ก่อนอื่นเลยเราขอแนะนำตัวย่อๆ เราเรียนสายอาชีพที่วิลัยแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด (ไม่ขอเอ่ยชื่อ ) และก่อนที่จะจบ ปวช.3 และ ปวส.2 ทางวิลัยต้องให้ผู้เรียนได้ฝึกประสบการณ์วิชาชีพก่อนจบ ดังนั้นเราจึงได้เข้าร่วมการฝึกประสบการณ์ เราและเพื่อนๆอีกสองสามคนได้ติดต่อหาที่ฝึกงานอยู่หลายแห่ง จนกระทั่งตัดสินใจเลือกที่จะฝึกที่ บริษัท A (นามสมมุติ) ซึ่งที่ตัดสินใจเลือกที่นี้เพราะคิดว่ามันคงตรงกับสายอาชีพที่เราเรียนมา และค่อนค้างจะเดินทางได้สะดวกเพราะไม่ได้ไกลจากบ้านนัก ดังนั้นพวกเราจึงตัดสินใจลงที่นี่ เมื่อมาถึงการฝึกงานในวันแรกพวกเราก็รีบไปที่นั้นตั้งแต่เช้า เข้าไปแรกๆเราก็รู้สึกตื่นเต้น ไม่รู้จะทำอะไรดี พอเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว หัวหน้างานที่นั้นก็เอ่ยแนะนำพนักงานแต่ละคน ซึ่งในสำนักงานมีประมาณ 10 กว่าคน แล้วหลังจากนั้นหัวหน้างานก็ได้แบ่งหน้าที่ให้เรากับเพื่อนๆ ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 2-3 วัน ก็ยังคงปกติ ไม่ค่อยมีอะไรมากนัก แต่ที่หนักใจคือเรายังไม่ค่อยรู้จักนิสัยใจคอใครบ้าง เวลาผ่านไปกว่า 4 อาทิตย์ ความกดดันเริ่มทวีคูณ เมื่อมีพนักงานบางคนที่ชอบสังเกตและหาข้อบกพร่องของเด็กฝึกงาน คือเราก็ไม่อะไรมากหรอกนะ แต่พออยู่ไปจนจะเกือบเดือน นี่ เราอดทนมากมากเลยนะ พนักงานบางคนจ้องแต่จะจับผิดทั้งพนักงานด้วยกัน ร่วมทั้งเด็กฝึกงาน เราโอเคนะที่พนักงานจะว่าหรือจะด่าอะไรพวกเรา แต่บางครั้งที่เราทำงานผิดพลาด เราก็ต้องการแค่ให้บอกกันดีๆ ไม่ใช่มาด่าหรือร้องใส่แบบนี้ นี่พวกเรามาฝึกงานกันนะ ถ้าพวกเรารู้ทุกอย่าง ถ้าพวกเราเก่ง พวกเราคงไม่มาฝึกงานกันหรอก แล้วอีกอย่างคือการที่พนักงานชอบนินทาเด็กฝึกงาน แล้วเวลาด่าเราเสร็จก็จะชอบหัวเราะ คือสนุกมากใช่ไหม ถึงพวกเราจะเป็นเด็กฝึกงาน พวกเราก็มีหัวใจ มีความรู้สึก แต่ในความโชคร้ายยังพอมีความโชคดีอยู่บ้าง ที่ยังมีพนักงานแค่ไม่กี่คน ที่ดีกับเด็กฝึกงาน มีไม่กี่คนจริงๆ เขาบอกกับเราว่าให้อดทน ใครจะว่าอะไรก็ไม่ต้องสนใจเขา ให้เราทำหน้าที่เราให้ดีที่สุด เวลาเราทำงานเหนื่อยๆแล้วต้องมาเจอคำด่า มาเจอคำพูดที่แทงไปสุดขั้วหัวใจ เราก็ไม่ไหวนะ ตลอดเวลาที่ฝึกงานมาจนตอนนี้ก็เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนก็ใกล้จะจบ พวกเราได้แต่ภาวนาว่าเมื่อไหร่จะฝึกงานในที่นี่เสร็จสักที กี่ครั้งแล้วที่เราแอบไปร้องให้ในห้องน้ำ กี่ครั้งแล้วที่เรามาระบายมาร้องให้มาปรึกษาเพื่อนๆกี่ครั้งแล้วที่เราเสียความรู้สึกกับการที่เราเลือกสถานที่ฝึกงานผิดจนต้องทำให้เราคิดตั้งแต่ต้นจนจะจบ บอกเลยว่าการฝึกงานในครั้งนี้ นอกจากจะได้ความรู้แล้วยังได้ประสบการณ์ชีวิต ได้เรียนรู้ดิ่งถึงจิตใจของคนที่ใส่หน้ากากเข้าหากัน ได้รู้จักกับความตลกที่พนักงานบางคนที่ชอบทำดีเอาหน้า สร้างภาพเป็นคนขยันเพื่อผลประโยชน์ที่จะได้เลื่อนตำแหน่ง แต่ใต้จิตใจลึกลงไปไม่มีใครรู้เลย ที่เราพูดมาทั้งหมดก็ไม่มีอะไรมาก  เราแค่เหนื่อย  แค่อยากระบายเท่านั้นเอง ส่วนเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆคนไหนที่กำลังจะหาที่ฝึกงานที่ไหนสักแห่ง ก็ควรหาข้อมูลหรือสอบถามคนที่เคยฝึกที่นั้นก่อนว่าเป็นอย่างไร เพราะไม่อย่างนั้นถ้าเราเลือกสถานที่ฝึกงานผิดก็คงต้องคิดจนวันจบ
#ใครมีประสบการณ์แบบนี้ก็มาแชร์กันได้