เหล่าทีม หอยวายุ Windy Snail กำลังเตรียมตัวเพื่อแปลงร่างกันขึ้นเป็น หอยพันโล ในศึกใหญ่ SVB1000KM จึงต้องมาซ้อมกันที่ 200 ช่างหัวมัน
  งวดนี้ทีมงานมาปั่นกันเยอะมากๆ มีทั้ง สายซิ่ง สายแรง สายอึด สายเทพ สายเมา เป็นการรวมตัวระดับความมันส์ทะลุใจเกินร้อยแน่นอน ทีมงานนัดหมายกันเจอกันที่จุดออกตัวเทศบาลชะอำ สิ่งที่เราคาดว่ามันจะมานั่นคือฝนในช่วงเช้าก็เป็นไปตามคาด ฝนตกแรงมาก ในช่วงตอนก่อนออกตัว กว่าทีมงานเราจะพร้อมเพรียงก็ปาไป 8โมงกว่าๆ เลยได้ออกตัวช้ากว่าชาวบ้านเป็นชั่วโมง แต่ก็เป็นเรื่องปกติสำหรับทีมเรา 555 สายเสมอดีกว่าไม่มา
   CP1 โครงการหลวงช่างหัวมัน เราปั่นออกตัวไปท่ามกลางสายฝนโปรยปรายตลอดเส้นทาง รับน้ำฝนจากท้องฟ้า และ จากน้ำที่ดีดขึ้นมาอย่างเต็มอิ่มหนำสำราญใจ เส้นทางนี้สวยงามมากๆเขียวชอุ่มไปด้วยบรรยากาศธรรมชาติรอบๆตัวพวกเรา มีป่า มีเขา ถนนดี อากาศดี เราปั่นกันเพลินมากๆ ความเร็วไม่มิตรภาพเท่าไหร่ เพราะออกตัวช้าเลยต้องอัดหน่อย 32-38Km/Hr จะรีบไปไหนครับทีมงาน จากจุดเริ่มไปถึงCP1ประมาณ 60โล เราไม่มีการหยุดพักเลย
  โฉมหน้าหัวลาก Pacman ปั่นไปเก็บนักปั่นข้างหน้าไปเรื่อยๆ เขาขอไปด้วยเรายินดี ไปกันครับ แต่สักพัก เพื่อนๆนักปั่นที่มาแจมกับกลุ่มเราก็หายไป ลากซะไม่อยากมองเลขไมล์เลย ยิ่งบอก35แล้วยิ่งยิงขึ้นไปอีก38 เจอทางลงสัก -1% มีเห็นเลขวิ่งเกิน 40Km/Hr ทุกครั้ง ตายๆๆๆๆ
  เราปั่นมาถึงโครงการชั่งหัวมัน ด้วยความมันส์มากมาย มาถึงพักแป๊ปหาวิวถ่ายรูปเพื่อความประทับใจ บรรยากาศดีมากๆสวยมากๆ จากจุดนี้เราแวะพักแป๊ป15นาที เพื่อหาอะไรเติมหน่อย โดยผมหวังว่าเดียวเราคงจะแวะกันบ้างละก่อนไป CP2 ที่ผาด่าง
   CP2 เนินผาด่าง ก่อนมาปั่นผมแงะดูแผนที่ว่ามันชันไปหนอไอ้เจ้าเนินนี้ เพราะกราฟที่ดูมานี่เราต้องปั่นดันเนินยาวๆเลยช่วง100โลแรก มีความชันของเนินที่เลขกามินผมขึ้น 1-2%ตลอดแทบไม่มีไหลลงให้เห็นเท่าไหร่ สนามนี้แอบโหดที่นวดยาวๆก่อนเจอของจริง ซึ่งมันก็ชันเอาเรื่องเลย 10%กว่าๆผาด่าง
เราปั่นกันออกมาเพื่อไปต่อโดยผมหวังว่าทีมจะมีพักบ้าง แต่ ไม่พักเลยเรามุ่งหน้าไปทางเขื่อนแก่งกะจาน เส้นทางไปก็ยังมีฝนตกลงมาเป็นช่วงๆ สองข้างทางอันตรายแค่ หมาและวัว วัวเยอะมาก หมาเยอะด้วย มีวิ่งไล่เราด้วย วัวก็ข้ามถนน นอนข้างถนน รถหลบวัวหลบมา กันวุ่นไปหมด แต่สนุกดี
  เรายังคงความเร็วไม่ค่อยมิตรภาพกันต่อไปเรื่อยๆเจอใครก็ชวนไปด้วย แต่เขาก็ไปกับเราพักนึงก็หายไป งวดนี้ผมเพิ่งใช้ GARMIN ครั้งแรก รู้สึกสนุกกับมันมากๆ 520PLUS มันบอกทางได้ดีร้องบอกตลอดเวลาจะเลี้ยวและที่ชอบมากๆคือมันบอกค่าความชัน ปั่นAudaxมา3ปีไม่เคยใช้ของพวกนี้เลย แต่เวลามันเข้าเขตสัญญาณไม่ดีอันนี้ก็ต้องอาศัยความชำนาญกันเองละครับ เพราะ มันจะเอ๋อเสมอ จะกลายเป็น กาหลงทันที 555
  พอถึงเขตที่จะขึ้นทางชันพวกเราก็เริ่มแตกกลุ่มออกเป็น 3กลุ่มแล้วแต่แรงขาแต่ละคน ทางขึ้นผาด่างมันจะมี 3ช่วงที่ต้องดันเนินขึ้นไป ช่วงแรกก็เนินสั้นๆที่แก่งกะจาน และมาเนินรัวๆยาวๆ1-4%จนมาถึงเนินสูงยาวๆลูกที่2 ชันพอควรมีคนลงเข็นเยอะครับ แต่เนินแค่นี้สำหรับผมสบายๆ เพราะมันมีกล้องมาแอบถ่ายอยู่ 3จุด ถ้าลงเข็นนี่โดนประจานแน่ๆแถมในทีมก็มีผู้หญิงขึ้นได้ด้วย เราก็ต้องยิ้มขึ้นไปสิรออะไร ดันขึ้นไป ควงรอบขาขึ้นไป เห็นกล้องก็ต้องแอ๊คยิ้ม







สนุกมากๆกับเนินนี้ทีมงานเราขึ้นกันได้ทุกคนแบบไม่มีใครกล้าเข็น ดูจากกราฟแล้วก็ชันเอาเรื่องจิงๆนะสนามนี้
พอถึงจุดกลับตัวที่ CP2 ก็มีของหวานต้อนรับนักปั่นกันทั่วหน้านั่นคือ ไอติม อร่อยมากมีรสชาไทย และ ช๊อคคาแลต อยากกิน2รสไม่ยากปั่นไปขึ้นอีกรอบและลงมาจะได้กิน ไอติมโคนที่2 อิอิ มีคนทำด้วยผมนี่อึงเขาเลยเพื่อไอติมโคนที่2 ชื่ออะไร รัชๆนี่ละ
หลังจากอิ่มหนำสำราญผมก็เดินไปเช็คยอดดูว่ามีคนปั่นมาถึงกี่คนแล้วเพราะเราออกกลุ่มสุดท้ายตอน 8โมงกว่าๆเราน่าจะรั้งท้ายๆพอควร แต่ตัวเลขที่ดูมันน่าตกใจมากๆ พวกเรามาถึงกลุ่มไม่ถึง 50คน เฮ้ยมันเป้นไปได้ไงคนลงทะเบียนตั้งเกือบ 160คนแล้วอีก100กว่าคนไปไหนหมดละ เริ่มนั่งทบทวนจำนวนที่ไล่แซงมาเรื่อยๆและเราไม่ยอมหยุดพักเลยยิงยาวตลอด มันก็น่าจะจิง555 ยิงกันสนั่นแบบนี้ ผมดูกราฟที่เราจะไปต่อและเริ่มมีอารมณ์เครียดๆขึ้นมา เพราะหลังจากนี้มันจะเป็นความระห่ำของคนในทีมแน่ๆ ขากลับมันเนินโรลิ่งชัดๆ 0%,-1%,-2%ยาวๆหลายกิโลเลยสลับ 1%,-1%แบบนี้แน่นอนยิงกันหูดับตับไหม้แน่ ๆไอ้เรามันชามาลเตี้ยต่ำ มองล้อทีมงานแล้วอืมพกขอบกันสูงมาทุกคัน
CP3 ปั๋มน้ำมัน เป็นไปอย่างที่ผมคิดหลังจากออกมาจาด CP2 ความเร็วมันมาแบบไหลๆเพราะมันทางไหลลงยาวและเนินแบบโรลิ่ง หวดกันอย่างสนุกสนานตามประสา หอยได้น้ำ ฝนโปรยมาหน่อยๆไม่เป็นอุปสรรคแห่งความมันส์นี้ หัวลากเราจัดว่าน่าจะเก็บกดมานานเพราะไม่ค่อยได้ปั่นAudaxไปหวดกันแต่ใน สนามสุวรรณภูมิ มาวันนี้เลยอัดซะเล่นยิงกัน40-50Km/Hrกันยาว ผมนี่พยายามหวดตามแต่หวดยังไงก็ตามไม่ทัน

  กราฟนี่คือความเร็วที่ผมไล่ด้วยล้อชามาลเตี้ยเพลียใจ ตามด้วยพลังไอติมที่กินมาแค่โคนเดียว นี่ทีมจะไม่แวะกินข้าวกันบ้างเหรอครับ สักพักกลุ่มแตกออกไปเรื่อยๆ เพราะมันแรงจนตามกันไม่ทัน จนมาหยุดที่ทางแยกก่อนถึงCP3 หยุดทำไมกันครับ พวกขาแรงวกกลับมาแล้วบอกว่าหิวแหละ กินข้าวกันเถอะ โอ้พราะเจ้าผมนี่รอคำนี้มานานนี่ปั่นกันมาเป็น 100โล เพิ่งจะพักและหิวกันเรอะท่านทั้งหลาย
เหมือนพวกหอยที่หิวโซ พร้อม-ทุกอย่างที่ขวางหน้า จัดกันไปคนละ2จาน แถมไข่ดาวอีกแทบหมดร้าน ไอ้ผมนี่ก็กินได้ไม่เยอะไม่ใช่เพราะคุมอาหาร แต่มีดราม่าตลอดเรื่องอาหารย่อยยาก จะจุกเสมอเวลากินข้าวช้วงปั่นAudax ก็กินได้ไม่เท่าทีมงาน หอยแต่ละตัวยัดกันแบบตายอดตายอยากจิงๆ คงไว้ที่ผมมองแบบกู-ไม่ได้โว๊ย พวกเราใช้เวลาในการกินนั่งเล่น นาน นาน นาน มากๆๆประมาณชั่วโมงได้เลย มองนักปั่นที่ตามลงมาผ่านไปเรื่อยๆ
อิ่มเสร็จตั้งแถวพร้อมไปต่อ CP3 เราปั่นออกไปแป๊ปเดียวก็ถึงเหงื่อไม่ออกเลยสักหยด ใช้เวลาCPนี้แค่เอารถมาล้างกันทุกคน555 สนุกสนานเล่นน้ำไป หลังจากรถสะอาดก็ไปกันต่อ ทางที่จะไปยังเส้นชัยสวยงามเหมือนขามาเพราะทับเส้นทางเดิมเพราะฉะนั้นขามามันไต่ขึ้น ขากลับมันก็555 ลงสิครับ รออะไรดูแล้วก็คงจะเพลินละเบาแรงละสบายๆละ แต่ทีมไม่สนใจเหมือนจะรีบกลับไปซักผ้า หรือ ไปไหนต่อ เส้นทาง2ข้างทางยามเย็นสวยงาม วัวเดินไปมา หมาก็นอนขวางถนนเหมือนวัว บรรยากาสดีแท้ ทำไมไม่ปั่นชมวิวกันบ้าง
  ก้มหน้าก้มตาปั่นกันอย่างสามัคคี ใครหลุดมีไม่จอดรอแน่นอน เราปั่นกันมาเหลือ14โลสุดท้าย ผมเริ่มหิวเพราะไม่พักกินอะไรกันเลย มองไปที่เพื่อนญี่ปุ่น HIRO เราหิวนะ HIROใจดีควักกล้วยน้ำหว้าให้ผมมา 1ลูก ผมรับมาทานทันทีในขณะที่ปั่นไปด้วย และแล้ว เวรกรรมของผมมันก็มา จุกสิครับ จุกแบบอึดอัดเลย ความเร็วทีมก็ไม่ลดละ มีทีมอื่นมาปั่นร่วมกับเราก็ยังพูดกับเราแบบ จะรีบไปไหนครับ เกาะไม่ไหวครับ ผมก็คุยไปจุกไป จนเข้าทางแยกอีก10โลจะถึง หลุดครับ ผมนะหลุดจากทีมทันที ทีมก็วิ่งไปต่ออย่างไม่รู้ว่าผมหลุดไปแล้ว แต่ผมก้ไม่เรียก ไปเถอะเดียวตามไป อาการตอนนั้นคือปั่นไม่ไหวแล้ว เพราะแน่นมากๆและหมดแรง ชลอลดความเร็วไปเรื่อยๆ25Km/Hr ตั้งแต่ปั่นมาจะจบเพิ่งได้แบบสบายๆตอน10โลสุดท้ายนี่ละ ปั่นไปชมวิวไป ดูพระอาทิตย์สวยๆ ดูวิวเพลินๆ ผ่อนคลาย แบบจุกๆ จนปั่นมาถึงเส้นชัย เพื่อนๆเห็นยังไม่มีใครรู้เลยว่าผมเพิ่งมา ทุกคนถ่ายรูปเสร็จหมดแหละ จนเชอรี่ถาม พี่โป้งเพิ่งมาถึงเหรอ อ้าวไปไหนมา 555 แต่ละคนคิดว่าผมไปไหนมาหลังจากปั่นจบ
  ไม่มีผมในรูปนั้นนะ เพราะมาที่หลัง อิอิ สนามนี้สวยงามมากๆ ผมชอบ สนุกสนานตามแบบWindy Snail ออกสาย ปั่นเร็ว พักนาน และ ก็จบแบบมีความสุข
  งวดนี้เรามีน้องใหม่มาปั่นชื่อน้อง ป๊อน เก่งมากๆไม่เคยปั่นถึง 100โล แต่ก็สามารถมาปั่นสนามนี้ 200 โลจนจบได้ ใจล้วนๆ
   งวดหน้า เราเหล่า Windy Snail จะไปลุย 1000 โล เพราะอยากมีนามสกุลต่อท้ายกันเท่ห์ๆหน่อย หอยพันโล