"เจ้านายครับ นี่ผม แอนดี้ ได้ยินหรือเปล่าครับ เปลี่ยน ?"

เสียงของลูกน้องคนเก่งดังเข้ามาในหูของกัปตันวันชนะซึ่งกำลังนั่งพักผ่อนอยู่กับเอ็มม่า สาวน้อยแอนนา แซม จอย เล็ก และเอวา รอบกองไฟ ซึ่งบางคนก็กำลังกินปลาย่างรองท้องกัน บ้างก็อิ่มแล้ว

"แอนดี้...แป๊บนึง!" กัปตันตอบเบาๆ ลุกขึ้นยืนและทำตาโต เสียงร้องเรียกชื่อแอนดรอยด์อัจฉริยะของเขา ทำให้ทุกคนหันมามองด้วยความสนใจใคร่รู้สถานการณ์ของสามคนทางด้านโน้น

เขาเดินออกห่างจากกลุ่ม ไกลออกไปประมาณร้อยกว่าเมตร เพื่อจะพูดคุยกับแอนดี้โดยไม่ให้มีเสียงรบกวนแอนนาซึ่งกำลังนั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ พอเห็นว่าตนปลีกตัวห่างออกมาไกลเพียงพอแล้วก็เริ่มคุยต่อ "หายเงียบไปนานเลยนะ"

คนที่เหลือก็ค่อยๆ ทะยอยลุกและเดินตามมา

"ครับผม ขอโทษด้วยครับเจ้านาย" แอนดี้ตอบกลับ "ทางพวกผมสามคน มีปัญหากันนิดหน่อยครับ"

"คงไม่ 'นิดหน่อย' หรอกมั้งแอนดี้ ไม่งั้น แอนนาคงไม่โดดจากที่นี่ไปช่วยพวกนายหรอก เปิดสปีคเกอร์ด้วย จะได้พูดคุยกับสถาพรและคุณรัชนีพร้อมกัน"

"ครับผม เปิดรออยู่แล้วครับ"

"วันชนะ" เสียงของสถาพรแทรกเข้ามา "ทางฝั่งของพวกนายเป็นไงบ้าง ?"

"พวกเราไม่เป็นไรเพื่อน เพียงแต่ยังหาทางออกไปจากถ้ำไม่ได้เท่านั้น"

"เรากับรัชนี และแอนดี้ ออกมาแล้วนะ"

"รู้แล้วเพื่อน แอนนาเป็นคนบอกเราเอง"

"ลูกสาวนายมีพลังจิตที่สุดยอดมาก"

"อืม...โชคดีจริงๆว่ะ ที่ได้เค้าอยู่ด้วย"

"คุณแม่เค้าก็คงเก่งเหมือนกันละมั้ง"

"ไม่เท่าเค้าหรอกค่ะคุณสถาพร" เอ็มม่าตอบแทรกเมื่อได้ยินเขาพูดถึงตัวเอง "มันเป็นสิ่งที่พวกคุณเรียกว่า 'พรสวรรค์' ค่ะ และไม่ใช่ทุกคนที่จะมีได้ แม้แต่พวกของดิฉันก็เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าชาวเนโอโซรอสจะเหมือนแอนนาหมดทุกคน"

"อ้อ ครับผม..." สถาพรตอบคุณแม่ต่างดาวแล้วเปลี่ยนเรื่อง "อ่า...ทุกท่านครับ ตอนนี้ ผม รัชนี และแอนดี้ อยู่ในยาน THE FUGITIVE แล้วนะครับ"

"เยี่ยมเลยสถาพร" กัปตันกล่าวและยิ้ม แย็ปคำพูดสำคัญหยั่งเชิงสองพี่น้อง

"ถึงตอนนี้ นาย และคุณรัชนี ก็ เปรียบเสมือน สมาชิกของยาน THE FUGITIVE แล้วละสิ ?"

"ขอสมัครตอนนี้เลยละกันค่ะ คุณวันชนะ!!" รัชนีชิงตอบก่อนพี่ชาย

กัปตันวันชนะและทุกคนยิ้มทันทีเมื่อได้ยิน แล้วเสียงหวานๆแบบซุกซนของสองสาวก็พูดแทรกมาให้หญิงสาวได้ยินแล้วยิ้มบ้าง

"คุณรัชนีขา..ยินดีต้อนรับค่ะ!" สาวจอยพูดนำก่อน

"กัปตันไม่ขัดข้องแน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์ ใช่มั้ยคะกัปตันขรา..." สาวเล็กเสริมตามมาติดๆ

"อยู่กับพวกผม คุณรัชนีอาจจะต้องปวดหัวกับสองสาวจอมแก่นนี่หน่อยนะครับ!" กัปตันพูดยิ้มๆ

"ยินดีมากเลยค่ะ! ดิฉันจะได้มีเพื่อนสาวๆเพิ่มขึ้น!!"

"พี่สะใภ้มาอยู่ด้วยแล้ว ดีใจจัง!!" เสียงเอวาพูดอย่างเริงร่ามาอีกคน

"น้องต่างหากเล้า...ที่เป็นพี่สะใภ้! รัชนีเป็นน้องสาวของพี่ ก็ต้องเป็นน้องสะใภ้ของน้องสิจ๊ะ" สถาพรพูดแย้งภรรยาผู้รอดพ้นจากเมืองคนบาป

"ไม่รู้แหละ น้องเรียกว่าพี่สะใภ้ไปแล้ว ไม่เปลี่ยนหรอก!" หญิงสาวจากอดีตกาลยืนกระต่ายขาเดียว

"ไม่รู้เหมือนกัน พี่ก็จะเรียกพี่เอวาเหมือนกัน งงตัวเองแระ" รัชนีพูดตอบแล้วหัวเราะ

"เอ้า! เป็นอันว่า คุณรัชนี เป็นสมาชิกใหม่ของยาน THE FUGITIVE แล้ว อย่างเป็นทางการ!" กัปตันวันชนะประกาศ

"เย้ !!" เสียงสาวๆ ทั้งสองฝั่งเฮพร้อมกัน

"แบบนี้ ถ้าพี่เอกรู้ ต้องปลื้มใจมากๆเลยเนอะ" สาวจอยกล่าวแซว

"ใช่ๆๆ" สาวเล็กรีบเสริม "ถ้าทุกคนกลับมารวมกัน ต้องให้เวลาพี่เอกเยอะๆ อิอิ"

"โธ่...คุณจอยขา คุณเล็กขา..." รัชนีรีบออกตัวด้วยความเขิน "คุณเอกเค้า...ยังไม่ได้อะไรมากมายกับนีเลยค่ะ!! ทำไมเชียร์กันจัง!!"

"ยังไม่ได้อะไรมากมาย...ก็แปลว่า 'ได้อะไรไปบ้างแล้ว' แหละ! จริงมั้ยเล็ก ?" สาวจอยเกาะติดไม่เลิก

"น่านสิเนอะ..." สาวเล็กรับอย่างเข้าขาเป็นปี่เป็นขลุ่ย

"ง่ะ!" รัชนีทำหน้าง้ำแต่อมยิ้ม "ไม่พูดด้วยแระ!! พูดแล้วโดนรุม !!!"

เสียงหัวเราะกิ๊กกั๊กจากสามสาวดังมาให้ได้ยิน ยิ่งทำให้หญิงสาวทั้งขำทั้งเขิน

กัปตันวันชนะหัวเราะหึๆ แล้วเอ่ยถามผู้พี่ชายบ้าง

"ตอนนี้ น้องสาวนาย เป็นสมาชิกใหม่ของพวกเราแล้ว นายล่ะ สถาพร ?"

"อ่า...."  ด็อกเตอร์หนุ่มส่งเสียงนำก่อนขณะที่กำลังคิด แล้วตอบเพื่อน "อันที่จริง ถ้าเรามียานบินซักลำหนึ่ง เราก็อยากปฏิบัติการเดี่ยว แต่ร่วมมือกับพวกนายไปด้วย"

"เรารู้จักนายดีเพื่อน นายชอบความเป็นอิสระ ไม่ชอบขึ้นตรงกับใคร..."

"นายเข้าใจเราดีที่สุด จริงๆ วันชนะ" สถาพรกล่าวด้วยความซึ้งในน้ำใจเพื่อน และกล่าวต่อไป "แต่ว่า...ในเมื่อตอนนี้ เราไม่สามารถ 'บินเดี่ยว' ได้อีกต่อไปแล้ว เราก็...ขอติดสอยห้อยตามนายกับทุกคนในคณะด้วยก็แล้วกัน!"

"เรื่องนี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้วเพื่อน" กัปตันบอกกับด็อกเตอร์หนุ่มด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและจริงใจ

"อืม...ในเมื่อน้องสาวเรา เป็นสมาชิกใหม่ของนายแล้ว และเราก็ตั้งใจว่า แต่นี้ไป เค้าอยู่ที่ไหน เราก็จะอยู่ด้วย จนกว่าจะมีใครสักคนดูแลเค้าแทนเรา...ฉะนั้น เราก็ ร่วมขบวนกับพวกนายก็แล้วกัน!"

"โห...ประโยคหลังๆ นี่ ลึกซึ้งนะเนี่ย!" สาวจอยเอ่ยแทรก

"หมายถึงใครน้อ..." สาวเล็กผสมโรงอีกตามเคย

"พี่พรอ่ะ!" รัชนีกล่าวแล้วค้อนให้พี่ชายหนึ่งตลบ "เปิดช่องให้นีโดนรุมอีกละ!!"

เสียงสาวๆจากทางด้านโน้นหัวเราะกิ๊กกั๊กกันมาอีกครั้ง

"โอเค..." กัปตันวันชนะกล่าวสรุป "เป็นอันว่า สถาพร เป็นสมาชิกรายล่าสุดของพวกเราแล้ว"

ด็อกเตอร์หนุ่มได้ยินทั้งเสียงเฮและคำกล่าวยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่จากทุกคนทางฝั่งโน้น

กัปตันวันชนะยิ้มอย่างเป็นสุขและสมหวัง เขารอโอกาสนี้มานานแสนนาน !!

"ทุกๆคนครับ" เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว "ทุกคนรู้ดีว่า สถาพรคือเพื่อนของผม เราคบกันมานาน อดีตที่เคยผิดพลาด มันก็ได้ผ่านพ้นไปแล้ว และผมไม่เคยสูญเสียความศรัทธา และความไว้เนื้อเชื่อใจในเพื่อนของผมคนนี้เลย...และถึงวันนี้ ทุกคน คงเข้าใจแล้วว่าทำไม..."

กัปตันหยุดพูดชั่วครู่ ปล่อยให้ทุกคนสัมผัสกับความซึ้งใจในมิตรภาพระหว่างตนและด็อกเตอร์หนุ่ม ซึ่งเจ้าตัวก็ยืนนิ่ง รอฟังเพื่อนพูดต่อด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนด้วยเช่นกัน

"และ...สถาพร เป็นคนพิเศษ..." เขากล่าวต่อไป "...เขาเป็นวิศวกรเหมือนกับผม หากมีเครื่องไม้เครื่องมือ อุปกรณ์ที่เอื้ออำนวยให้ ความสามารถของเขาก็จะไม่ด้อยไปกว่าผมเลย เผลอๆ อาจจะทำอะไรๆ ได้ดีกว่า มากกว่าผมเสียด้วยซ้ำ!!"

"โฮ้ยยย....ไม่ใช่แล้วเพื่อน !!" ด็อกเตอร์หนุ่มรีบปฏิเสธทันทีด้วยการกล่าวถ่อมตนปนหัวเราะ "ใครมันจะมาเหนือกว่าวันชนะไปได้วะ ไม่มีหรอก โธ่ !!!"

"ไม่รู้ว่ะเพื่อน! แต่เรา คิดแบบนี้จริงๆ!!" กัปตันกล่าวยืนยัน และคำพูดต่อไปนั้น ทำเอาสถาพรถึงกับอึ้งและซึ้งจนน้ำตาคลอเบ้า

"ทุกคนครับ...ด้วยเหตุผลต่างๆ ที่ผมว่ามา จึงขอบอกกับทุกคนว่า สมาชิกภาพของสถาพร จะไม่เหมือนคนอื่นๆ สถาพร จะไม่ใช่ 'ลูกน้อง' ของผม แต่จะเป็น 'ผู้ช่วย' เคียงบ่าเคียงไหล่กับผม เราจะร่วมกัน ใช้ความรู้ทุกอย่างที่เรามี สร้างสรรค์ ประดิษฐ์ และพัฒนาอุปกรณ์ เครื่องไม้เครื่องมือต่างๆ รวมไปถึงยาน THE FUGITIVE ลำนี้ด้วย ให้มีสมรรถนะมากที่สุด และในอนาคต เราอาจจะสร้างยานลำที่สองขึ้นมาด้วย หลังจากภารกิจของเราเสร็จสิ้นลง ไม่ว่าจะเสร็จสิ้นด้วยความสำเร็จ หรือความล้มเหลวก็ตาม!!"

สถาพรพยักหน้าสองสามครั้งอย่างช้าๆ แล้วตอบ "ได้เลยเพื่อน! นาย...สุดยอดมาก เอาตามนั้นเลย!!"

"ดีใจที่มีวันนี้ว่ะ เพื่อน!!"

"เหมือนกันว่ะ!!"

"แอนดี้!" กัปตันร้องเรียกลูกน้องคนเก่ง

"ครับ เจ้านาย"

"ต่อไปนี้ สถาพร และคุณรัชนี เป็นมนุษญ์ผู้เป็นเจ้านายของนายแล้วนะ เหมือนกับฉัน นายหญิงเอ็มม่า คุณหนูแอนนา คุณแซม คุณเอก คุณจอย คุณเล็ก และเอวา เข้าใจไหม"

"รับทราบครับผม ผมจะรับใช้ทุกๆท่านตลอดไปครับ"

"เอาละ ตอนนี้ เราคือทีมเดียวกันแล้ว..." สถาพรกล่าวต่อ แล้วชวนทุกคนหารือถึงสถานการณ์ซึ่งยังค้างคาอยู่ "และเรายังขาด คุณเอก อีกหนึ่งคน พวกนายยังติดต่อเขาไม่ได้ใช่ไหม"

"ยังเลยเพื่อน...เงียบหายไปนานเลย"

"ยาน THE FUGITIVE ตรวจจับสัญญาณของคนสองคนได้นะเพื่อน อยู่ภายในถ้ำย่อยอีกด้านหนึ่ง!!"  

"สองคน ???" ทุกคนหูผึ่งเมื่อได้ยิน

"ใช่ครับ สองคน" สถาพรกล่าวต่อไป "ผมว่า หนึ่งในสองคนนั้น น่าจะเป็นคุณเอก สังเกตจากรูปลักษณะที่ตรวจจับได้ด้วยรังสีอินฟาเรด ส่วนศีรษะเห็นได้ชัดว่าไว้ผมสั้น แต่อีกคนหนึ่งผมยาวครับ!"

"เอ...อีกคนนึง น่าจะเป็นใครกันนะ ???" หนุ่มแซมแสดงความกังขา "พวกเราก็มีกันทั้งหมดเท่านี้นี่นา ทางนี้ มีกัปตัน คุณเอ็มม่า หนูแอนนา ผม คุณจอย คุณเล็ก และน้องเอวา ส่วนทางคุณสถาพรในยานตอนนี้ก็สามคน คือคุณสถาพรเอง คุณรัชนี และแอนดี้ พวกเราไม่มีใครอื่นอีกแล้วนี่ครับ"

"ลักษณะของอีกคนหนึ่งเป็นยังไงบ้างแอนดี้ น่าจะเป็นผู้หญิงหรือเปล่า เมื่อตะกี้ได้ยินพี่ฉันบอกว่า เค้าผมยาว ใช่ไหม" รัชนีถามด้วยความตื่นเต้น เธอสังหรณ์ใจว่าบางที อาจจะเป็นพี่สาวฝาแฝดของเธอก็เป็นได้! เพราะคิดไม่ออกว่าจะมีใครอื่นอีก แต่ถ้าใช่ก็จะมีคำถามอีกว่าเธอไปอยู่ในนั้นได้อย่างไร...

"ใช่ครับ คุณรัชนี อีกคนหนึ่ง ผมยาว และสรีระน่าจะเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชายครับ"

"น่าตื่นเต้นแล้วหละสิ!" กัปตันวันชนะกล่าวและพยายามคาดเดา "พวกเขา อยู่ด้วยกันหรือ แอนดี้ ?"

"อยู่ด้วยกันครับผม"

"อยู่ใกล้กันมากน้อยแค่ไหน ?" รัชนีถาม และรู้สึกหวั่นใจแปลกๆ

"ใกล้ชิดกันเลยครับผม!!"

คำตอบนั้นยิ่งสร้างความหวั่นใจให้หล่อนมากขึ้น!

"พอจะมีช่องทางเข้าไปยังถ้ำตรงนั้นบ้างไหม แอนดี้ ?" กัปตันถาม

"สแกนหาแล้ว ไม่มีครับ เจ้านาย"

"ถ้ามีช่องทาง เราสามคนคงจะกลับเข้าไปอีกครั้งหนึ่งแล้วหละ วันชนะ" สถาพรกล่าวเสริม

"ถ้านายเข้าไปในถ้ำ โดยผ่านปากถ้ำจุดแรก แล้วปล่อยให้ตัวเองตกลงไปข้างล่างเหมือนครั้งแรกที่ฉันกับทุกคนในที่นี้ร่วงลงมาล่ะ แอนดี้ ?" กัปตันซักถาม

"เจ้านายกับทุกๆท่านก็ยังหาทางออกไม่พบ ไม่ใช่หรือครับ ?" แอนดี้ย้อนถาม

"อืม...ใช่! หากันทั่วแล้วก็ไม่มีทางไหนทะลุออกไปได้"

"ผมก็หาไม่เจอเหมือนกันครับ"

"เดี๋ยวก่อนนะ แอนดี้, วันชนะ" สถาพรนึกอะไรบางอย่าง

"อะไรหรือเพื่อน ?"

"มีอยู่ช่วงหนึ่ง เราสามคน กำลังหาทางออกกัน แล้วเจอช่องทางหนึ่งเข้า พอเข้าไป ก็ไปเจอกับงูยักษ์ตัวหนึ่งเข้า!"

"งูยักษ์ ???" เกือบทุกคนอุทานพร้อมกัน

"ใช่ๆ จริงด้วยค่ะ" รัชนีกล่าวเสริม แล้วเล่าเหตุการณ์ต่อจากนั้น "แอนดี้ออกเดินนำหน้าดิฉันกับพี่พร และเผชิญหน้ากับมันก่อน มันตัวใหญ่และยาวมาก แล้วแอนดี้ก็ถูกมันงับกลืนกินเข้าไปทั้งตัว! แต่เขาก็ปล่อยแสงเลเซอร์ผ่าท้องมันออกมาได้ และฆ่ามันด้วยเลเซอร์เข้าที่หัว!"

"ถ้าอย่างนั้น..." กัปตันวันชนะคาดเดา "มันต้องมีรู...ซึ่งมันเลื้อยลอดผ่านเข้าออกตลอดเวลาได้แน่ๆ!"

"เราก็คิดว่าอย่างนั้นแหละวันชนะ" สถาพรกล่าวตอบ "แต่ว่า รอบๆบริเวณผนังถ้ำ ไม่มีช่องทางทะลุไปอีกฟากหนึ่งได้เลย เท่าที่ลองช่วยกันค้นหา..."

"อาจจะอยู่ใต้น้ำก็ได้นะคะพี่พร" รัชนีเดา

"อาจเป็นไปได้อย่างที่คุณรัชนีว่านะ สถาพร" กัปตันวันชนะเห็นด้วย

"อืม...งั้นพวกเราอาจจะต้องค้นหาใต้น้ำกัน แต่เดี๋ยวก่อน เรายังมีเรื่องที่จะต้องเล่าให้นายและทุกคนทางฝั่งนายฟังต่อ"

"ว่ามาเลยเพื่อน"

สถาพรสูดลมหายใจลึก แล้วค่อยๆ นึกลำดับเรื่องราว เล่าต่อ

"พวกเราไปจนมุม เจอกับพวกหุ่นยนต์เอไอ แล้วหนูแอนนาโผล่มาช่วยพวกเราอย่างเหลือเชื่อมากในขณะที่แอนดี้กำลังพยายามเปิดประตูลับเข้าสู่ฐานปฏิบัติการลับ ซึ่งมีสามห้อง สองห้องแรกเป็นห้องเก็บอาวุธและห้องทดลอง หนูแอนนามาช่วยพวกเราทันเวลา เธอจัดการย้ายหุ่นพวกนั้นเข้าไปในสองห้องแรก ทำให้แอนดี้มีเวลาเปิดประตู จริงๆก็เกือบจะจนแต้มแล้วเพราะแอนดี้แฮ็กเอารหัสเปิดประตูไม่ได้ แต่พวกเราเข้าสู่ห้องที่สามได้ และไปเจอกับแคปซูลแก้วบรรจุร่างของพ่อบุญธรรมของเรา อยู่รวมกับร่างของคนอื่นๆ อีกเป็นจำนวนมาก ทั้งที่เป็นตัวจริงต้นแบบและตัวโคลนนิ่ง แอนดี้เจอกับปัญหารหัสอีกครั้งและไม่สามารถแกะรหัสได้ สุดท้ายต้องใช้วิธีการสั่งให้คอมพิวเตอร์รีบูต และใช้เวลาขณะที่เครื่องกำลังรีบูตดึงแคปซูลแก้วนั้นออกมา"

(มีต่อครับ)