นิยามของคำนี้มันคืออะไร

ผมเคยตั้งกระทู้ จำไม่ได้เหมือนกันว่าในไหน แต่เป็นเรื่องที่ผมเคยเจอกับคนคนหนึ่งในพันทิปนี่แหละ ครั้งนั้นผมได้หลังไมค์คุยกับเขาจนยืดยาวเป็นร้อยข้อความ

เรื่องของเรื่องคือ คนที่ผมคุยด้วยเขาเป็นคนที่นิยมนอกมาก ๆ มากเสียจนที่ว่าของไทย เมืองไทยไม่มีอะไรดีเลยในสายตาของเขา การแต่งกายก็โดนเขาดูถูกว่ามันเป็นเครื่องแสดงออกถึงความขี้เกียจ มวยไทยก็โดนดูถูกว่าสับอิฐไม่ได้เหมือนเทควันโด คาราเต้ การตอบโต้ก็ช้ากว่า และอีกสารพัดสารเพที่เขาดูถูกของไทย สำหรับเขาเมืองไทยมีดีอย่างเดียวคือพริก

แล้วผมก็ดันเป็นพวกที่ชอบของไทย รักเมืองไทย ชาตินิยมล่ะมั้ง เจอแบบนั้นเข้าไปก็เลยต้องหาข้ออะไรมาแย้งจนทำให้หลังไมค์เป็นร้อยข้อความ

ตอนหลังผมได้ตั้งกระทู้ถึงเรื่องนั้น ผมก็พูดคล้าย ๆ แบบนี้แหละว่าเขานิยมนอกอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วผมก็แย้ง ในกระทู้นั้นผมก็มีบ้างบางคนที่เขาเหมือนจะเห็นด้วยกับคนที่ผมหลังไมค์ แต่อาจจะไม่หนักเท่าเข้ามาแสดงความเห็น ผมก็มีการแย้งไปด้วยความคิดเห็นของผม แล้วก็มีคนหนึ่งเข้ามาบอกว่า "อย่างผมก็สุดโต่งเกินไป" คือการที่ผมชอบของไทย นิยมของไทย แล้วไปแย้ง หรือไม่ชอบการที่คนดูถูกของไทยมันคือสุดโต่งอย่างนั้นเหรอ? แล้วทำไมคนคนนั้นเขาถึงไม่โดนว่าสุดโต่งบ้าง ทั้งที่ความคิดเรื่องการนิยมนอก การดูถูกของไทยของเขามันก็มากขนาดที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน จะเรียกว่าสุดโต่งได้เหมือนกันมั้ย