จิตประภัสสรกับจิตเรา

ถามว่า จิตเดิม ไม่ใช่มีกิเลส จิตที่มีกิเลส ไม่ใช่จิตเดิม ใช่ไหม?

ตอบว่า จิตประภัสสร ไม่มีกิเลสอยู่แล้ว

จิตที่เรารับมา ไม่มีอะไร เหมือนกับเรามีน้ำแก้วหนึ่งที่บริสุทธิ์

ทีนี้เราไปปนกับกาแฟ ก็กลายเป็นน้ำกาแฟ

เหมือนกับจิตของเราไปปนกับโทสะ ก็กลายเป็นจิตโทสะ

จิตดั้งเดิมที่ให้เรามา เฉยๆ เป็นกลางๆ

แล้วถ้าจิตของเรามีวิบาก ก็เพราะว่าเราไปเติมวิบากเข้ามาสู่จิตของเราเอาเอง พอเราไปเติมก็เป็นจิตตัวนั้นขึ้นมา

ถ้าอย่างนั้น จิตของเราที่ไปเกิดใหม่ แสดงว่า ไม่ใช่จิตของเราไปเกิดใช่ไหม?

"จิตกรรม" จะเป็นตัวไปเกิด

สมมติว่า จิตตัวนั้นที่มีโทสะ เราผิดตรงนั้น ที่มีโทสะ ด้วย "เหตุ" ตรงนี้เป็นวิบาก เราจึงต้องไปเกิด

พอเราจะไปเกิด จิตประภัสสรก็จะให้จิตของเรามาใหม่

แต่จิตประภัสสร ก็จะให้มาเป็นกลางอีกแล้ว ขึ้นอยู่ว่าเราจะไปเติมอะไร ทีนี้เรามีกิเลสอยู่แล้ว ส่วนใหญ่เราก็จะถูกครอบงำ แล้วก็ดำเนินไปตาม แล้วไปเจอเหตุใหม่ขึ้นมา สุดแล้วแต่ว่าเราจะเอาอะไรไปเติม

ออกมาใหม่ เราไปเจอเมตตา เราก็เอาเมตตาไปเติม เราก็จะกลายเป็นจิตเมตตาขึ้นมาแล้ว

จิตมีเป็นพันๆ ดวง ไม่ใช่จิตดวงเดียว

แต่ยังไงจิตก็ยังอยู่ในร่างสังขาร ในวิบาก

ประภัสสร จริงๆ แล้วไม่ควรไปยุ่ง และไม่ควรจะไปทำให้เป็น เพราะมันเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว

เช่น จิตปัญญา จิตพุทธะ ฯลฯ แล้วถามว่า จิตพุทธะเขามีอยู่แล้วใช่ไหม?

เขามีจิตพุทธะอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ให้เราเป็น เราจะต้องเอาจิตที่ได้รับจากจิตปภัสสรไปรับ "พุทธะ" มา จิตของเราจึงจะเป็น "จิตพุทธะ"

แต่ พุทธะ เขามีสิทธิ์ให้

พอๆ กับคำว่า "โทสะ" ในธรรมเขามีให้กับเรา ขึ้นอยู่กับว่า เราจะไปรับโทสะ เข้ามาในจิตของเราไหม?

^_^ ..._/\_... ^_^

ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา

อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต