อวิชชามีความผ่องใส สว่างไสวเป็นแก้วใส ความว่างไม่มีที่สิ้นสุด ความสว่างไสวของจิตก็ไม่มีที่สิ้นสุด ตัวผ่องใสเป็นแก้วเป็นอวิชชาแท้ อวิชชาแท้มันครอบโลกธาตุ ทุกปรมาณูของความว่างมีความผ่องใสเป็นอวิชชาแท้ อวิชชาอยู่ที่ใจ ธรรมชาติของใจครอบคลุมโลกธาตุ สัตว์ทั้งหลายเวียนว่ายเกิดตาย อยู่ในใจของสัตว์เอง ตัวจิตที่สว่างไสวคืออวิชชาแท้ ใจมีเครื่องมือคืออวิชชามีความผ่องใสเป็นแก้ว ปรุงแต่งเป็นสังขาร เกิดผัสสะเป็นวิญญาณ วิญญาณรู้เกิดเป็นเวทนา เวทนาเกิดเป็นตัณหา ตัณหาเกิดเป็นอุปทาน อุปทานเกิดเป็นภพ ภพเกิดเป็นชาติ ชาติเกิดเป็นชรา-มรณะ ทั้งหมดเป็นวังวนไม่รู้จบ ที่อยู่ในใจของสัตว์
อวิชชาจะถูกทำลายลงได้ด้วยนิพพาน หรือ บรรลุธรรมสำเร็จพระอรหันตมรรค วิชชาบังเกิดประหัตประหารอวิชชา ดับลงพรึบ อรหันตผลบังเกิดแทน กงล้อเวียนว่ายตายเกิดถูกทำลาย ความว่างไม่มีประมาณเพียงใด วิมุติความสว่างแจ้งในใจก็ไม่มีประมาณเพียงนั้น
อวิชชา มันละเอียดมาก ละเอียดเป็นปรมาณูเลยทีเดียว มีอยู่ในความว่างขั้นกลางทุกปรมาณูของความว่าง ครอบโลกธาตุ ถ้าให้มานั่งนับว่าตัวผ่องใสนั้นในความว่างมีเพียงใด ก็ต้องตอบว่า มีมีมากกว่าฝุ่นละอองในอากาศ มีมากจนอดอัศจรรย์ใจไม่ได้ ทำไมใจมันสว่างไสวครอบโลกธาตุ มันผ่องใสนัก แต่เมื่อมันดับพรึบลงไป วิมุติบังเกิด อวิชชาตัวผ่องใสกลายเป็นก้อนขี้หมาไปเลย!!!

เอาชนะมารที่แท้จริงก็ไม่ใช่ไครอื่น คือ การเอาชนะใจตนนั้นเอง ธรรมชาติของใจ มันครอบคลุมโลกธาตุ วิญญาณแต่ละดวงมันคือส่วนหนึ่งของธรรมชาติใจ เมื่อใจเปิดออกย่อมเห็นวิญญาณทั้งปวง วิญญาณทั้งปวงก็เวียนวายตายเกิดในธรรมชาติของใจทั้งสิ้น วิญญาณทั้งปวงล้วนแต่เป็นสังขารที่ใจปรุงแต่งสร้างขึ้นเพราะมีอวิชชาด้วยกันทั้งสิ้น แต่เมื่อใจสัตว์ทั้งปวงถึงที่สุดแห่งทุกข์ ก็จะรวมเป็นสิ่งเดียวกันเรียกว่าพระนิพพาน ส่วนใจสัตว์ตนใดยังไม่หมดอวิชชา ก็ย่อมเวียนเกิดเวียนตาย ในธรรมชาติภายในใจนั้นเอง