่งเจอยิ่งเป็น เป็นกับคนที่รู้สึกเกลียดแบบเกลียดมากๆ แต่วันนี้รู้สึกอ่อนไหวกับคนที่รัก แล้วความรู้สึกทางร่ายกลับตอบสนองเหมือนกัน รู้สึกร้อนในหัว แต่รุนแรงมากกว่าก็คือแขนขาชาไม่มีแรง สั่นจนแทบจะยกไม่ขึ้น เจ็บปวดแต่ไม่รู้เจ็บปวดตรงไหน อธิบายออกมาไม่ได้เลย อยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออกอยู่นานพอควร แต่พอน้ำตาไหลมันไหลไม่หยุด รู้ทุกอย่างแต่ควบคุมอะไรไม่ได้เลย รู้สึกแย่ที่สร้างเรื่องลำบากใจให้คนที่รัก จนวูบหนึ่งคิดว่าอยากหายไป ความคิดนี้เข้ามาเป็นครั้งที่2 และคิดว่าวันนี้ยั้งตัวเอง แต่ถ้าวันใดยั้งไม่ได้และรักษาไม่หายก็คงเป็นเหมือนคนอื่นๆที่จากโลกนี้ไปอย่างไม่ตั้งใจ ที่ต้องเขียนเอาไว้เพื่ออธิบายให้หมอฟัง แต่ถ้าหากหลังจากนี้มันมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงอีก ก็รู้สึกผิดและรู้สึกมากๆ คิดมาตลอดว่าตัวเองเก่งและเจ๋งมาก รักษาตัวเองให้หายได้ ดูแลตัวเองให้ดีได้ แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย เริ่มรู้สึกกลัวตัวเอง กลัวความคิดตัวเอง จึงบอกคนที่รักให้เผื่อใจเอาไว้ด้วย
สำหรับคนรอบข้าง ดูแลคนใกล้ชิดดีๆนะ
สำหรับผู้ป่วย พยายามยั้งตัวเองให้ได้ และที่สำคัญ ให้เคลียร์ภาระหน้าที่ด้วยก็จะดี เพราะไม่รู้ ไม่รู้จริง
จากผู้ป่วยซึมเศร้า
ระยะหลังมานี้ รู้สึกได้ชัดเจนว่าอาการแย่ลง รู้สึกได้จากทางร่างกายเมื่อเจอสิ่งเร้า หัวจะร้อนเหมือนคนโมโห โกรธ อย่างที่ควบคุมไม่ได้ ยิ่งเจอยิ่งเป็น ยิ่งเจอยิ่งเป็น เป็นกับคนที่รู้สึกเกลียดแบบเกลียดมากๆ แต่วันนี้รู้สึกอ่อนไหวกับคนที่รัก แล้วความรู้สึกทางร่ายกลับตอบสนองเหมือนกัน รู้สึกร้อนในหัว แต่รุนแรงมากกว่าก็คือแขนขาชาไม่มีแรง สั่นจนแทบจะยกไม่ขึ้น เจ็บปวดแต่ไม่รู้เจ็บปวดตรงไหน อธิบายออกมาไม่ได้เลย อยากจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออกอยู่นานพอควร แต่พอน้ำตาไหลมันไหลไม่หยุด รู้ทุกอย่างแต่ควบคุมอะไรไม่ได้เลย รู้สึกแย่ที่สร้างเรื่องลำบากใจให้คนที่รัก จนวูบหนึ่งคิดว่าอยากหายไป ความคิดนี้เข้ามาเป็นครั้งที่2 และคิดว่าวันนี้ยั้งตัวเอง แต่ถ้าวันใดยั้งไม่ได้และรักษาไม่หายก็คงเป็นเหมือนคนอื่นๆที่จากโลกนี้ไปอย่างไม่ตั้งใจ ที่ต้องเขียนเอาไว้เพื่ออธิบายให้หมอฟัง แต่ถ้าหากหลังจากนี้มันมีอะไรที่เปลี่ยนแปลงอีก ก็รู้สึกผิดและรู้สึกมากๆ คิดมาตลอดว่าตัวเองเก่งและเจ๋งมาก รักษาตัวเองให้หายได้ ดูแลตัวเองให้ดีได้ แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย เริ่มรู้สึกกลัวตัวเอง กลัวความคิดตัวเอง จึงบอกคนที่รักให้เผื่อใจเอาไว้ด้วย
สำหรับคนรอบข้าง ดูแลคนใกล้ชิดดีๆนะ
สำหรับผู้ป่วย พยายามยั้งตัวเองให้ได้ และที่สำคัญ ให้เคลียร์ภาระหน้าที่ด้วยก็จะดี เพราะไม่รู้ ไม่รู้จริง