"สุดโต่ง" กับ "ความมุ่งมั่นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว" ต่างกันอย่างไร?
เราๆท่านๆก็จะถูกบอกว่า "สุดโต่ง" ไม่ดี และอีกด้านนึงก็จะถูกบอกว่า การที่จะทำอะไรให้ประสบความสำเร็จมันก็ต้องมีความ "ความมุ่งมั่นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว" ไม่ต้องไปสนคนอื่น พวกปากหอยปากปู ไปให้สุด ... อะไรประมาณนั้น
แล้วมันไม่เหมือนกันเหรอ? "สุดโต่ง" กับ "ความมุ่งมั่นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว"
แล้วมันต่างกันยังไง?
ที่ผมลองคิดๆดูมันก็คงเหมือนกันเพียงแต่ดูที่ผลลัพธ์มั๊ง ถ้าประสบความสำเร็จก็จะเรียกว่าเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว แต่ถ้าไม่ประสบความสำเร็จหรือขณะทำดูแล้วไม่ดี หลายคนก็จะไปใช้คำว่า สุดโต่ง ซึ่งจริงๆมันก็อันเดียวกันแหละเพียงแต่จะพูดให้เขาดูดีหรือดูไม่ดี
ที่ผมกำลังนึกถึงอยู่อีกก็คงเป็น ทางสายกลาง คำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งสุดโต่งของพุทธนั่น การสนองกิเลส อย่างที่ชาวบ้านเราๆทำ มีเงินก็ซื้อของกินของใช้สนองกิเลสเป็นหลักก็เป็นสุดโต่งนะ
"การประกอบความพัวพันกามสุขในกามทั้งหลายอันเป็นของเลวเป็นของชาวบ้านเป็นของปุถุชนไม่ใช่ของพระอริยะไม่ประกอบด้วยประโยชน์"~พุทธดำรัส
หรือก็มีที่พระปาดคอตัวเองจนตายแต่ก็ได้บรรลุพระอรหันต์ด้วยวิธีการนี้ (แบบนี้คงใช้คำว่า "มีความเด็ดเดียวมาก" คงไม่ใช้ "สุดโต่ง"
สำหรับผม มันก็คงเป็นทางเลือก ไม่ใช่ทางบังคับที่ต้องเดิน
ใครแน่วแน่จริงก็เดินไปเลย ไม่ต้องไปสนคำครหานินทาว่า"สุดโต่ง" หรือคำชมเยินยอว่า"มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว" แต่ที่สำคัญอันนึงคือ คุณควรพร้อมที่จะรับผลลัพธ์จากการกระทำนั้น
ตัวผมเองบางครั้งก็ชอบทางสายกลางค่อยๆไปผิดแล้วยังพอแก้ไขได้ แต่บางครั้งก็ต้องบอกตัวเองให้ลุยเลยไม่ต้องสนใจใคร ไม่ต้องคิดมาก(แต่ก็คิดดีแล้วระดับนึงนะ) ก็ลองแสดงความคิดเห็นกันครับ
"สุดโต่ง" กับ "ความมุ่งมั่นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว" ต่างกันอย่างไร?
เราๆท่านๆก็จะถูกบอกว่า "สุดโต่ง" ไม่ดี และอีกด้านนึงก็จะถูกบอกว่า การที่จะทำอะไรให้ประสบความสำเร็จมันก็ต้องมีความ "ความมุ่งมั่นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว" ไม่ต้องไปสนคนอื่น พวกปากหอยปากปู ไปให้สุด ... อะไรประมาณนั้น
แล้วมันไม่เหมือนกันเหรอ? "สุดโต่ง" กับ "ความมุ่งมั่นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว"
แล้วมันต่างกันยังไง?
ที่ผมลองคิดๆดูมันก็คงเหมือนกันเพียงแต่ดูที่ผลลัพธ์มั๊ง ถ้าประสบความสำเร็จก็จะเรียกว่าเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว แต่ถ้าไม่ประสบความสำเร็จหรือขณะทำดูแล้วไม่ดี หลายคนก็จะไปใช้คำว่า สุดโต่ง ซึ่งจริงๆมันก็อันเดียวกันแหละเพียงแต่จะพูดให้เขาดูดีหรือดูไม่ดี
ที่ผมกำลังนึกถึงอยู่อีกก็คงเป็น ทางสายกลาง คำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งสุดโต่งของพุทธนั่น การสนองกิเลส อย่างที่ชาวบ้านเราๆทำ มีเงินก็ซื้อของกินของใช้สนองกิเลสเป็นหลักก็เป็นสุดโต่งนะ
"การประกอบความพัวพันกามสุขในกามทั้งหลายอันเป็นของเลวเป็นของชาวบ้านเป็นของปุถุชนไม่ใช่ของพระอริยะไม่ประกอบด้วยประโยชน์"~พุทธดำรัส
หรือก็มีที่พระปาดคอตัวเองจนตายแต่ก็ได้บรรลุพระอรหันต์ด้วยวิธีการนี้ (แบบนี้คงใช้คำว่า "มีความเด็ดเดียวมาก" คงไม่ใช้ "สุดโต่ง"
สำหรับผม มันก็คงเป็นทางเลือก ไม่ใช่ทางบังคับที่ต้องเดิน ใครแน่วแน่จริงก็เดินไปเลย ไม่ต้องไปสนคำครหานินทาว่า"สุดโต่ง" หรือคำชมเยินยอว่า"มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว" แต่ที่สำคัญอันนึงคือ คุณควรพร้อมที่จะรับผลลัพธ์จากการกระทำนั้น
ตัวผมเองบางครั้งก็ชอบทางสายกลางค่อยๆไปผิดแล้วยังพอแก้ไขได้ แต่บางครั้งก็ต้องบอกตัวเองให้ลุยเลยไม่ต้องสนใจใคร ไม่ต้องคิดมาก(แต่ก็คิดดีแล้วระดับนึงนะ) ก็ลองแสดงความคิดเห็นกันครับ