สวัสดีครับ พี่ๆเพื่อนๆ ตอนนี้ผมรู้สึกเบื่อหน่ายชีวิต ไม่สบายใจ กระวนกระวายใจ นอนไม่ค่อยหลับ ปัจจุบันผมเข้ารับการรักษาโรคซึมเศร้า คุณหมอเค้าก็ให้ยามาทานนะครับ ตัวก่อนนอน ก็ง่วงจริงๆ กินปุ๊ป ไม่เกิน 15 นาที รู้เรื่อง หลับ กับยาคลายกังวล  ปัจจุบันกินอยู่สองตัวยาครับ แต่วันนี้อยู่ๆ ผมก็รู้สึกเบื่อหน่ายชีวิต หันไปทางไหนก็ไม่เคยมีใครรับฟังเราเลย มีแต่มาใส่อารมณ์กับเรา ไม่ว่าจะเป็นสังคมการทำงาน ที่เราต้องมาเจอคนเดี๋ยวอารมณ์ดีอารมณ์ร้าย กระแหนะกระแหน่ ยอมรับเลยว่างานเครียดตรงที่อะไรก็เป็นเรา เดี๋ยวอันไหนก็เรา บางอย่างก็ปฏิเสธไป แต่เดี๋ยวก็มีสิ่งนั้นสิ่งนี้มาให้เราทำ ขนาดเครื่องถ่ายเอกสารพังยังจะมาเรียกเราไปซ่อม เลยตัดรำคาญว่า จะโทรเรียกช่างซ่อมให้ (เอาจริงๆ เราก็ซ่อมไม่เป็นนะ) พอเครียด ไม่สบายใจ อยากโทรหาครอบครัว ก็ไม่มีใครฟัง มีแต่ติ มีแต่ใส่อารมณ์ใส่เราว่า ทำไมทำแบบนั้น ไม่ทำแบบนี้ ต้องแบบนี้ซิ ไม่มีใครจะรับฟังเราเลยว่า ในแต่ละวัน เราเจออะไรบ้าง อดทนไว้ลูก อดทนไว้ เป็นลูกผู้ชายต้องอดทน สภาพเลยเป็นอย่างที่เป็นนี้แหละครับ .... อัดยาสองตัว วันหยุดเสาร์อาทิตย์แทบไม่อยากจะไปไหนเลย เหนื่อย เพลีย อยากนอน อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอใคร วันนี้เลยอยู่ๆ ก็เกิดคำถามในหัวใจ กับในหัวสมองของเราว่า นี้เราอยู่เพื่ออะไร.... อยู่ทำไม.... แล้วเรามีความสุขตรงไหนของชีวิต.... หรือว่าเราควรพอแล้ว..... กลับบ้านเก่าดีกว่าไหม ....หรือยังไงดี เราจริงๆครับ ผมไม่รู้จะพูดคุยกับใคร คุยกับแพทย์จิตเวช ท่านก็จะให้เราแบ่งเวลาให้ได้  เวลาชีวิตส่วนตัว เวลาทำงาน เวลาครอบครัว  ผมรู้เลยว่าตอนนี้เวลางาน กลืนกินเวลาชีวิตผมไปเยอะมากเลย อยาก เวลาครอบครัวตอนนี้ก็ไม่อยากจะมีแล้ว พ่อแม่ก็ทะเลาะกันเพราะอยากจะให้เราเป็นแบบนั้น แบบนี้  คือชีวิตเราทำไมมันกลายเป็นไม่ใช่เรา!!! พอพูดคุยกันก็กลายเป็น.. พ่อแม่ว่าเราไม่อดทน ไม่ทนเหมือนท่าน... เก่งแล้วอยากทำอะไรก็ทำ ..... สถานะการณ์ยิ่งเลวร้ายไปใหญ่เลย .....ตอนนี้อยากจะมีเวลาชีวิตส่วนตัว จริงๆ เลยครับ เลยไม่รู้จะหาทางออกกับชีวิตอย่างไรดี