ตอนที่ผ่านมา
File 1 : คอมพิวเตอร์มรณะ [บทปัญหา]
https://ppantip.com/topic/38315565
แนะนำตัวละคร
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
- 4 -
ช่วงเย็นที่ห้องประชุมห้องเดิม ปลายได้เรียกตัวผู้เกี่ยวข้องกับคดีวางยาฆ่าเอกมารวมกันทั้งหมด สารวัตรสรวุทธก็เช่นเดียวกัน ถูกหนุ่มผมตั้งของเราเรียกตัวมาด้วย
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาถึงสามารถเรียกทุกคนมารวมได้ นี่คงเป็นอำนาจมืดอันลึกลับอย่างหนึ่งของเขา
“นี่ปลาย..” สารวัตรสรวุทธที่นั่งอยู่ด้านหน้าห้องพูดขึ้นมา “คดีวางยาเอกทางเราได้ตัวผู้ต้องสงสัยแล้วนะ เธอเรียกตัวมานี่อีก มันเรื่องอะไรกัน ...อีกอย่าง เธอทำยังไง ทำไมผู้กำกับฯถึงมีคำสั่งให้ฉันมาตามที่เธอต้องการด้วย”
หนุ่มผมตั้งยิ้มตอบ “ไม่มีอะไรหรอกครับ... แต่ยังไงผมก็ขอขอบคุณสารวัตรที่เสียสละเวลามา และต้องขอความร่วมมือจากสารวัตรด้วยนะครับ”
ดูเหมือนปลายจะไม่ยอมตอบคำถามของสารวัตรตรง ๆ พอพูดเสร็จเขาก็เดินไปบริเวณกลางห้อง แล้วหันหน้าไปหาทุกคน
“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ที่ต้องเสียเวลากันอีก ...ตอนนี้ผมทราบตัวฆาตกรที่วางยาเอกแล้วครับ”
“มีนเป็นฆาตกรไม่ใช่หรือ... ตำรวจเขาคุมตัวไว้นี่” แว่นพูดแทรกขึ้นมา
“มีนไม่ใช่ฆาตกรหรอก” ปลายหันไปบอก “แต่นั่นเพราะพฤติกรรมของมีนดันไปเข้าทางกับที่ฆาตกรทำไว้พอดี”
นักศึกษาหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยเพื่อความถนัด ก้าวเดินไปข้างหน้าแล้วพูดขึ้นต่อ “เอาล่ะ ผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง การฆาตกรรมครั้งนี้ดูเผิน ๆ คล้ายเป็นการฆาตกรรมแบบไม่เจาะจง เพราะมีการวางยาพิษไว้ที่คีย์บอร์ดทั้งหมด เหมือนไม่สามารถเจาะจงเหยื่อได้ ...แต่ว่ามันมีอยู่กลไกหนึ่งที่สามารถแยกทำร้ายเหยื่อเพียงคนเดียวได้”
“มันคืออะไร?” นายตำรวจเอ่ยถาม
ปลายหันมองสารวัตรวัยกลางคน แล้วหันกลับมาดังเดิม พูดขึ้นต่อว่า “กลไกที่ว่าก็คือ นิสัยเคยตัวของเอก”
เริ่มมีเสียงดังฮือฮาขึ้นมาภายในห้อง เพราะตอนนี้ทุกคนต่างคิดตามที่ปลายพูด
หนุ่มผมตั้งเดินกลับมาอยู่ที่เดิม แล้วเอ่ยขึ้นต่อ “นิสัยเคยตัวของเอกก็คือ การกัดเล็บ เอกเวลาที่ใช้ความคิดมาก ๆ จะเผลอตัวกัดเล็บ ซึ่งนี่แหละเป็นเหตุให้มีแต่เขาคนเดียวที่โดนยาพิษเข้าปาก”
“แสดงว่าฆาตกรก็ต้องเป็นคนที่รู้จักเอก ถึงได้รู้นิสัยกัดเล็บของเอกนี้” สารวัตรสรวุทธบอก
“ใช่ครับสารวัตร ฆาตกรอยู่ในกลุ่มพวกเรานี่แหละ” ปลายบอกแล้วหันหน้าไปทางมีน “แต่ไม่ใช่มีนอย่างแน่นอน”
“ทำไมถึงแน่ใจนักล่ะ?”
“มันมีเหตุการณ์แปลก ๆ อยู่อย่างหนึ่งเกิดขึ้นก่อนที่เอกตาย” ปลายยิ้ม หันไปถามมีน ”...ใช่มั้ยล่ะมีน?”
“นายรู้เรื่องนี้ด้วย..” มีนจ้องหน้าปลาย แต่สายตาของทุกคนจับจ้องมาทางเธอ คล้ายต้องการให้อธิบายเรื่องที่ปลายว่านั้น จนสาวห้าวรู้ตัวว่าคงปิดเรื่องไว้ไม่ได้ พูดขึ้นมาว่า “อือ.. ฉันบอกก็ได้ ตอนที่เข้าห้องน้ำ ฉันไม่ได้เข้าห้องน้ำหญิงหรอก ฉันเข้าห้องน้ำชาย”
“หา!” เสียงคนส่วนใหญ่อุทานขึ้น ฮือฮากันอีกแล้ว
รันนักศึกษาสาวสวยชิงถามมีนทันที “แล้วทำไมมีนถึงเข้าห้องน้ำชายล่ะ?”
“พอดีห้องน้ำหญิงมันเต็ม ฉันทนไม่ไหวเลยวิ่งเข้าห้องน้ำชายที่ไม่มีใครอยู่ไปก่อน”
สารวัตรเอ่ยถามมีนขึ้นบ้าง “แล้วตอนสอบปากคำ ทำไมเธอไม่ยอมบอก?”
“ใครจะบอกล่ะคะ หนูก็อายเป็นนะ ที่บอกตอนนี้เพราะหนูมั่นใจว่าปลายน่าจะช่วยหนูได้”
พอได้ยินอย่างนี้ ใบหน้าของปลายปรากฏรอยยิ้มขึ้นทันที เขามองดูสาวห้าวแล้วพูดขึ้นต่อ “..อย่างนั้นเลยแน่นอนว่าของที่เจอในห้องน้ำหญิง ต้องไม่ใช่ของมีน มันเป็นของที่ฆาตกรเอาไปไว้ในนั้นต่างหาก”
“อย่างนี้แสดงว่าต้องมีใครสักคนแอบเอาไปไว้สิ” สารวัตรสรวุทธพูดต่อ “แต่ช่วงเกิดเหตุ ใครก็สามารถเอาไปไว้ในห้องน้ำหญิงได้ แล้วจะรู้ได้ไงว่าเป็นใคร?”
“มันก็ใช่ครับ” ปลายพยักหน้ารับ แล้วก้าวเดินไปทางอีกฟากเหมือนต้องการหาใครคนหนึ่ง “แต่มันก็มีอีกคนหนึ่งที่ออกจากห้องคอมพิวเตอร์เหมือนกับมีน และคนผู้นี้ก็คือคนที่นำของนั้นไปไว้ในห้องน้ำหญิง”
ปลายจ้องไปนักศึกษาผู้สวมแว่นตา “เป็นแกใช่มั้ยแว่น?”
ทุกคนหันหน้าไปทางแว่นราวกับเตี้ยมกันไว้
หนุ่มผมตั้งหยุดพูดจ้องหน้าแว่น คว้าคอเสื้อผู้สวมแว่น กระชากขึ้นมาตรงหน้า
“แว่นแกฆ่าเอก!!”
(มีต่อครับ)
ปลาย นักสืบจำเป็น - File 1 : คอมพิวเตอร์มรณะ [บทเฉลย]
File 1 : คอมพิวเตอร์มรณะ [บทปัญหา]
https://ppantip.com/topic/38315565
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
- 4 -
ช่วงเย็นที่ห้องประชุมห้องเดิม ปลายได้เรียกตัวผู้เกี่ยวข้องกับคดีวางยาฆ่าเอกมารวมกันทั้งหมด สารวัตรสรวุทธก็เช่นเดียวกัน ถูกหนุ่มผมตั้งของเราเรียกตัวมาด้วย
แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เขาถึงสามารถเรียกทุกคนมารวมได้ นี่คงเป็นอำนาจมืดอันลึกลับอย่างหนึ่งของเขา
“นี่ปลาย..” สารวัตรสรวุทธที่นั่งอยู่ด้านหน้าห้องพูดขึ้นมา “คดีวางยาเอกทางเราได้ตัวผู้ต้องสงสัยแล้วนะ เธอเรียกตัวมานี่อีก มันเรื่องอะไรกัน ...อีกอย่าง เธอทำยังไง ทำไมผู้กำกับฯถึงมีคำสั่งให้ฉันมาตามที่เธอต้องการด้วย”
หนุ่มผมตั้งยิ้มตอบ “ไม่มีอะไรหรอกครับ... แต่ยังไงผมก็ขอขอบคุณสารวัตรที่เสียสละเวลามา และต้องขอความร่วมมือจากสารวัตรด้วยนะครับ”
ดูเหมือนปลายจะไม่ยอมตอบคำถามของสารวัตรตรง ๆ พอพูดเสร็จเขาก็เดินไปบริเวณกลางห้อง แล้วหันหน้าไปหาทุกคน
“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ ที่ต้องเสียเวลากันอีก ...ตอนนี้ผมทราบตัวฆาตกรที่วางยาเอกแล้วครับ”
“มีนเป็นฆาตกรไม่ใช่หรือ... ตำรวจเขาคุมตัวไว้นี่” แว่นพูดแทรกขึ้นมา
“มีนไม่ใช่ฆาตกรหรอก” ปลายหันไปบอก “แต่นั่นเพราะพฤติกรรมของมีนดันไปเข้าทางกับที่ฆาตกรทำไว้พอดี”
นักศึกษาหนุ่มขยับตัวเล็กน้อยเพื่อความถนัด ก้าวเดินไปข้างหน้าแล้วพูดขึ้นต่อ “เอาล่ะ ผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ฟัง การฆาตกรรมครั้งนี้ดูเผิน ๆ คล้ายเป็นการฆาตกรรมแบบไม่เจาะจง เพราะมีการวางยาพิษไว้ที่คีย์บอร์ดทั้งหมด เหมือนไม่สามารถเจาะจงเหยื่อได้ ...แต่ว่ามันมีอยู่กลไกหนึ่งที่สามารถแยกทำร้ายเหยื่อเพียงคนเดียวได้”
“มันคืออะไร?” นายตำรวจเอ่ยถาม
ปลายหันมองสารวัตรวัยกลางคน แล้วหันกลับมาดังเดิม พูดขึ้นต่อว่า “กลไกที่ว่าก็คือ นิสัยเคยตัวของเอก”
เริ่มมีเสียงดังฮือฮาขึ้นมาภายในห้อง เพราะตอนนี้ทุกคนต่างคิดตามที่ปลายพูด
หนุ่มผมตั้งเดินกลับมาอยู่ที่เดิม แล้วเอ่ยขึ้นต่อ “นิสัยเคยตัวของเอกก็คือ การกัดเล็บ เอกเวลาที่ใช้ความคิดมาก ๆ จะเผลอตัวกัดเล็บ ซึ่งนี่แหละเป็นเหตุให้มีแต่เขาคนเดียวที่โดนยาพิษเข้าปาก”
“แสดงว่าฆาตกรก็ต้องเป็นคนที่รู้จักเอก ถึงได้รู้นิสัยกัดเล็บของเอกนี้” สารวัตรสรวุทธบอก
“ใช่ครับสารวัตร ฆาตกรอยู่ในกลุ่มพวกเรานี่แหละ” ปลายบอกแล้วหันหน้าไปทางมีน “แต่ไม่ใช่มีนอย่างแน่นอน”
“ทำไมถึงแน่ใจนักล่ะ?”
“มันมีเหตุการณ์แปลก ๆ อยู่อย่างหนึ่งเกิดขึ้นก่อนที่เอกตาย” ปลายยิ้ม หันไปถามมีน ”...ใช่มั้ยล่ะมีน?”
“นายรู้เรื่องนี้ด้วย..” มีนจ้องหน้าปลาย แต่สายตาของทุกคนจับจ้องมาทางเธอ คล้ายต้องการให้อธิบายเรื่องที่ปลายว่านั้น จนสาวห้าวรู้ตัวว่าคงปิดเรื่องไว้ไม่ได้ พูดขึ้นมาว่า “อือ.. ฉันบอกก็ได้ ตอนที่เข้าห้องน้ำ ฉันไม่ได้เข้าห้องน้ำหญิงหรอก ฉันเข้าห้องน้ำชาย”
“หา!” เสียงคนส่วนใหญ่อุทานขึ้น ฮือฮากันอีกแล้ว
รันนักศึกษาสาวสวยชิงถามมีนทันที “แล้วทำไมมีนถึงเข้าห้องน้ำชายล่ะ?”
“พอดีห้องน้ำหญิงมันเต็ม ฉันทนไม่ไหวเลยวิ่งเข้าห้องน้ำชายที่ไม่มีใครอยู่ไปก่อน”
สารวัตรเอ่ยถามมีนขึ้นบ้าง “แล้วตอนสอบปากคำ ทำไมเธอไม่ยอมบอก?”
“ใครจะบอกล่ะคะ หนูก็อายเป็นนะ ที่บอกตอนนี้เพราะหนูมั่นใจว่าปลายน่าจะช่วยหนูได้”
พอได้ยินอย่างนี้ ใบหน้าของปลายปรากฏรอยยิ้มขึ้นทันที เขามองดูสาวห้าวแล้วพูดขึ้นต่อ “..อย่างนั้นเลยแน่นอนว่าของที่เจอในห้องน้ำหญิง ต้องไม่ใช่ของมีน มันเป็นของที่ฆาตกรเอาไปไว้ในนั้นต่างหาก”
“อย่างนี้แสดงว่าต้องมีใครสักคนแอบเอาไปไว้สิ” สารวัตรสรวุทธพูดต่อ “แต่ช่วงเกิดเหตุ ใครก็สามารถเอาไปไว้ในห้องน้ำหญิงได้ แล้วจะรู้ได้ไงว่าเป็นใคร?”
“มันก็ใช่ครับ” ปลายพยักหน้ารับ แล้วก้าวเดินไปทางอีกฟากเหมือนต้องการหาใครคนหนึ่ง “แต่มันก็มีอีกคนหนึ่งที่ออกจากห้องคอมพิวเตอร์เหมือนกับมีน และคนผู้นี้ก็คือคนที่นำของนั้นไปไว้ในห้องน้ำหญิง”
ปลายจ้องไปนักศึกษาผู้สวมแว่นตา “เป็นแกใช่มั้ยแว่น?”
ทุกคนหันหน้าไปทางแว่นราวกับเตี้ยมกันไว้
หนุ่มผมตั้งหยุดพูดจ้องหน้าแว่น คว้าคอเสื้อผู้สวมแว่น กระชากขึ้นมาตรงหน้า
“แว่นแกฆ่าเอก!!”
(มีต่อครับ)