สวัสดีครับทุกท่าน ตามเคยนึกพล็อตได้ มีเวลาเขียนก็เขียนออก คราวนี้ก็เป็นคดีของปลายฟ้าอีกแล้ว ไม่สิ งวดนี้ไม่เชิงเป็นคดีอะไรเท่าไร แต่ก็มีปริศนาบ้างแหละ ลองอ่านกันได้ครับ

ใครยังไม่ได้อ่านตอนเก่า เชิญทางนี้ครับ
ตอน : ฆาตกรรมกลางทะเล (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30486935
ตอน : ฆาตกรรมกลางทะเล (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30495503
ตอน : สามศพปริศนา (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30506939
ตอน : สามศพปริศนา (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30524455
ตอน : ห้องปิดตายไม่ถึงนาที (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30575041
ตอน : ห้องปิดตายไม่ถึงนาที (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30629677
ตอน : ฝนสังหาร (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30679945
ตอน : ฝนสังหาร (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30711150
ตอน : ใครขโมย (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30738120
ตอน : ใครขโมย (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30766993
ตอน : สะพานมรณะ (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30794328
ตอน : สะพานมรณะ (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30823476
ตอน : เรื่องวุ่นวายในตลาด (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30859540
ตอน : เรื่องวุ่นวายในตลาด (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30890316
ตอน : ลิฟท์ข้ามมิติ (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/30943871
ตอน : ลิฟท์ข้ามมิติ (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/30988306
ตอน : นัดกับผี (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/31047636
ตอน : นัดกับผี (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/31109062
ตอน : เกมซ่อนหาของเจ
http://ppantip.com/topic/31355573
ตอน : คำปริศนา
http://ppantip.com/topic/31394826
ตอน : คนตายข้างบ้าน (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/31973141
ตอน : คนตายข้างบ้าน (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/32006740
ตอน : 3 หรือ 8 (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/32032272
ตอน : 3 หรือ 8 (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/32089188
ตอน : เสวนาฆาตกรรม (บทปัญหา)
http://ppantip.com/topic/32130206
ตอน  : เสวนาฆาตกรรม (บทเฉลย)
http://ppantip.com/topic/32174416
ตอน : ตู้เซฟปริศนา
https://ppantip.com/topic/34600132
ตอน : รถชนปริศนา [บทปัญหา]
https://ppantip.com/topic/37021507
ตอน : รถชนปริศนา [บทเฉลย]
https://ppantip.com/topic/37053118

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

-1-


    นักวิชาการหนุ่มผมตั้งหันหน้ามองหญิงสาวที่เดินผ่านมาในงานเทศกาลเล็กน้อย แล้วรีบหันกลับแบบที่คนที่เดินอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ตัว

    การมองสาวคงเป็นสิ่งที่ปลายฟ้าเลิกไม่ได้ คงติดอยู่ในระบบอัตโนมัติของร่างกายไปเสียแล้ว

    ด้วยความเร็วที่สูงและอากัปกิริยาที่แนบเนียน ถ้าเป็นคนทั่วไปที่เดินข้าง ๆ  ด้วยคงไม่ทันรู้สึกตัวจริง ๆ

    แต่ไม่ใช่กับมีน

    มีนแฟนสาวที่คบกันมาหลายปีของปลายฟ้า ระดับเธอแล้วไม่จำเป็นต้องอาศัยปฏิกิริยาแม้แต่น้อย แค่รังสีอำมหื่นที่ออกมาของชายหนุ่ม เพียงเท่านี้ก็รับรู้แล้วว่าปลายฟ้าคิดกระทำอะไร

    “เหล่สาวอีกแล้ว” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมา

    ปลายฟ้าชะงักไปจังหวะหนึ่ง คงไม่คิดอ่านว่ามีนจะรับรู้ได้ขนาดนี้ แต่ก็ยังปฏิเสธแมน ๆ ไปว่า

    “ไม่ใช่นะ”

    “อย่ามา...” มีนไม่พูดเปล่า เอามือหยิกแขนของแฟนหนุ่มเสริมไปด้วย

    “โอ้ย..มีน อย่า ๆ” ต่อให้ร่างกายแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ถ้าแฟนของตัวเองหยิกมาก็สมควรจะเจ็บ

    “ยอมรับไหม..ปลาย” สาวห้าวพูดเสียงเข้มพร้อมบิดข้อมือเพิ่มความเจ็บปวดในการหยิกของตัวเอง

    “ยอมแล้ว ๆ เรามองจริง ๆ ขอโทษนะ จะไม่ทำแล้ว” ปลายฟ้ารีบร้องบอกทันที

    “คราวหน้าอย่าทำอีกก็แล้วกัน” หญิงสาวเบามือ ค่อย ๆ คลายออก ดูเหมือนเธอจะยอมยกโทษให้ปลายฟ้าแล้ว

    “รับทราบครับ” หนุ่มผมตั้งรีบตอบรับเลย

    จริง ๆ แล้วประเด็นเรื่องมองผู้หญิงคนอื่นของปลายฟ้ากับมีนนั้นยังมีอยู่เรื่อย ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีเหตุการณ์คล้ายคลึงแบบนี้ สำหรับปลายฟ้าแล้วดูท่าเขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองไม่ให้มองสาวที่เห็นในคลองจักษุตัวเองไม่ได้ โดยเฉพาะสาวสวยหุ่นงามหน้าตาดี

    คงโดนมีนหยิกหรือทำอะไรมากกว่านี้อยู่เรื่อย ๆ เป็นแน่

    ขณะนี้ทั้งสองกำลังเดินอยู่ในงานเทศกาลที่ต่างจังหวัด เนื่องจากปลายฟ้ามีงานต้องทำมาที่นี่ เลยถือโอกาสชวนมีนที่ช่วงนี้ว่างอยู่มาเที่ยวด้วยกัน

    งานเทศกาลนี้เป็นการตั้งร้านขายของทั่วไปตามต่างจังหวัด มักจะมีอาหารหลากหลายประเภท มีอาหารถิ่นขึ้นชื่อ  มีขายเครื่องใช้ข้าวของที่ใช้ทั่วไป เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มก็มี

    ว่าง่าย ๆ มันก็คือ ตลาดนัดที่มีขนาดใหญ่กว่าตลาดปกตินั่นแหละ

    และในงานแบบนี้ มักมีการแสดงโชว์ประเภทต่าง ๆ เป็นกลยุทธ์ในการค้าขาย เพื่อดึงดูดผู้คนให้มาซื้อสินค้ามากขึ้นด้วย

    ปลายฟ้ากับมีนเดินดูร้านค้าในงานไปเรื่อย ๆ ตอนนี้ชายหนุ่มไม่กล้าจะมองสาวสวยที่เดินผ่านไปผ่านมาแล้ว คงน่าจะเข็ดไปชั่วคราว

    ทั้งสองเดินไปได้สักพัก ปลายฟ้าก็หันไปบอกมีนว่า

    “อยากกินลูกชิ้นจัง”

    หญิงสาวพยักหน้าเล็ก  ๆ ให้ แล้วหนุ่มผมตั้งก็เดินนำไปร้านขายลูกชิ้นที่เห็นทันที

    ร้านลูกชิ้นที่ปลายฟ้าอยากกิน เป็นร้านรถเข็นเล็ก ๆ ขายลูกชิ้นปิ้งอย่างที่เห็นทั่วไป แต่ว่ามีสิ่งที่แตกต่างจากร้านอื่นคือ แม่ค้าที่ขาย

    เพราะแม่ค้าเป็นหญิงสาวที่จัดอยู่ในระดับที่เรียกว่าน่ารักได้เลย

    มีนคงคิดไม่ถึงข้อนี้ จริงอยู่ว่าปลายฟ้าไม่ได้มองหญิงสาวที่เดินในงานแล้ว เขาเปลี่ยนไปเลือกมองแม่ค้าในงานแทน

    “ลูกชิ้นสามไม้ครับ” ปลายฟ้าบอกกับแม่ค้าพร้อมส่งสายตาหยาดเหยิ้มไปให้แบบไม่ได้คิดเลยว่ามีนจะยืนอยู่ข้าง ๆ

    มีนก็พอรู้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว แต่เธอยังอยู่ข้าง ๆ แฟนหนุ่มนั่นแหละ คอยยืนกดดันไม่ให้ปลายฟ้าทำอะไรมากกว่าซื้อลูกชิ้น

    จิตคุกคามของมีนเป็นผล แม้แต่ยิ้มเดียวพิฆาตของปลายฟ้าก็ไม่ถูกใช้ออกมา ดูท่าเขาไม่กล้าจะยุ่งเกี่ยวกับแม่ค้าน่ารักคนนี้แน่ คงเพียงได้แต่ซื้อลูกชิ้นกินเท่านั้น

    “เอาลูกชิ้นไหมมีน” ปลายฟ้าเอ่ยถามมีน หลังจากที่ซื้อลูกชิ้นเสร็จแล้ว

    มีนนิ่งคิด เธอไม่ตอบแฟนหนุ่มไปทันที น่าจะกำลังครุ่นคิดว่าการซื้อลูกชิ้นครั้งนี้ของปลายฟ้ามีจุดประสงค์เช่นไร อยากกินลูกชิ้นจริง ๆ หรือว่าอยากคุยกับแม่ค้าสาวสวยกันแน่

    สาวห้าวก็ไม่ยังถามคำถามนี้ เธอพยักหน้าตอบรับว่าจะกินลูกชิ้น ปลายฟ้าเลยส่งลูกชิ้นให้มีนหนึ่งไม้

    หนุ่มผมตั้งเดินดูงานไปพร้อมกับกินลูกชิ้นไปด้วย มีนก็เหมือนกัน แต่เมื่อเธอกินหมดแล้ว กลับมองไม้เสียบลูกชิ้นในมือและมองปลายฟ้าสลับไปมา

    รังสีสังหารของมีนส่องประกายอีกครั้ง เธอคงอยากใช้ไม้เสียบลูกชิ้นนี้ จี้ใส่ปลายฟ้าเพื่อให้บอกความจริง

    แต่ไม่ได้ทำหรอก เพราะปลายฟ้าคล้ายมีญาณหยั่งรู้ความคิดในใจ เอ่ยขึ้นมาว่า

    “มีนสงสัยว่าเราไปซื้อลูกชิ้นเพราะอะไรใช่ไหม”

    มีนนิ่ง ค่อยพยักหน้าตอบรับ

    ปลายฟ้ามองหน้าแฟนสาวของตัวเอง พูดต่อว่า “อย่าไปคิดมากเลยมีน อันนี้เราอยากกินลูกชิ้นจริง ๆ มีนก็รู้ว่าเราชอบกินลูกชิ้น ไม่มีอะไรหรอก เชื่อใจเรานะ”

    หญิงสาวจ้องหน้าเขากลับ “จริงนะ”

    “จริงสิ เราจะโกหกมีนทำไม”

    “เออ ๆ เชื่อนายก็ได้” แล้วมีนก็ส่งไม้ลูกชิ้นให้ปลายฟ้า แต่ก็ยังพูดต่อว่า “ถ้ามีอะไรแอบแฝงฉันเสียบนายแน่”

    ปลายฟ้าสะดุ้งโหยง รับไม้เสียบลูกชิ้นมา เข้ารับรู้ถึงรังสีสังหารของมีนที่แผ่มา พูดจริงทำจริงแน่ ๆ

    “เดี๋ยวเอาไปทิ้งก่อนนะ”

    หนุ่มผมตั้งเดินเข้าไม้เสียบลูกชิ้นและถุงที่เหลือไปทิ้งถังขยะที่อยู่ตรงหัวมุม เมื่อเดินห่างมีนมาระยะหนึ่งปรากฏยิ้มอ่อนที่มุมปากของปลายฟ้า

    “เกือบไปแล้ว” ปลายฟ้าพูดกับตัวเองเบา ๆ ทิ้งขยะลงถัง แล้วเดินกลับไปหามีนที่ยืนรออยู่

    ตกลงปลายฟ้าที่บอกว่าอยากกินลูกชิ้นจริง ๆ  มันเป็นจริงไหมเนี่ย

    ไม่มีคำตอบให้เห็นชัดเจน ทั้งสองก็ยังคงเดินชมงานพลางซื้อของต่อไป แต่แล้วเขาเดินไปยังจุดหนึ่งก็พบเห็นว่ามีกลุ่มคนประมาณเกือบสิบคนกำลังมุงดูอะไรบางอย่างอยู่
    


(มีต่อครับ)