สวัสดีครับ วันนี้ผมขอมาเล่าประสบการณ์การฝึกงานของผมที่จำฝังใจ
เชื่อว่าหลายคนต้องผ่านการฝึกงานตามสาขาวิชาที่ตัวเองถนัด
ส่วนใหญ่ได้ประสบการณ์ที่มีค่าและเป็นแนวทางในการทำงานจริง
แต่มีไม่น้อยเลยที่เจอประสบการณ์แย่ๆจนเรียกได้ว่าฝังใจและติดลบกับองค์กรนั้นไปเลย
สำหรับประสบการณ์ฝึกงานของผมนั้น เรียกว่า เป็นการฝึกงานที่แสนจะสาหัสและทำให้ผมจำจนถึงทุกวัน....
จนไม่อาจจะลืมเลือนได้ และมันมีผลทางด้านจิตใจผมเป็นอย่างมาก
เริ่มจาก เดือน ธันวาคม 2560 ทางมหาลัยนั้นได้ให้หาที่ฝึกงานครับ
โดยผมค้นหา ที่ฝึกงาน จากเว๊บไซต์จัดหางานเว็บไซต์นึง เป็นบริษัทเล็กๆครับ
เขาก็บอกว่ายื่นเอกสารอะไรให้เรียบร้อย ต่างๆนาๆ ครับ
และได้ สมัครเข้ามาเป็นแผนกกราฟิกดีไซต์ พวกแนวอีเว้น นิทรรศการ
และเริ่มต้นการทำงาน เดือนมกราคม 2561
พอได้มาถึงบริษัท เป็นออฟฟิศแถวย่าน หัวลำโพงครับ
ผมจะไม่ขอพูดถึงสภาพออฟฟิศน่ะครับ และได้เข้ามาถึง
ทางพนักงานออฟฟิศก็ มีทั้งหมด 5 คน ครับ เป็นผู้หญิงทั้งหมด
และสูงวัย 35-40 ครับ และก็ได้แนะนำตัว และให้ดูเรซูเม่
และมอบหมายงานทั้งหมด ประมาณ 40 กว่างานได้ครับ
บอกให้ทำงานที่มอบหมายมาให้เสร็จตลอดที่มาทำการฝึกงานที่นี้
ผมก็ตกลงและยิ้ม เขาก็ยิ้มแย้มครับ
เวลาเข้างานคือ 09:00-18:00 ครับ
และไม่ได้มีค่ารถค่าเดินทาง หรืออะไรอื่นใดสักสลึงน่ะครับ
และพอพักกลางวัน ก็ไปกินส้มตำครับ มื้อแรก พี่ๆเขาเป็นคนเลี้ยงครับ
วันต่อมาก็ไปกินอีกครับ พอหลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปกินอะไรด้วยครับ
และผมก็มีหน้าที่ทำงาน ไปเรื่อยๆเดิมๆทุกวันครับ โดยที่ไม่ได้คำอบรม
หรือสั่งสอนให้พัฒนาฝีมือ อะไรมากมาย แต่ผมมาถึงออฟฟิศ
ผมจะยกมือไหว้ทุกวัน เน้น ทุกวัน ครับ แต่บางครั้งก็ไม่รับไหว้
วันแล้ววันเล่า
จนผมขออนุญาติกลับ ก่อนเวลา 1ชั่วโมง
ณ วันที่ 14 กุมภา เพื่อจะไปพบปะ เพื่อนของผมครับ
ซึ่งเป็นเวลา 17:00 แต่เขากลับมาไม่สนใจครับ
ถามกลับงานเสร็จหรือยัง ผมตอบ เสร็จแล้วครับ
เขาตอบกลับว่า งานที่เหลือ ก็ทำๆให้เสร็จๆมีอีกตั้งเยอะนะ
.....ซึ่งโดนกักขังหน่วงเหนี่ยวอิสรภาพมากๆ
จวบจนใกล้จะเดือนสุดท้าย เดือนที่ 3
เรื่องที่พีคมันมีอยู่ว่า เราทำผลงานเสนอเขาหลายรอบมาก
แต่เขา ตำหนิติเตียนว่า ผลงานผมไม่สามารถเอาไปใช้งานได้แบบนู้นแบบนี้
และให้แก้ตลอดเรื่อยมา และส่งผลงานให้ดูตลอด
แต่สุดท้ายก็เลือกแต่ผลงานชิ้นแรกที่นำเสนอไปแล้ว
และให้ทำผลงานที่จะนำไปลงเว็บๆ นึงที่เกี่ยวกับทุนครับ เป็นโปสเตอร์
ซึ่งเป็นงานของ __C__ ครับ ก็ได้ออกแบบมาทั้งหมด 7-8 แบบครับ
แต่ดูเหมือนเขาก้ยังติเตียนผลงานของผมอยู่ตลอด ช่วงนั้นเป็นอะไรที่ทุกข์ใจมากครับ
จากนั้นผมก็ทุกข์ใจและนับวันรอ จนมาถึงวันสุดท้าย
เป็นวันที่ทุกอย่างนั้น จะผ่อนคลายมากๆ แต่กลับไม่ใช่ครับ
เขานำงานที่กำลังจัดอีเว้น มาถาโถ่ม ผมประมาณ 4 งาน
ที่ต้องใช้การเรนเดอร์เป็นเวลานาน มาให้ทำครับ
แล้วผมก็บอกวันนี้วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกงานน่ะครับ
เขาก็บอก ทำๆ อยากให้ประเมินหรือเปล่า
แล้วผมก็ทำจนเสร็จเป็นเวลา 19:00
แล้วก็ได้ใบประเมิน มาดังภาพครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และพอเอาไปยื่นอาจารย์เขาได้พูดกลับผมแค่คำเดียวครับ ว่าที่ฝึกงานที่นี้มันนเหมือนโรงงานนรก
ผมก็แทบจะร้องไห้เลยครับ และเข้าไปกอดอาจารย์ และก็พูดกันหลายเรื่องที่ไม่สามารถนำออกมาเล่าได้
จนมาถึงเกรดออกก็ได้เกรด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และผมก็โล่งใจในระดับนึงพร้อมที่จบการศึกษาในเดือนสิงหาคม
และเดือนกันยายนล่าสุด มีคนมาบอกว่าเห็นผลงานที่ผมออกแบบ
ได้อยู่ที่หน้าเว็บไซต์นั้น และทางฝึกงานไม่ได้ขออนุญาตผลงานอะไรผมเลยครับ
แถมยังมาต่อว่า ผลงานของผมเสียๆหายๆ
จนทำให้ผมขาดความมั่นใจในการออกแบบ
แต่กล้าเอาผลงานของผมไปขาย ........
เพื่อนๆคิดว่าผมจะทำอย่างไรดี กับบริษัทนรกแห่งนี้...
แชร์ประสบการณ์การฝึกงานที่เป็นปมฝังใจจวบจนทุกวันนี้
เชื่อว่าหลายคนต้องผ่านการฝึกงานตามสาขาวิชาที่ตัวเองถนัด
ส่วนใหญ่ได้ประสบการณ์ที่มีค่าและเป็นแนวทางในการทำงานจริง
แต่มีไม่น้อยเลยที่เจอประสบการณ์แย่ๆจนเรียกได้ว่าฝังใจและติดลบกับองค์กรนั้นไปเลย
สำหรับประสบการณ์ฝึกงานของผมนั้น เรียกว่า เป็นการฝึกงานที่แสนจะสาหัสและทำให้ผมจำจนถึงทุกวัน....
จนไม่อาจจะลืมเลือนได้ และมันมีผลทางด้านจิตใจผมเป็นอย่างมาก
เริ่มจาก เดือน ธันวาคม 2560 ทางมหาลัยนั้นได้ให้หาที่ฝึกงานครับ
โดยผมค้นหา ที่ฝึกงาน จากเว๊บไซต์จัดหางานเว็บไซต์นึง เป็นบริษัทเล็กๆครับ
เขาก็บอกว่ายื่นเอกสารอะไรให้เรียบร้อย ต่างๆนาๆ ครับ
และได้ สมัครเข้ามาเป็นแผนกกราฟิกดีไซต์ พวกแนวอีเว้น นิทรรศการ
และเริ่มต้นการทำงาน เดือนมกราคม 2561
พอได้มาถึงบริษัท เป็นออฟฟิศแถวย่าน หัวลำโพงครับ
ผมจะไม่ขอพูดถึงสภาพออฟฟิศน่ะครับ และได้เข้ามาถึง
ทางพนักงานออฟฟิศก็ มีทั้งหมด 5 คน ครับ เป็นผู้หญิงทั้งหมด
และสูงวัย 35-40 ครับ และก็ได้แนะนำตัว และให้ดูเรซูเม่
และมอบหมายงานทั้งหมด ประมาณ 40 กว่างานได้ครับ
บอกให้ทำงานที่มอบหมายมาให้เสร็จตลอดที่มาทำการฝึกงานที่นี้
ผมก็ตกลงและยิ้ม เขาก็ยิ้มแย้มครับ
เวลาเข้างานคือ 09:00-18:00 ครับ
และไม่ได้มีค่ารถค่าเดินทาง หรืออะไรอื่นใดสักสลึงน่ะครับ
และพอพักกลางวัน ก็ไปกินส้มตำครับ มื้อแรก พี่ๆเขาเป็นคนเลี้ยงครับ
วันต่อมาก็ไปกินอีกครับ พอหลังจากนั้นก็ไม่ได้ไปกินอะไรด้วยครับ
และผมก็มีหน้าที่ทำงาน ไปเรื่อยๆเดิมๆทุกวันครับ โดยที่ไม่ได้คำอบรม
หรือสั่งสอนให้พัฒนาฝีมือ อะไรมากมาย แต่ผมมาถึงออฟฟิศ
ผมจะยกมือไหว้ทุกวัน เน้น ทุกวัน ครับ แต่บางครั้งก็ไม่รับไหว้
วันแล้ววันเล่า
จนผมขออนุญาติกลับ ก่อนเวลา 1ชั่วโมง
ณ วันที่ 14 กุมภา เพื่อจะไปพบปะ เพื่อนของผมครับ
ซึ่งเป็นเวลา 17:00 แต่เขากลับมาไม่สนใจครับ
ถามกลับงานเสร็จหรือยัง ผมตอบ เสร็จแล้วครับ
เขาตอบกลับว่า งานที่เหลือ ก็ทำๆให้เสร็จๆมีอีกตั้งเยอะนะ
.....ซึ่งโดนกักขังหน่วงเหนี่ยวอิสรภาพมากๆ
จวบจนใกล้จะเดือนสุดท้าย เดือนที่ 3
เรื่องที่พีคมันมีอยู่ว่า เราทำผลงานเสนอเขาหลายรอบมาก
แต่เขา ตำหนิติเตียนว่า ผลงานผมไม่สามารถเอาไปใช้งานได้แบบนู้นแบบนี้
และให้แก้ตลอดเรื่อยมา และส่งผลงานให้ดูตลอด
แต่สุดท้ายก็เลือกแต่ผลงานชิ้นแรกที่นำเสนอไปแล้ว
และให้ทำผลงานที่จะนำไปลงเว็บๆ นึงที่เกี่ยวกับทุนครับ เป็นโปสเตอร์
ซึ่งเป็นงานของ __C__ ครับ ก็ได้ออกแบบมาทั้งหมด 7-8 แบบครับ
แต่ดูเหมือนเขาก้ยังติเตียนผลงานของผมอยู่ตลอด ช่วงนั้นเป็นอะไรที่ทุกข์ใจมากครับ
จากนั้นผมก็ทุกข์ใจและนับวันรอ จนมาถึงวันสุดท้าย
เป็นวันที่ทุกอย่างนั้น จะผ่อนคลายมากๆ แต่กลับไม่ใช่ครับ
เขานำงานที่กำลังจัดอีเว้น มาถาโถ่ม ผมประมาณ 4 งาน
ที่ต้องใช้การเรนเดอร์เป็นเวลานาน มาให้ทำครับ
แล้วผมก็บอกวันนี้วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการฝึกงานน่ะครับ
เขาก็บอก ทำๆ อยากให้ประเมินหรือเปล่า
แล้วผมก็ทำจนเสร็จเป็นเวลา 19:00
แล้วก็ได้ใบประเมิน มาดังภาพครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และพอเอาไปยื่นอาจารย์เขาได้พูดกลับผมแค่คำเดียวครับ ว่าที่ฝึกงานที่นี้มันนเหมือนโรงงานนรก
ผมก็แทบจะร้องไห้เลยครับ และเข้าไปกอดอาจารย์ และก็พูดกันหลายเรื่องที่ไม่สามารถนำออกมาเล่าได้
จนมาถึงเกรดออกก็ได้เกรด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
และผมก็โล่งใจในระดับนึงพร้อมที่จบการศึกษาในเดือนสิงหาคม
และเดือนกันยายนล่าสุด มีคนมาบอกว่าเห็นผลงานที่ผมออกแบบ
ได้อยู่ที่หน้าเว็บไซต์นั้น และทางฝึกงานไม่ได้ขออนุญาตผลงานอะไรผมเลยครับ
แถมยังมาต่อว่า ผลงานของผมเสียๆหายๆ
จนทำให้ผมขาดความมั่นใจในการออกแบบ
แต่กล้าเอาผลงานของผมไปขาย ........
เพื่อนๆคิดว่าผมจะทำอย่างไรดี กับบริษัทนรกแห่งนี้...