จิตที่มีอวิชชาเป็นผู้ไปเวียนว่ายตายเกิด
วิญญาณไปเวียนว่ายตายเกิดไม่ได้
เพราะวิญญาณเกิดดับ ที่อายตนะ6
รูปแตกดับวิญญาณก็ดับตามรูป
ขันธ์5มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เวียนว่ายตายเกิดไม่ได้
จิตไปเวียนว่ายตายเกิดได้เพราะจิตไม่เกิดดับ
เวลาจิตละขันธ์5ได้ จิตจะรวมเป็นหนึ่งเข้าสู่นิพพาน
ปฏิจจสมุปบาท
อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขาร 
(กายสังขาร วจีสังขาร จิตตสังขาร )จิตตสังขาร รวมเวทนา กับสัญญา
สังขารเป็นปัจจัยให้เกิดวิญญาณ
(สังขารคืออภิสังขาร 3 มีสังขารที่เป็นบุญ เป็นบาป ที่เป็นอรูป
ทำให้เกิดวิญญาณที่มีกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม เป็นบุปเป็นบาป )
วิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป
(วิญญาณนี้ เป็นวิญญาณ6ที่เวียนว่ายอยู่ในอายตนะ6เกิดนามรูปขึ้นมา)
เมื่อนามรูปดับ
วิญญาณดับ
สังขารดับ
อวิชชาดับ
จิตเกิดวิชชา จิตเกิดนิพพาน
จิตไม่ต้องไปเวียนว่ายตายเกิดอีก
จิตมีอวิชชาคือตัวหลง โมหะ
ทำให้จิตต้องไปเวียนว่ายตายเกิด
เมื่อจิตเกิดวิชชา
รู้แจ้งนิพพาน
จิตก็อยู่เหนือขันธ์5 เหนือโลก