เรื่องมีอยู่ว่า ข้าได้ขี่รถเล่นผจญภัยไปในท้องตลาดยามเย็นแห่งหนึ่งในจังหวัดมะขามหวานที่เอาเหล็กถ่วงเรือไปทอด ระหว่างขี่รถชิวๆกินลมอยู่นั้น ข้าได้เจอกับความวุ่นวายของความตลาด ที่ 2 ข้างทางนั้นมีแต่ร้านค้าเต็มไปหมด ของกินสารพัดชนิด และแล้ว... หึหึ ข้าได้เหลือบไปเห็นออร่าด้วยหางตา จึงอดใจที่จะหันไปรับสุนทรีย์นั้นไม่ไหว...
แน่นอน สิ่งที่ข้าเห็นนั้น มันคือเด็กน้อยที่ข้าเคยพบเห็นเมื่อตอนยังเยาว์วัย บัดนี้ เจ้าเด็กนั่นได้โตเป็นสาวแล้ว แม้นเวลาจะพ้นผ่านไปเนิ่นนานก็ตาม เด็กสาวผู้นั้นยังคงขายไก่ทอดอยู่เช่นเดิม วันแรกข้ายังคำนึงในใจแค่ว่า เจ้าเด็กนั่นโตแล้วน่ารักดีนะ หน้าหมวยๆไม่เปลี่ยน หึหึ.... ใช่ ข้าได้ขี่ผ่านไปแบบแห้งๆ โดยการทำหน้าเพิกเฉยและเย็นชาเหมือนไม่ได้ใยดีต่อเนตรของเจ้าเด็กนั่น แต่ช้าก่อน...จากนั้น ข้าก็ขี่วนกลับมาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แน่นอน ครั้งนี้ เจ้าเด็กนั่นลองวิชากับข้าอีกครั้ง เนตรของเจ้าเด็กนั่น ทะลุทะลวงเข้าไปในก้นบึ้งของจิตใจข้า ใช่แล้วข้ามันห่วย ข้าขี่รถกลับบ้านทันใด
และแล้ว วันนี้ก็มาถึง วันที่ข้าไปขี่รถเล่นชิวๆเช่นเดิม แน่นอน จะเป็นที่ไหนไปเสียได้ นอกเสียจาก ตลาดแห่งโชคชะตา และแล้วข้าก็....ข้าก็เห็น !! เจ้าหมวยคนนั้นมองมาที่ข้า ( ไม่นะ เจ้าจะสูบวิญญาณข้าอีกแล้วเรอะ ) เจ้าเด็กนั่นได้ใช้เนตรวงแหวนกระจกเงาใส่ข้าอีกครั้ง โดยทวีคูณดาเมจหนักกว่าครั้งก่อน ข้าเขิล ข้าได้แต่ดึงหน้าแล้วก็ขี่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าด้วยสถานะสตั้น ข้าไม่รอช้าที่จะตีเนียนขี่รถวนกลับมา แต่ข้าไม่กล้า!! ข้าไม่กล้าพอเลยที่จะหันไปรับสุนทรีย์เฉกเช่นวันวาน ข้าขี่รถกลับบ้านอย่างไว
ได้โปรดเถิด สหายยุทธทั้งหลาย ช่วยชี้แนะแนวทางให้แก่ข้าที ข้าไม่ชอบกินไก่ทอด ข้าควรจะจู่โจมด้วยกลยุทธ์ใด จึงจะสามารถช่วงชิงคัมภีร์หัวใจปฐพีทมิฬนี้ได้ ถ้าข้าไปอุดหนุนไก่ทอดทุกวัน ข้าจะเอาไก่ไปไว้ที่ไหน หรือถ้าจะจัดการไก่นั่นเสียเอง ข้าคงสังหารได้แค่วันละ1ไม้ เพราะข้าไม่ชำนาญการวิชาไก่ทอดเสียบไม้สักเท่าใด แล้วถ้าข้าไปซื้อทุกวัน วันละ 1 ไม้ เจ้าหมวยนั่นจะมองว่าข้านั้นวิปริตผิดแปลกหรือไม่ เจ้าหมวยนั่นคงคิดในใจว่าคนอะไรมาซื้อได้ทุกวัน วันละ1 ไม้ มันต้องคิดอะไรกับฉันแน่ๆ ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะดูห่วยและอ่อนแอไหม ได้โปรดเถิด สหาย ช่วยข้าที ข้าควรจะไปในทิศทางใด อะเหื้อออ!!
ปล.ก็อยากซื้อทีละเยอะๆนะ แต่มันจะเป็นการฟุ่มเฟือยโดยใช่เหตุหรือไม่ ในเมื่อข้าไม่กิน
เหมือนข้าจะชอบคนขายไก่ทอด แต่ข้าไม่ชอบกินไก่ทอด
แน่นอน สิ่งที่ข้าเห็นนั้น มันคือเด็กน้อยที่ข้าเคยพบเห็นเมื่อตอนยังเยาว์วัย บัดนี้ เจ้าเด็กนั่นได้โตเป็นสาวแล้ว แม้นเวลาจะพ้นผ่านไปเนิ่นนานก็ตาม เด็กสาวผู้นั้นยังคงขายไก่ทอดอยู่เช่นเดิม วันแรกข้ายังคำนึงในใจแค่ว่า เจ้าเด็กนั่นโตแล้วน่ารักดีนะ หน้าหมวยๆไม่เปลี่ยน หึหึ.... ใช่ ข้าได้ขี่ผ่านไปแบบแห้งๆ โดยการทำหน้าเพิกเฉยและเย็นชาเหมือนไม่ได้ใยดีต่อเนตรของเจ้าเด็กนั่น แต่ช้าก่อน...จากนั้น ข้าก็ขี่วนกลับมาอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แน่นอน ครั้งนี้ เจ้าเด็กนั่นลองวิชากับข้าอีกครั้ง เนตรของเจ้าเด็กนั่น ทะลุทะลวงเข้าไปในก้นบึ้งของจิตใจข้า ใช่แล้วข้ามันห่วย ข้าขี่รถกลับบ้านทันใด
และแล้ว วันนี้ก็มาถึง วันที่ข้าไปขี่รถเล่นชิวๆเช่นเดิม แน่นอน จะเป็นที่ไหนไปเสียได้ นอกเสียจาก ตลาดแห่งโชคชะตา และแล้วข้าก็....ข้าก็เห็น !! เจ้าหมวยคนนั้นมองมาที่ข้า ( ไม่นะ เจ้าจะสูบวิญญาณข้าอีกแล้วเรอะ ) เจ้าเด็กนั่นได้ใช้เนตรวงแหวนกระจกเงาใส่ข้าอีกครั้ง โดยทวีคูณดาเมจหนักกว่าครั้งก่อน ข้าเขิล ข้าได้แต่ดึงหน้าแล้วก็ขี่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าด้วยสถานะสตั้น ข้าไม่รอช้าที่จะตีเนียนขี่รถวนกลับมา แต่ข้าไม่กล้า!! ข้าไม่กล้าพอเลยที่จะหันไปรับสุนทรีย์เฉกเช่นวันวาน ข้าขี่รถกลับบ้านอย่างไว
ได้โปรดเถิด สหายยุทธทั้งหลาย ช่วยชี้แนะแนวทางให้แก่ข้าที ข้าไม่ชอบกินไก่ทอด ข้าควรจะจู่โจมด้วยกลยุทธ์ใด จึงจะสามารถช่วงชิงคัมภีร์หัวใจปฐพีทมิฬนี้ได้ ถ้าข้าไปอุดหนุนไก่ทอดทุกวัน ข้าจะเอาไก่ไปไว้ที่ไหน หรือถ้าจะจัดการไก่นั่นเสียเอง ข้าคงสังหารได้แค่วันละ1ไม้ เพราะข้าไม่ชำนาญการวิชาไก่ทอดเสียบไม้สักเท่าใด แล้วถ้าข้าไปซื้อทุกวัน วันละ 1 ไม้ เจ้าหมวยนั่นจะมองว่าข้านั้นวิปริตผิดแปลกหรือไม่ เจ้าหมวยนั่นคงคิดในใจว่าคนอะไรมาซื้อได้ทุกวัน วันละ1 ไม้ มันต้องคิดอะไรกับฉันแน่ๆ ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าจะดูห่วยและอ่อนแอไหม ได้โปรดเถิด สหาย ช่วยข้าที ข้าควรจะไปในทิศทางใด อะเหื้อออ!!
ปล.ก็อยากซื้อทีละเยอะๆนะ แต่มันจะเป็นการฟุ่มเฟือยโดยใช่เหตุหรือไม่ ในเมื่อข้าไม่กิน