จากกระทู้ก่อนนี้ของผม

หลายๆท่าย พยายาม บอกผมว่า

นิพพาน มี ทุกข์

ผม พยายามบอกว่า ไม่ใช่ ทุกข์ แต่ ท่านเหล่านั้น ก็ พยายามยก เหตุผล มาให้อ่านว่า มันมีทุกข์อยู่

เพราะ ท่านกล่าวว่า
อรหันต์ ก่อนต่ยเพราะกายแตก นั้น มี "ทุกข์" ทางกายอยู่
แล้ว พยายามบอกว่า มันคือ ทุกข์ แม้ผมจะเสนอแย้งก็ตาม

สรุปว่า

นิพพาน มี ทุกข์ หรือ ไม่มี

หรือ ที่เรียกกันว่า นิพพานแบบยังไม่ตาย นั้น คือ เรียกผิด
สอนผิด ถ้างั้นไม่ควรใช้ คำว่า นิพพาน ครับ

เพราะ "นิพพานัง ปรมัง สุขัง" คงไม่จริงแล้วครับ

บ่งท่านเสนอว่า นั้น คือ เวทนาทางกาย แล้วบอกว่า มันทพให้เกิดทุกข์

ใน ปฏิจจสมุปบาท เมื่อ เวทนา แล้ว เกิด ตัณหา ตาทมา

แต่ อรหันต์  คือ ผู้ ปราศจาก ซึ่ง กิเลส ตัณหา อุปาทาน พร้อมทั้งสลัดคืนมานะและทิฏฐิ ทั้งหลาย แล้ว

แล้ว ทุกข์ เกิดมาได้ไง ในเมื่อ ไม่มี ตัณหาแล้ว

ตกลง "ทุกข์" อยู่ตรงไหน

อยู่ที่ ตรงอื่น ข้างนอกนั้น หรือ เกิดที่  จิต มโน วิญญาน นี้ กันแน่