วันนี้ขึ้นศาลเพื่อฟังผลตรวจพิสูจน์ลายมือ ผลปรากฏว่า ลายมือที่เซ็นต์ในสัญญาเงินกู้ ตรงกับลายมือที่เซ็นเอกสารสำคัญของธนาคาร ที่ทางเราได้ยื่นเพื่อพิสูจน์เพื่อความบริสุทธิ์
เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อ9ปีที่แล้ว แม่ได้หลอกให้ลุงซึ่งเป็นเจ้าของโฉนดที่ดินเซ็นต์มอบฉันทะ เพื่อแม่จะเอาโฉนดไปตั้งจำนองกับนายทุน เป็นเงิน65,000 บาท หลังจากที่จำนองก็ไม่เคยได้ส่งดอกเบี้ยและผ่อนเงินต้น ผ่านไปประมาณ3-4ปี ทางลูกสาวคนโต ได้บอกว่าจะจ่ายให้100,000 (เพราะมีกำลังเต็มที่แค่นั้น) แต่ทางนายทุนจะเอา120,000บาท จึงไม่ได้ให้ตามที่นายทุนต้องการ
เมื่อเดือนพฤษภาคม2561 ได้มีหนังสือไกล่เกลี่ยมาถึงที่บ้าน ให้ไกล่เกลี่ยเงินที่กูยืมจำนวน200,000บาท เราและที่บ้านตกใจมาก จากที่กู้65,000บาท กลายเป็นเงินต้น200,000บาท จนถึงเดือนมิถุนายน ได้มีหมายศาลมาถึงบ้านอีกครั้ง พร้อมกับสัญญากู้ยืมเงินที่ทางนายทุนได้ทำขึ้นมาใหม่ ได้บอกให้ขึ้นศาลในเดือนกันยายน2561
เราหาเงินกู้ยืมคนรู้จัก จ้างนาย หาเงินจ่ายค่าธรรมเนียมศาลตรวจลายมือ เป็นหนี้เพิ่มมาหนึ่งก้อน เพราะรู้ว่าลุงไม่เคยไปที่บ้านนายทุน ไม่เรยรู้จักนายทุน แต่คนที่รู้จักและยืมเงินจริงๆคือแม่ของเรา
มาวันนี้ผลตรวจออกมาว่าเราเป็นลายมือของลุงเรา100% เราและทนายจากที่มีความหวังอยู่บ้าง ความหวังก็พังทลาย หมดทางสู้ เพราะต้องจำนนต่อหลักฐาน แต่สิ่งที่เราคิดคือ การสืบพยาน สืบโจทย์ หรือจำเลย แทบจะไม่ได้ใจความอะไรที่สำคัญหรือประเด็นที่น่าสนใจเลย วันนี้เราเองก็ได้พูดต่อหน้าศาล ได้อธิบายไปบางส่วน แต่ศาลก็บอกว่าหลักฐานมันชัดเจน บอกให้เราตกลงยอมจ่ายเงิน เพราะหลักฐานมันหนักแน่น และสิ่งที่คาใจคือ
1.ไม่มีการตั้งข้อสังเกตุหรือว่า หากทางลุงเราเป็นคนเซ็นต์สัญญาจริง จะยื่นคำร้องขอตรวจลายมือทำไม
2. ถ้าหากลุงเรากู้เงินมาจำนวน200,000 จะมีการต่อสู้คดีตั้งแต่แรกทำไม
3. ทำไมศาลถึงเลือกให้จบคดีง่ายๆ โดยที่ยึดหลักฐานจากสัญญาเงินกู้และผลการตรวจพิสูจน์ลายมือ
***เราเสียใจนะ ที่เราลงทุนแรงกาย ตั้งใจสู้คดีนี้ เพื่อครอบครัว เพื่อลุง แต่สุดท้ายโดนโกงไปทั้งๆที่รู้ว่าความจริงเป็นยังไง และตอนนี้ก็ไม่หวังจะพึ่งกฎหมายอะไร เพราะคนเรามันทำทุกอย่างได้เหนือกว่ากฎหมายจริงๆ กฎหมายนั้นยุติธรรมเสมอ แต่มนุษย์ที่ทำลายความศักดิ์ของกฎหมาย
บทเรียนครั้งนี้ราคาแพงนักสำหรับครอบครัวเรา แต่ก็ยังเชื่อว่าคนเลว มันคงไม่ได้ดิบได้ดีเสมอไป ช้าหรือเร็วก็แค่นั้น ที่ผลกรรมจะตามสนองมัน
คดีความ
เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อ9ปีที่แล้ว แม่ได้หลอกให้ลุงซึ่งเป็นเจ้าของโฉนดที่ดินเซ็นต์มอบฉันทะ เพื่อแม่จะเอาโฉนดไปตั้งจำนองกับนายทุน เป็นเงิน65,000 บาท หลังจากที่จำนองก็ไม่เคยได้ส่งดอกเบี้ยและผ่อนเงินต้น ผ่านไปประมาณ3-4ปี ทางลูกสาวคนโต ได้บอกว่าจะจ่ายให้100,000 (เพราะมีกำลังเต็มที่แค่นั้น) แต่ทางนายทุนจะเอา120,000บาท จึงไม่ได้ให้ตามที่นายทุนต้องการ
เมื่อเดือนพฤษภาคม2561 ได้มีหนังสือไกล่เกลี่ยมาถึงที่บ้าน ให้ไกล่เกลี่ยเงินที่กูยืมจำนวน200,000บาท เราและที่บ้านตกใจมาก จากที่กู้65,000บาท กลายเป็นเงินต้น200,000บาท จนถึงเดือนมิถุนายน ได้มีหมายศาลมาถึงบ้านอีกครั้ง พร้อมกับสัญญากู้ยืมเงินที่ทางนายทุนได้ทำขึ้นมาใหม่ ได้บอกให้ขึ้นศาลในเดือนกันยายน2561
เราหาเงินกู้ยืมคนรู้จัก จ้างนาย หาเงินจ่ายค่าธรรมเนียมศาลตรวจลายมือ เป็นหนี้เพิ่มมาหนึ่งก้อน เพราะรู้ว่าลุงไม่เคยไปที่บ้านนายทุน ไม่เรยรู้จักนายทุน แต่คนที่รู้จักและยืมเงินจริงๆคือแม่ของเรา
มาวันนี้ผลตรวจออกมาว่าเราเป็นลายมือของลุงเรา100% เราและทนายจากที่มีความหวังอยู่บ้าง ความหวังก็พังทลาย หมดทางสู้ เพราะต้องจำนนต่อหลักฐาน แต่สิ่งที่เราคิดคือ การสืบพยาน สืบโจทย์ หรือจำเลย แทบจะไม่ได้ใจความอะไรที่สำคัญหรือประเด็นที่น่าสนใจเลย วันนี้เราเองก็ได้พูดต่อหน้าศาล ได้อธิบายไปบางส่วน แต่ศาลก็บอกว่าหลักฐานมันชัดเจน บอกให้เราตกลงยอมจ่ายเงิน เพราะหลักฐานมันหนักแน่น และสิ่งที่คาใจคือ
1.ไม่มีการตั้งข้อสังเกตุหรือว่า หากทางลุงเราเป็นคนเซ็นต์สัญญาจริง จะยื่นคำร้องขอตรวจลายมือทำไม
2. ถ้าหากลุงเรากู้เงินมาจำนวน200,000 จะมีการต่อสู้คดีตั้งแต่แรกทำไม
3. ทำไมศาลถึงเลือกให้จบคดีง่ายๆ โดยที่ยึดหลักฐานจากสัญญาเงินกู้และผลการตรวจพิสูจน์ลายมือ
***เราเสียใจนะ ที่เราลงทุนแรงกาย ตั้งใจสู้คดีนี้ เพื่อครอบครัว เพื่อลุง แต่สุดท้ายโดนโกงไปทั้งๆที่รู้ว่าความจริงเป็นยังไง และตอนนี้ก็ไม่หวังจะพึ่งกฎหมายอะไร เพราะคนเรามันทำทุกอย่างได้เหนือกว่ากฎหมายจริงๆ กฎหมายนั้นยุติธรรมเสมอ แต่มนุษย์ที่ทำลายความศักดิ์ของกฎหมาย
บทเรียนครั้งนี้ราคาแพงนักสำหรับครอบครัวเรา แต่ก็ยังเชื่อว่าคนเลว มันคงไม่ได้ดิบได้ดีเสมอไป ช้าหรือเร็วก็แค่นั้น ที่ผลกรรมจะตามสนองมัน