สวัสดีค่ะ
มีเรื่องมาระบาย+ปรึกษาค่ะ
ทำงานที่นี่มา เข้าปีที่2 แล้วค่ะ
ช่วงแรกของการทำงาน สนุกตื่นเต้น ได้เรียนรู้ อะไรใหม่และหลากหลายมาก ได้ติดต่อประสานงานกับหลายแผนกได้รู้จักคนมาก ทำงานสนุกเพราะได้คิด วิเคราะห์ หาข้อมูล ทำสรุป ออกแบบรูปแบบรายงานเพื่อนำเสนอ ได้รับคำชื่นชม
แต่ช่วงหลัง มา ประมาน 1 ปีที่ผ่านมาเกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างใหม่ เปลี่ยนแปลงหน้าที่ใหม่ (เอาเฉพาะในส่วนของเรานะคะ งานที่ได้รับมอบหมายมันดี เยอะ ท้าทาย
แต่จากผลตอบแทนที่ได้รับคือ เราผ่านประเมิน แต่ไม่มีการปรับเงินเดือน (เป็นแค่เราคนเดียว คนอื่นไม่) เราก้เข้าไปคุยกับหน. เขารับเรื่องเรา แต่ทุกอย่างก็เงียบเราต้องการคำอธิบาย แต่ไม่มีสักคำ หลังจากนั้น ตัวเราเองก็เริ่มมีบ่นเรื่องงาน เนื่องงานปริมาณงานเยอะ และโดนตามงานอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ทำงานตลอด เสร็จตลอด แต่มีงานอื่นเข้ามาเรื่อยๆ ตลอด ต่างจากเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆมาก ข้อเสียของเราคือเป็นคนพูดน้อย และไม่พูดเอาใจใคร ไม่ชอบให้ให้มาพูดเอาใจ แต่ชอบการกระทำที่แสดงคววามจริงใจออกมา
ซึ่งหน.เราเป็นผู้หญิง เราสังเกตเพื่อนร่วมงานเราคนอื่นๆ จะไปกินข้าวเที่ยงกับหน.ตลอด (เราจะไปกับเพื่อนคนล่ะแผนก เพราะเราไม่สนิทกับเพื่อนในแผนก) มีความสนิมสนมกัน และเวลาเลิกงานมีไปกินเลี้ยงหมูกะทะ เขาก็ไปไม่เคยชวนเรา
จนเพื่อนที่เราสนิทถามว่าไม่ไปกับเขาเหรอ.เราก็ตอบเขาไม่ชวน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขานัดกัน บางที่เราก็สงสัย.แต่เราไม่ค่อยสนใจเพราะตกเย็นเราก็ไปกับเพื่อนเราตลอด
แต่เราอึดอัดเรื่องงาน งานเยอะ งานท่วม เพื่อนในแผนกเดียวกันไม่มีมาช่วย
เวลาอยู่โอ เราก็อยุ่คนเดียว ไม่มีการผลัดเปลี่ยนกันอยู่ จนมาปลายเดือนที่แล้ว เราลาป่วย 4 วัน ไม่ได้ต่องานไว้ให้ใคร เป็นงานด่วน ทุกคนวิ่งวุ่นทำงานนี้
แล้วหลังจากที่เรากลับมาทำงาน คือทุกคนเงียบนิ่งใส่เรา ไม่มีการพูดถึงเรื่องเราลาป่วย มีงานด่วนงานค้าง (ความรู้สึกเหมือนสงครามประสาท) แต่หลังจากที่เราป่วยกลับมา งานที่เราได้รับผิดชอบน้อยลงกว่าเดิม ไม่มีงานสำคัญของแผนก ไม่มีงานท้าทาย งานเราถูกยึดไปหมด แล้วงานที่เราได้รับมอบหมายใหม่คือ เก็บเอกสารที่ใช้แล้วรอทำลาย งานเช็คชีทประจำวัน งานเอกสาร งานตรวจ5ส. และคอยเป็นคนซับพอตเวลาคนอื่นลา(เพราะเราทำได้ทุกอย่าง)
สิ่งที่เราคิดตอนนี้คือ... เรากำลังทำอะไร
เพราะมันเป็นแบบนี้มาเดือนกว่าแล้ว งานที่เฉยๆ ไม่ต้องใช้กระบวนการคิด ทำให้เสร็จวันนี้เลยก็ทำได้ หรือจะรอทำสิ้นเดือนก็ได้ ไม่มีใครตามงาน เราก็คอยถามหน. ตลอดว่ามีอะไรให้ช่วยไหม แต่คำตอบที่ได้คือ เดี่ยวเขาให้Aทำ เดี่ยวให้Bทำ เดี่ยวพี่ทำเอง คือเราสงสัย เราไม่ชอบมีอะไรก็ไม่บอกกันตรงๆ อยากให้ปรับตรงไหนก็บอก.มันทำให้เราอึดอัดมาก
เวลาประชุมโรงงานที่ต้องไปกันทุกคน แต่ก่อนจะมีการจองที่ให้กัน แต่ตอนนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับเรา เราต้องไปนั่งกับเพื่อนอีกแผนก
และตอนนี้เรากำลัง 2 ใจอยู่ว่าเราจะอยู่ต่อที่นี่หรือจะเปลี่ยนงานใหม่ดี
เราไม่อยากอยู่ในสถาพแวดล้อมแบบนี้แล้ว มันอึดอัดค่ะ ตื่นมาก็ไม่อยากไปทำงาน ตัวเราเองอยากทำงานให้สนุก ได้ใช้กระบวนการคิด เพราะมันสามารถทำให้เราพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นๆ
แต่ตอนนี้มันไม่รู้สึกแบบนั้นแล้ว มันไม่สนุก ไม่สดใส มันไม่ใช่ที่ของเราแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เรากำลัง 2 ใจอยู่คือ 1.เราอยากมีประสบการณ์การทำงานสัก5 ปีแล้วค่อยเปลี่ยนงานค่ะ (แต่สำหรับที่นี่ เราอยู่ไม่ได้แล้ว) 2. เราเห็นข่าวคนว่างงานเยอะมาก เรากลัวหางานไม่ได้
เลยอยากขอกำลังใจและคำปรึกษาจากเพื่อนๆในพันทิปค่ะ
ออกไปเสี่ยงดวงดูไหม
มีเรื่องมาระบาย+ปรึกษาค่ะ
ทำงานที่นี่มา เข้าปีที่2 แล้วค่ะ
ช่วงแรกของการทำงาน สนุกตื่นเต้น ได้เรียนรู้ อะไรใหม่และหลากหลายมาก ได้ติดต่อประสานงานกับหลายแผนกได้รู้จักคนมาก ทำงานสนุกเพราะได้คิด วิเคราะห์ หาข้อมูล ทำสรุป ออกแบบรูปแบบรายงานเพื่อนำเสนอ ได้รับคำชื่นชม
แต่ช่วงหลัง มา ประมาน 1 ปีที่ผ่านมาเกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างใหม่ เปลี่ยนแปลงหน้าที่ใหม่ (เอาเฉพาะในส่วนของเรานะคะ งานที่ได้รับมอบหมายมันดี เยอะ ท้าทาย
แต่จากผลตอบแทนที่ได้รับคือ เราผ่านประเมิน แต่ไม่มีการปรับเงินเดือน (เป็นแค่เราคนเดียว คนอื่นไม่) เราก้เข้าไปคุยกับหน. เขารับเรื่องเรา แต่ทุกอย่างก็เงียบเราต้องการคำอธิบาย แต่ไม่มีสักคำ หลังจากนั้น ตัวเราเองก็เริ่มมีบ่นเรื่องงาน เนื่องงานปริมาณงานเยอะ และโดนตามงานอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ทำงานตลอด เสร็จตลอด แต่มีงานอื่นเข้ามาเรื่อยๆ ตลอด ต่างจากเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆมาก ข้อเสียของเราคือเป็นคนพูดน้อย และไม่พูดเอาใจใคร ไม่ชอบให้ให้มาพูดเอาใจ แต่ชอบการกระทำที่แสดงคววามจริงใจออกมา
ซึ่งหน.เราเป็นผู้หญิง เราสังเกตเพื่อนร่วมงานเราคนอื่นๆ จะไปกินข้าวเที่ยงกับหน.ตลอด (เราจะไปกับเพื่อนคนล่ะแผนก เพราะเราไม่สนิทกับเพื่อนในแผนก) มีความสนิมสนมกัน และเวลาเลิกงานมีไปกินเลี้ยงหมูกะทะ เขาก็ไปไม่เคยชวนเรา
จนเพื่อนที่เราสนิทถามว่าไม่ไปกับเขาเหรอ.เราก็ตอบเขาไม่ชวน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขานัดกัน บางที่เราก็สงสัย.แต่เราไม่ค่อยสนใจเพราะตกเย็นเราก็ไปกับเพื่อนเราตลอด
แต่เราอึดอัดเรื่องงาน งานเยอะ งานท่วม เพื่อนในแผนกเดียวกันไม่มีมาช่วย
เวลาอยู่โอ เราก็อยุ่คนเดียว ไม่มีการผลัดเปลี่ยนกันอยู่ จนมาปลายเดือนที่แล้ว เราลาป่วย 4 วัน ไม่ได้ต่องานไว้ให้ใคร เป็นงานด่วน ทุกคนวิ่งวุ่นทำงานนี้
แล้วหลังจากที่เรากลับมาทำงาน คือทุกคนเงียบนิ่งใส่เรา ไม่มีการพูดถึงเรื่องเราลาป่วย มีงานด่วนงานค้าง (ความรู้สึกเหมือนสงครามประสาท) แต่หลังจากที่เราป่วยกลับมา งานที่เราได้รับผิดชอบน้อยลงกว่าเดิม ไม่มีงานสำคัญของแผนก ไม่มีงานท้าทาย งานเราถูกยึดไปหมด แล้วงานที่เราได้รับมอบหมายใหม่คือ เก็บเอกสารที่ใช้แล้วรอทำลาย งานเช็คชีทประจำวัน งานเอกสาร งานตรวจ5ส. และคอยเป็นคนซับพอตเวลาคนอื่นลา(เพราะเราทำได้ทุกอย่าง)
สิ่งที่เราคิดตอนนี้คือ... เรากำลังทำอะไร
เพราะมันเป็นแบบนี้มาเดือนกว่าแล้ว งานที่เฉยๆ ไม่ต้องใช้กระบวนการคิด ทำให้เสร็จวันนี้เลยก็ทำได้ หรือจะรอทำสิ้นเดือนก็ได้ ไม่มีใครตามงาน เราก็คอยถามหน. ตลอดว่ามีอะไรให้ช่วยไหม แต่คำตอบที่ได้คือ เดี่ยวเขาให้Aทำ เดี่ยวให้Bทำ เดี่ยวพี่ทำเอง คือเราสงสัย เราไม่ชอบมีอะไรก็ไม่บอกกันตรงๆ อยากให้ปรับตรงไหนก็บอก.มันทำให้เราอึดอัดมาก
เวลาประชุมโรงงานที่ต้องไปกันทุกคน แต่ก่อนจะมีการจองที่ให้กัน แต่ตอนนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับเรา เราต้องไปนั่งกับเพื่อนอีกแผนก
และตอนนี้เรากำลัง 2 ใจอยู่ว่าเราจะอยู่ต่อที่นี่หรือจะเปลี่ยนงานใหม่ดี
เราไม่อยากอยู่ในสถาพแวดล้อมแบบนี้แล้ว มันอึดอัดค่ะ ตื่นมาก็ไม่อยากไปทำงาน ตัวเราเองอยากทำงานให้สนุก ได้ใช้กระบวนการคิด เพราะมันสามารถทำให้เราพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นๆ
แต่ตอนนี้มันไม่รู้สึกแบบนั้นแล้ว มันไม่สนุก ไม่สดใส มันไม่ใช่ที่ของเราแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เรากำลัง 2 ใจอยู่คือ 1.เราอยากมีประสบการณ์การทำงานสัก5 ปีแล้วค่อยเปลี่ยนงานค่ะ (แต่สำหรับที่นี่ เราอยู่ไม่ได้แล้ว) 2. เราเห็นข่าวคนว่างงานเยอะมาก เรากลัวหางานไม่ได้
เลยอยากขอกำลังใจและคำปรึกษาจากเพื่อนๆในพันทิปค่ะ