เราเป็นคนที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในการทำงานเลย มองในมุมบวกก็อาจเป็นเพราะเรายังไม่เจอสิ่งที่เข้ากับเรา
แต่อีกใจนึงเราก็มองว่าเราเองเป็นตัวห่วย เป็นตัว Loser สำหรับทุกงานที่เคยทำมา ให้คนอื่นเอาเปรียบตลอดเวลา
เราเป็นคนที่ทุ่มเทกับงานมาก คาดหวังกับตัวสูง แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันทำให้เราเฟลเสมอ ต่อให้ทำดีก็แค่เสมอตัว
เราพยายามทำแต่ก็ไม่พอ ยิ่งพยายามมาก ไม่เคยได้รับคำชมก็ไม่ว่า แต่ต้องระแวงกับคำติที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่ขึ้น
บางคนอาจจะมองว่าเป็นกับสภาวะแวดล้อมรอบตัวเรา ที่เจอแต่คนเอาเปรียบตลอด ให้เราทำงานที่หนัก/เยอะกว่า
แต่ข้อเสียของเรา คือ ทำทุกอย่าง ทำหมด เต็มใจหรือไม่ก็ไม่พูด เลยทำให้เราดูโอเคกับทุกสิ่งที่ต้องทำหรือทำแทน
แรกๆเราก็เต็มใจ ทำให้ด้วยใจ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะโอเคกับทุกสิ่งตลอดเวลา มันต้องมีช่วงที่งอแงบ้าง ไม่เต็มใจบ้าง
บวกกับความที่เราโลกส่วนตัวสูง เราจะจะเฮฮาเฉพาะเวลาที่งาน แม้ว่าจะไม่เคยเจอมิตรภาพในที่ทำงานเลยก็ตาม
แต่กลับมาอยู่กับตัวเองเมื่อไหร่ก็จะต้องมีคำถามที่ถามตัวเองตลอดเวลาว่า ตื่นมาวันนี้เรายังอยากทำงานนี้อยู่ไหม
ชีวิตแบบนี้ใช่ความสุขที่เราตามหาแล้วจริงๆเหรอ แล้วเราพร้อมที่จะอยู่กับมันไปทั้งชีวิตแล้วหรือไม่ เราถามตัวเอง
แต่คำตอบคือ ไม่ ทุกครั้ง แน่นอนว่า ใครๆก็ต้องเชียร์ให้ลาออก แต่เหตุผลที่เราเคยลาออกครั้งล่าสุด จากที่เก่ามา
ก็เพื่อมาทำงานนี้เพราะอยู่ใกล้ตามความต้องการของครอบครัว ซึ่งเราเองก็ลำบากใจกับการตัดสินใจครั้งนี้มากๆ
เราตามใจคนอื่นมาตลอด ไม่เคยตามใจตัวเองเลย เราไม่มีความสุข แล้วเราคิดว่าเราเป็นตัวห่วยมาตั้งแต่สมัยเรียน
จนเราคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า พอคิดอยากจะตามใจตัวเองขึ้นมาก็เลยกลายเป็นความก้าวร้าวขึ้นมาทันที
คำถามที่ 1 >> เราคาดหวังในตัวเองสูงไปหรือไม่ แล้วควรจัดการกับความคิดตัวเองอย่างไร
คำถามที่ 2 >> เราคิดว่า อาจเป็นเพราะความอดทนที่ไม่พอของเรารึเปล่า ที่ทำให้เรายังห่วย
คำถามที่ 3 >> ถ้าเราลองเปลี่ยนสภาวะแวดล้อมดู ความคิดและจิตใจของเราจะดีขึ้นหรือไม่
คำถามที่ 4 >> เราพยายามตัดสิ่งรอบข้างออกไป ก็ยังรู้สึกตัวเองแย่อยู่ดี เราควรแก้ไขยังไง
คำถามที่ 5 >> เราควรลองเปลี่ยนสายงานไหม อายุเราก็ไม่น้อย เกรดก็ไม่ดี ทำงานก็ไม่โอเค
ช่วงนี้เป็นช่วงที่คิดหนักมากจริงๆ แล้วเราก็เป็นคนไม่ค่อยกล้าปรึกษาใคร เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาคิดมากตาม
แต่ครั้งนี้ก็หัวเลี้ยวหัวต่อชีวิตเราเหมือนกัน ว่าจะพาตัวเองไปในทิศทางไหนดี ให้ตัวเองรู้สึกมีคุณค่ากว่าที่เป็นอยู่นี้
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นที่เข้ามาแชร์กันนะ
กับงานที่ไม่ใช่ ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้??
แต่อีกใจนึงเราก็มองว่าเราเองเป็นตัวห่วย เป็นตัว Loser สำหรับทุกงานที่เคยทำมา ให้คนอื่นเอาเปรียบตลอดเวลา
เราเป็นคนที่ทุ่มเทกับงานมาก คาดหวังกับตัวสูง แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันทำให้เราเฟลเสมอ ต่อให้ทำดีก็แค่เสมอตัว
เราพยายามทำแต่ก็ไม่พอ ยิ่งพยายามมาก ไม่เคยได้รับคำชมก็ไม่ว่า แต่ต้องระแวงกับคำติที่ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่ขึ้น
บางคนอาจจะมองว่าเป็นกับสภาวะแวดล้อมรอบตัวเรา ที่เจอแต่คนเอาเปรียบตลอด ให้เราทำงานที่หนัก/เยอะกว่า
แต่ข้อเสียของเรา คือ ทำทุกอย่าง ทำหมด เต็มใจหรือไม่ก็ไม่พูด เลยทำให้เราดูโอเคกับทุกสิ่งที่ต้องทำหรือทำแทน
แรกๆเราก็เต็มใจ ทำให้ด้วยใจ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะโอเคกับทุกสิ่งตลอดเวลา มันต้องมีช่วงที่งอแงบ้าง ไม่เต็มใจบ้าง
บวกกับความที่เราโลกส่วนตัวสูง เราจะจะเฮฮาเฉพาะเวลาที่งาน แม้ว่าจะไม่เคยเจอมิตรภาพในที่ทำงานเลยก็ตาม
แต่กลับมาอยู่กับตัวเองเมื่อไหร่ก็จะต้องมีคำถามที่ถามตัวเองตลอดเวลาว่า ตื่นมาวันนี้เรายังอยากทำงานนี้อยู่ไหม
ชีวิตแบบนี้ใช่ความสุขที่เราตามหาแล้วจริงๆเหรอ แล้วเราพร้อมที่จะอยู่กับมันไปทั้งชีวิตแล้วหรือไม่ เราถามตัวเอง
แต่คำตอบคือ ไม่ ทุกครั้ง แน่นอนว่า ใครๆก็ต้องเชียร์ให้ลาออก แต่เหตุผลที่เราเคยลาออกครั้งล่าสุด จากที่เก่ามา
ก็เพื่อมาทำงานนี้เพราะอยู่ใกล้ตามความต้องการของครอบครัว ซึ่งเราเองก็ลำบากใจกับการตัดสินใจครั้งนี้มากๆ
เราตามใจคนอื่นมาตลอด ไม่เคยตามใจตัวเองเลย เราไม่มีความสุข แล้วเราคิดว่าเราเป็นตัวห่วยมาตั้งแต่สมัยเรียน
จนเราคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า พอคิดอยากจะตามใจตัวเองขึ้นมาก็เลยกลายเป็นความก้าวร้าวขึ้นมาทันที
คำถามที่ 1 >> เราคาดหวังในตัวเองสูงไปหรือไม่ แล้วควรจัดการกับความคิดตัวเองอย่างไร
คำถามที่ 2 >> เราคิดว่า อาจเป็นเพราะความอดทนที่ไม่พอของเรารึเปล่า ที่ทำให้เรายังห่วย
คำถามที่ 3 >> ถ้าเราลองเปลี่ยนสภาวะแวดล้อมดู ความคิดและจิตใจของเราจะดีขึ้นหรือไม่
คำถามที่ 4 >> เราพยายามตัดสิ่งรอบข้างออกไป ก็ยังรู้สึกตัวเองแย่อยู่ดี เราควรแก้ไขยังไง
คำถามที่ 5 >> เราควรลองเปลี่ยนสายงานไหม อายุเราก็ไม่น้อย เกรดก็ไม่ดี ทำงานก็ไม่โอเค
ช่วงนี้เป็นช่วงที่คิดหนักมากจริงๆ แล้วเราก็เป็นคนไม่ค่อยกล้าปรึกษาใคร เพราะไม่อยากให้คนอื่นมาคิดมากตาม
แต่ครั้งนี้ก็หัวเลี้ยวหัวต่อชีวิตเราเหมือนกัน ว่าจะพาตัวเองไปในทิศทางไหนดี ให้ตัวเองรู้สึกมีคุณค่ากว่าที่เป็นอยู่นี้
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นที่เข้ามาแชร์กันนะ