เคยเห็นเค้าพูดกันว่าเพศเป็นเรื่องลื่นไหลไม่ตายตัว ชายหญิงหรือหญิงชายไม่จำเป็นต้องเป็นลักษณะความสัมพันธ์เดียวแต่สามารถสลับสับเปลี่ยนอย่างไรก็ได้ ชายอยากเป็นผู้หญิง แต่ก็ชอบผู้หญิงซ้ำอีกทีก็ได้ ลื่นไหลไปได้หมด แล้วกับอัตลักษณ์โดยรวมเป็นแบบนั้นได้เหมือนกันไหม?
อย่างเราเริ่มใช้อินเตอร์เน็ตครั้งแรกตอนอยู่ชั้นประถมสี่ หรือมากกว่า 17 ปีที่แล้ว เป็นยุค MSN 6.0 ยุคที่ Pirch98 ห้องกรุงเทพตอนสองทุ่มยังมีคนเล่นมากกว่า 500 คน ยุคที่คนส่วนมากยังซื้อแผ่นประเทืองมาเปิดฟังใน Winamp และคนบางส่วนเริ่มฟังเพลงจากเว็บกระปุก สนุก หรือ 365jukebox ยุคที่เน็ตไอดอลเป็นดาวโรงเรียนที่มีแฟนคลับสแกน รูปฟิล์มมาโพสต์ลงเว็บเด็กดี ยุคที่วัยรุ่นคูลๆต้องเขียนไดอารี่ออนไลน์ลง Storythai
ยุคที่ผู้ใหญ่บอกว่าอย่าหลงเชื่อคนแปลกหน้า หรือคนในเน็ต ถ้านัดเจอกันต้องโดนหลอกไปปล้ำ หรือพากันหนีหายไปไม่ใส่ใจการเรียน ยุคที่ต้องใช้นามแฝง สร้างตัวตนขึ้นมาใหม่เพื่อใช้สื่อสารในโลกออนไลน์ ยุคที่ไม่มี Hi5 หรือ Facebook ที่บอกให้ใส่ชื่อจริง นามสกุลจริง วันเกิดและจังหวัดที่อยู่ ยุคที่ยังไม่รู้จักพันทิปที่ต้องส่งรูปบัตรประชาชนเพื่อสมัครใช้บริการ
เราเริ่มใช้อินเตอร์เน็ตในยุคที่ว่ามานั้น แล้วก็สร้างตัวตน นามแฝงต่างๆขึ้นมา แล้วทีนี้ไอ้พวกคนแปลกหน้าที่ผู้ใหญ่เคยบอกว่าไว้ใจไม่ได้ ก็ดันคุยกันมาจนถึงตอนนี้ คือเกินสิบปี ซึ่งพอคิดว่าตอนนี้อายุ 27 นี่มันก็ใกล้เคียงหรือเกินครึ่งชีวิตเข้าไปแล้ว แต่หลายคนก็ยังเรียกชื่อเล่นที่สร้างขึ้นมา ยังเข้าใจว่าเราอยู่ทางตะวันตก ทั้งๆที่มาจากตะวันออก ทั้งหมดนี้ บางทีก็ทำให้รู้สึกแปลกๆ แต่จะให้มาเปลี่ยนตอนนี้ก็แปลกพอๆกันอยู่ดี แล้วก็ไม่ชินอีก
เหมือนเคยแทนตัวเองว่า Sara กับคนๆนี้มาสิบปี วันนี้จะต้องบอกว่า “พี่... หนูชื่อ Emily ว่ะ” ปิดตำนานน้อง Sara กับพี่ George มาเป็น น้อง Emily กับพี่ George มันก็ไม่ได้อ่ะ มันไม่คือ
เพิ่มความวุ่นวายไปอีกก็ตรงที่ตอนนี้โลกเสมือนมันเข้าใกล้โลกจริงมากขึ้นจนแทบจะเป็นโลกเดียวกัน เราต่างก็ใช้ชื่อจริง ข้อมูลจริงในเว็บไซต์หรือแพล็ทฟอร์มต่างๆ ยกเว้นในด้านที่ไม่อยากเปิดเผย เช่น คุยเสียว เซ็กส์โฟน (ซึ่งภาษาอังกฤษจริงๆต้องพูดว่าโฟนเซ็กส์) เปิดกล้อง อะไรต่างๆ ก็อาจจะยังใช้ชื่อหลอก เราเป็นหนึ่งในนั้น
ทางออกง่ายๆก็คือการแยกบัญชีทุกอย่างออกจากกัน ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่เราทำมาตลอดนั่นแหละ แต่มาถึงตอนนี้เราสับสนว่ะ เราพบว่าตัวเองมีอีเมลมากกว่าห้าอัน บัญชีในเว็บไซต์ต่างๆหลายอัน เอาไว้สลับใช้ตามตัวตนต่างๆที่สร้างขึ้นมา
‘สร้างขึ้นมา’ พอพูดวลีนี้มันเหมือนว่าต้องเป็นเรื่องไม่จริง ของปลอม โกหก เทียม ไม่แท้ — น้อง Sara เป็นเรื่องหลอกลวง อุปโลกน์
แต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันโคตรจริงเลย บางที Sara นี่จริงยิ่งกว่า Emily อีกนะ
ถ้ากะเทยชอบผู้หญิงได้ แล้ว Sara กับ Emily จะเป็นคนๆเดียวกันไม่ใช่เรื่องหลอกลวงโกหกได้มั้ย มันพอเป็นไปได้มั้ยที่ Sara จะจริงพอๆกับ Emily ยกเว้นแต่เรื่องที่เคยบอกพี่ George ว่าเราอยู่จังหวัดตาก ไม่ใช่ตราด Sara ก็เป็นตัวเราพอๆกับ Emily เหมือนอยู่โรงเรียนเป็นตัวแสบของเพื่อน แต่กลับบ้านมาแล้วเป็นเด็กดีของพ่อแม่ แต่ทั้งสองคนก็เป็นตัวเราทั้งนั้นเหมือนกัน
ย้อนกลับมาที่ว่าตอนนี้เราสับสน เพราะว่าต้องใช้บัญชีออนไลน์ใหม่แทนอันเดิมที่ใช้ไม่ได้ (55555 เรื่องเล็กไปป่ะวะ เขียนตั้งยาว) ตลกตรงที่พอจะต้องกรอกข้อมูลต่างๆแล้วตัดสินใจไม่ได้ว่า นี่กูต้องเป็นใครอ่ะ กูเป็นใครกันแน่วะ
อยากสไตล์เฟียซๆแบบ Sara ที่พูดในประเด็นแหลมคมแบบ Emily เราจะ merge โลกทั้งสองใบเข้าหากันได้มั้ย เราจะพูดได้หรือเปล่าว่าอัตลักษณ์ก็เป็นเรื่องลื่นไหล หรือมันลักลั่นเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ แล้วเราก็ต้องอยู่ในโลกสองใบต่อไป รอจนกว่าใครบางคนจะออกมาเปิดเผยมัน แล้วทำให้เรามีจุดจบคล้ายๆพี่ป๊อป?
‘อัตลักษณ์’ เป็นเรื่องลื่นไหลได้เหมือนเพศไหม
อย่างเราเริ่มใช้อินเตอร์เน็ตครั้งแรกตอนอยู่ชั้นประถมสี่ หรือมากกว่า 17 ปีที่แล้ว เป็นยุค MSN 6.0 ยุคที่ Pirch98 ห้องกรุงเทพตอนสองทุ่มยังมีคนเล่นมากกว่า 500 คน ยุคที่คนส่วนมากยังซื้อแผ่นประเทืองมาเปิดฟังใน Winamp และคนบางส่วนเริ่มฟังเพลงจากเว็บกระปุก สนุก หรือ 365jukebox ยุคที่เน็ตไอดอลเป็นดาวโรงเรียนที่มีแฟนคลับสแกน รูปฟิล์มมาโพสต์ลงเว็บเด็กดี ยุคที่วัยรุ่นคูลๆต้องเขียนไดอารี่ออนไลน์ลง Storythai
ยุคที่ผู้ใหญ่บอกว่าอย่าหลงเชื่อคนแปลกหน้า หรือคนในเน็ต ถ้านัดเจอกันต้องโดนหลอกไปปล้ำ หรือพากันหนีหายไปไม่ใส่ใจการเรียน ยุคที่ต้องใช้นามแฝง สร้างตัวตนขึ้นมาใหม่เพื่อใช้สื่อสารในโลกออนไลน์ ยุคที่ไม่มี Hi5 หรือ Facebook ที่บอกให้ใส่ชื่อจริง นามสกุลจริง วันเกิดและจังหวัดที่อยู่ ยุคที่ยังไม่รู้จักพันทิปที่ต้องส่งรูปบัตรประชาชนเพื่อสมัครใช้บริการ
เราเริ่มใช้อินเตอร์เน็ตในยุคที่ว่ามานั้น แล้วก็สร้างตัวตน นามแฝงต่างๆขึ้นมา แล้วทีนี้ไอ้พวกคนแปลกหน้าที่ผู้ใหญ่เคยบอกว่าไว้ใจไม่ได้ ก็ดันคุยกันมาจนถึงตอนนี้ คือเกินสิบปี ซึ่งพอคิดว่าตอนนี้อายุ 27 นี่มันก็ใกล้เคียงหรือเกินครึ่งชีวิตเข้าไปแล้ว แต่หลายคนก็ยังเรียกชื่อเล่นที่สร้างขึ้นมา ยังเข้าใจว่าเราอยู่ทางตะวันตก ทั้งๆที่มาจากตะวันออก ทั้งหมดนี้ บางทีก็ทำให้รู้สึกแปลกๆ แต่จะให้มาเปลี่ยนตอนนี้ก็แปลกพอๆกันอยู่ดี แล้วก็ไม่ชินอีก
เหมือนเคยแทนตัวเองว่า Sara กับคนๆนี้มาสิบปี วันนี้จะต้องบอกว่า “พี่... หนูชื่อ Emily ว่ะ” ปิดตำนานน้อง Sara กับพี่ George มาเป็น น้อง Emily กับพี่ George มันก็ไม่ได้อ่ะ มันไม่คือ
เพิ่มความวุ่นวายไปอีกก็ตรงที่ตอนนี้โลกเสมือนมันเข้าใกล้โลกจริงมากขึ้นจนแทบจะเป็นโลกเดียวกัน เราต่างก็ใช้ชื่อจริง ข้อมูลจริงในเว็บไซต์หรือแพล็ทฟอร์มต่างๆ ยกเว้นในด้านที่ไม่อยากเปิดเผย เช่น คุยเสียว เซ็กส์โฟน (ซึ่งภาษาอังกฤษจริงๆต้องพูดว่าโฟนเซ็กส์) เปิดกล้อง อะไรต่างๆ ก็อาจจะยังใช้ชื่อหลอก เราเป็นหนึ่งในนั้น
ทางออกง่ายๆก็คือการแยกบัญชีทุกอย่างออกจากกัน ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่เราทำมาตลอดนั่นแหละ แต่มาถึงตอนนี้เราสับสนว่ะ เราพบว่าตัวเองมีอีเมลมากกว่าห้าอัน บัญชีในเว็บไซต์ต่างๆหลายอัน เอาไว้สลับใช้ตามตัวตนต่างๆที่สร้างขึ้นมา
‘สร้างขึ้นมา’ พอพูดวลีนี้มันเหมือนว่าต้องเป็นเรื่องไม่จริง ของปลอม โกหก เทียม ไม่แท้ — น้อง Sara เป็นเรื่องหลอกลวง อุปโลกน์
แต่ทำไมเรารู้สึกว่ามันโคตรจริงเลย บางที Sara นี่จริงยิ่งกว่า Emily อีกนะ
ถ้ากะเทยชอบผู้หญิงได้ แล้ว Sara กับ Emily จะเป็นคนๆเดียวกันไม่ใช่เรื่องหลอกลวงโกหกได้มั้ย มันพอเป็นไปได้มั้ยที่ Sara จะจริงพอๆกับ Emily ยกเว้นแต่เรื่องที่เคยบอกพี่ George ว่าเราอยู่จังหวัดตาก ไม่ใช่ตราด Sara ก็เป็นตัวเราพอๆกับ Emily เหมือนอยู่โรงเรียนเป็นตัวแสบของเพื่อน แต่กลับบ้านมาแล้วเป็นเด็กดีของพ่อแม่ แต่ทั้งสองคนก็เป็นตัวเราทั้งนั้นเหมือนกัน
ย้อนกลับมาที่ว่าตอนนี้เราสับสน เพราะว่าต้องใช้บัญชีออนไลน์ใหม่แทนอันเดิมที่ใช้ไม่ได้ (55555 เรื่องเล็กไปป่ะวะ เขียนตั้งยาว) ตลกตรงที่พอจะต้องกรอกข้อมูลต่างๆแล้วตัดสินใจไม่ได้ว่า นี่กูต้องเป็นใครอ่ะ กูเป็นใครกันแน่วะ
อยากสไตล์เฟียซๆแบบ Sara ที่พูดในประเด็นแหลมคมแบบ Emily เราจะ merge โลกทั้งสองใบเข้าหากันได้มั้ย เราจะพูดได้หรือเปล่าว่าอัตลักษณ์ก็เป็นเรื่องลื่นไหล หรือมันลักลั่นเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ แล้วเราก็ต้องอยู่ในโลกสองใบต่อไป รอจนกว่าใครบางคนจะออกมาเปิดเผยมัน แล้วทำให้เรามีจุดจบคล้ายๆพี่ป๊อป?