ปลายฟ้ากับคดีปริศนา ตอน : คดีอลหม่าน

กระทู้สนทนา

สวัสดีครับทุกท่าน ในที่สุดผมก็ว่างเขียนบ้างแล้ว แล้วพล็อตเรื่องปลายฟ้าก็เข้ามาให้หัวพอดี ลองอ่านกันนะครับ คราวนี้เป็นคดีเล็ก ๆ ตอนเดียวจบ

ส่วนเรื่องยาวของปลายฟ้าตอนนี้ลงไว้แล้ว ใครสนใจตามนี้เลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ใครที่จะอ่านตอนเก่าๆของปลายฟ้าคดีสั้น ตรงนี้เลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

-1-

    นักวิชาการหนุ่มผมตั้งจ้องมองจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าด้วยสีหน้ามีความสุข แววตาของเขาดูสดใสอย่างมาก ราวกับว่าชีวิตนี้ได้พบเจอสิ่งที่ดีงามที่สุดแล้ว

    นอกจากมองสิ่งที่ปรากฏบนจอภาพแล้ว เขายังสวมใส่หูฟังแบบเฮดโฟน ฟังเสียงประกอบไปด้วย

    ซึ่งสิ่งที่ปลายฟ้าดูเป็นการแสดงบนเวทีของกลุ่มนักร้องสาววัยสดใสน่ารักวงหนึ่งที่มีชื่อเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษสามตัวและต่อท้ายด้วยตัวเลขสองหลัก

    ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ปลายฟ้าที่ทั้งชีวิตฟังแต่ดนตรีร็อคหนัก ๆ ฮาร์ดคอร์มาตลอด กลับกลายเป็นต้องมาจ้องดูการแสดงของวงไอดอลสาววัยรุ่นอย่างนี้

    ความเคลิบเคลิ้มและรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของเขา คล้ายกำลังตกอยู่ในภวังค์เวทมนตร์ของสาว ๆ กลุ่มนี้

    แต่ว่าความสุขก็ต้องมลายไป เพราะวิรัตน์ หัวหน้างานของเขาเดินมาสะกิดจนปลายฟ้าหลุดจากห้วงมนต์สะกดของกลุ่มไอดอลสาวได้

    “ปลาย ๆ มีคนมาหา”

    วิรัตน์บอกแค่นั้น เขาย่อมเห็นปลายฟ้านั่งดูมานานแล้ว แต่ก็มิได้ว่ากล่าวอะไร เพราะช่วงนี้ยังไม่มีงานเร่งด่วนอะไรมาก การพักผ่อนให้สมองได้ผ่อนคลายจึงเป็นเรื่องที่ดี แต่ที่เขาต้องเดินมาสะกิดปลายฟ้าก็เพราะว่าปลายฟ้าใส่หูฟัง เลยไม่ได้ยิน และไม่ทันสังเกตว่ามีคนผู้หนึ่งมาหา

    ปลายฟ้ารีบเอาหูฟังออก แล้วหันมองผู้ที่มาหาเขาทันที

    ซึ่งถ้ามองจากภายนอกก็ดูออกว่าคนผู้นี้น่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ เพราะในประเทศไทยไม่รู้อะไร ต่อให้ตำรวจไม่แต่งเครื่องแบบ ใครที่เคยเห็นก็พอรับรู้ได้

    “อ้าว สวัสดีครับสารวัตรสรวุทธ”

    ผู้ที่ถูกเรียกว่าสารวัตรสรวุทธมองหน้าปลายฟ้า สวนตอบกลับไปว่า

    “เอาอีกล่ะปลาย สารวัตรที่ไหนกัน เป็นรองผู้กำกับแล้ว ไม่จำกันบ้างเลย”

    “แฮะ ๆ ก็มันชินนี่ครับสารา... รองผู้กำกับสรวุทธ” ปลายฟ้ายิ้มกวน ๆ ให้ “แต่ว่ามาหาผมถึงที่ทำงานเนี่ย มีเรื่องอะไรหรือครับ”

    รองผู้กำกับการสรวุทธทำหน้ากวน

    “คิดว่าเรื่องไรล่ะ อย่างนายน่าจะทายได้”

    “ถ้ามาหาผมแบบนี้ก็คงมีแต่เรื่องคดีใช่ไหมครับ” ปลายฟ้าบอก

    นายตำรวจพยักหน้ารับ “ก็ตามนั้นแหละ มีคดีที่วุ่นวายอยู่ อยากขอแรงนายช่วยสักหน่อย จะได้ไหม”

    “อุ้ย.. งานผมเยอะนะ ไม่ว่างขนาดหรอก” นักวิชาการหนุ่มตอบ

    “เยอะเหรอ” รองผู้กำกับการยิ้ม “นั่งดูคลิปวงไอดอลใช่งานของนายเหรอ แบบนี้ประเมินให้ตกได้ไหมครับท่านหัวหน้า”

    รองผู้กำกับการสรวุทธมีการหันไปถามวิรัตน์อีกต่างหาก หัวหน้างานของปลายฟ้าได้แต่ยิ้ม เขาก็พอรู้แหละว่าสองคนนี้สนิทกันอยู่ มักจะหยอกล้อกันเป็นประจำ

    “แต่ว่าท่านรองไปลองปรึกษามีนหรือยัง น่าจะใกล้กว่ามาหาผมนะ” ปลายฟ้าเอ่ยถาม

    “ก็มีนนั่นแหละเป็นคนบอกให้มาหานาย เห็นเธอบอกว่าช่วงนี้นายว่าง วัน ๆ เอาแต่ดูคลิป ส่งสแปมรูปสาวให้เธอดูบ่อย ๆ”

    หนุ่มผมตั้งนิ่งทันที คล้ายอับจนถ้อยคำไม่รู้จะเถียงยังไง เพราะที่มีนบอกมามันจริงทั้งหมด

    “ก็ได้ครับ ถือว่าช่วยราชการอีกละกัน เป็นคดีอะไรล่ะครับคราวนี้”

    “มันเป็นคดีที่วุ่นวายพอสมควรแหละ หวังว่านายจะหาคำตอบได้” นายตำรวจบอก

    “ก็คงไม่มีปัญหาหรอกครับ ขอแค่ไม่ใช่คดีหวย 30 ล้านก็พอ” ปลายฟ้าตอบกวน ๆ ตามแบบฉบับของตัวเอง

(มีต่อครับ)

แก้ไขข้อความเมื่อ