สวัสดีค่ะ คิดอยู่นานมากๆว่าจะตั้งกระทู้ถามดีมั้ย แต่คิดว่าการถามปัญหาจากคนไม่รู้จัก เราคงได้คำตอบที่ดีที่สุดค่ะ 

       พอดีว่านับวันยิ่งโตขึ้น ยิ่งรู้สึกต้องแบกรับอะไรหลายอย่างมากขึ้น ความกดดัน ความเครียดก็มากขึ้นเช่นกันเลยค่ะ

          เวลาเครียดหรือเสียใจมากๆ เรามักจะฆ่าตัวตายในความคิดซ้ำๆเสมอเลยค่ะ เหมือนบางทีเราคิดให้ตัวเองตาย เพราะจะได้ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว แต่ก็นั่นแหละค่ะ ตายได้แค่ในความคิดเพราะสุดท้ายเราก็ยังหายใจอยู่เหมือนเดิม ละเราก็เป็นแบบนี้บ่อยมากฆ่าตัวตายวนไปเรื่อยๆในนั้น จนหยุดไปเอง แต่ไม่เคยกล้าทำจริงๆนะคะ เพราะเราจะดึงตัวเองกลับมาไม่ให้ดิ่งมากไปกว่านั้นได้ตลอดค่ะ 

         ทุกครั้งเวลาเราเป็นแบบนั้น  เราจะทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นมาได้ตลอดค่ะ ฮีลตัวเองโดยการหาอะไรทำแทนที่จะมานั่งจมกับอะไรแบบนั้น  หรือไม่ก็หลับไปเลยค่ะ ละมันก็ดีขึ้นเองทุกครั้งจริงๆ เราพึ่งตัวเองในการหายเศร้ามาได้ตลอด ปกติไม่ค่อยเล่าให้ใครฟังหรอกค่ะเพราะอยู่กับคนอื่นเราก็เป็นปกติดี เราไม่อยากเอาเรื่องแบบนี้ไปบอกใคร เพราะทุกความเครียดของเรามันเกิดจากในครอบครัวตัวเอง  แล้วเราก็ไม่อยากให้เพื่อนหรือคนรู้จักมามองครอบครัวเราไม่ดี สุดท้ายเราก็เลยเก็บไว้เองคนเดียว 

          แต่ว่าหลังๆมานี้ เหมือนจะเริ่มเอาไม่อยู่แล้วค่ะ อะไรที่เคยชอบ อะไรที่เคยทำให้รู้สึกดีขึ้นได้ เริ่มไม่ได้แล้วค่ะ ฆ่าตัวตายในความคิดตัวเองก็บ่อยขึ้นมากเหมือนกัน เราเริ่มนอนไม่หลับ ไม่มีความสุขกับอะไรเดิมๆที่ชอบ เริ่มมองหาความสุขไม่ได้ ทำอะไรไม่มีเป้าหมาย  อะไรที่เคยตั้งเป้าไว้ เริ่มริบหรี่เรื่อยๆเลยค่ะ

           พอจะมีทางไหนทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้างมั้ยคะ เพราะตอนนี้เราเหมือนว่าเราเริ่มให้กำลังใจตัวเองไม่ได้เลยค่ะ  แล้วเราจะทำยังไงให้ตัวเองกลับมาฮีลตัวเองได้เหมือนแต่ก่อนคะ เราเสี่ยงจะเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยหรือว่าแค่เป็นคนคิดมากคนนึงเฉยๆ