ทำแทบไม่ทัน ลูกน้องก็ยังไม่กลับมา ลูกพี่เลยต้องลงมือเอง บางทีก็นึกนะว่า เมื่อไรจะมีเงินเกิน10ล้าน เมื่อไรจะวางมือได้สักที แต่มองๆแล้ว น่าจะอีก10ปีโน้นเลย ถึงมีแววจะวางมือ ถ้าตอนนี้ ก็คงต้องทำงานเก็บเงิน งกๆไปก่อน
ทำแล้วเก็บ ไช้ให้น้อยกว่าหามาได้ ยังไงก็มีเหลือ
แต่ทำแล้วไม่เก็บ ไช้เกินตัว บ้านปลายก็ลำบากละครับ
บางคนเป็นหนี้เยอะแยะ แต่ก็ยังขยันช๊อปปิ้ง ขยันเที่ยว โดยไม่ได้คิดว่า อนาคตวันใด เกิดซวยต้องไช้จ่ายในเรื่องที่ไม่คาดคิด ก็คงต้องกระทบต่อเงินเดือน ต่อเงินเก็บ ยิ่งไปหากู้ยืม จะพาลำบากกว่าเดิม จะมานั่งบ่นรู้งี้ไม่น่าซื้อโน้นนี้ รู้งี้ไม่น่าไปเที่ยว ฯลฯ
เกียนเอง ปีนึง จะเที่ยวใหญ่ๆก็เฉพาะเทศการ อย่าง ปีใหม่ สงกรานต์ กินเจ แค่นั้นเอง นอกนั้นทำงานหาเงินตลอดเวลา ชีวิตยามนี้ ให้ลูกสะบายให้ลูกมีความสุข คือความหวังของเกียนแล้วละ ถึงลำบากแต่ก็มีความสุขครับ
พ่อค้า แม่ค้าทั้งหลาย ถ้ารู้สึกว่าทำไมขายไม่ดี อยากให้ลองออกไปดูร้านอื่นบ้าง ว่ามีจุดแข็ง จุดอ่อนเช่นไร แล้วนำมาปรับปรุง เช่น ร้านนี้เค้าไช้อะไร วัตถุดิบอะไร ปริมานที่ใส่มาเยอะหรือน้อย คุณภาพดีหรือแย่กว่าเรา การบริการเป็นอย่างไร มองให้ออกครับ นำมาเปรียบเทียบกับเรา และต้องไม่โกหกตัวเอง เช่นถ้าของเจ้านั้นดีกว่า ก็ต้องยอมรับ และพยายามหาทางทำให้ของเราดีเช่นเจ้านั้น หรือถ้าสู้ไม่ได้ในเรืองรสชาติ ก็ต้องสู้ให้ได้ทางด้านบริการ และความสะอาด สภาพแวดล้อมครับ จำไว้ว่าไม่มีร้านใดอยู่ค้ำฟ้าได้ถ้าไม่พัฒนาตัวเองและสินค้าครับ คุณขายอะไรแล้วรวย เด๋วก็มีคู่แข่งมาเปิดแข่งกับคุณครับ คุณต้องนำหน้าก้าวนึงเสมอ เพื่อให้คู่แข่งตามไม่ทันครับ จะค้าขายทั้งที ต้องกะเอารวย กะเอาประสบความสำเร็จ ถ้าคิดจะขายไปวันๆ ขายพออยู่พอกิน มันต้องดวงดีจริงๆถึงจะรวยครับ สู้ๆครับ