การเวียนว่ายตายเกิดในภพชาติ ในปฏิจจสมุปบาท
ล้วนเกิดในแค่ชั่วขณะจิต
 แต่การไปเห็นรู้เท่าทันและเข้าใจ
ในสิ่งเหล่านี้ในวงจรปฏิจจสมุปบาทนั้น
เป็นการเห็นด้วยปัญญาจักขุ หรือปัญญา 
 อันจักเกิดขึ้นได้จากการโยนิโสมนสิการนั่นเอง
โยนิโสมนสิการโดยละเอียดแยบคาย 
อย่างชาญฉลาดหาเหตุหาผล
 จะเห็นชีวิตของปุถุชนที่เวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร
หรือก็คือวนเวียนว่ายตายเกิดในภพชาติ
ของวงจรการเกิดขึ้นแห่งทุกข์
ปฏิจจสมุปบาทอยู่แทบตลอดเวลา
 เป็นวงจรที่เกิดดับๆ...อยู่เยี่ยงนั้นอยู่ตลอดเวลา
 เพียงรอวันที่กำเริบเสิบสานขึ้นเผาลนเท่านั้นเอง
 เพราะบางสภาวะก็แลดูว่าเป็นสุขยิ่ง
 ไม่น่าจะเป็นทุกข์แต่อย่างใด
 แต่เพราะการสั่งสมและความไม่เที่ยงทั้งหลาย
 จึงยังให้วงจรนี้ยังคงต้องดำเนินไปตลอดกาลนาน
 จนกว่าผู้นั้นได้วิชชาของพระองค์ท่าน