ขอวิธีจัดการกับอารมณ์โกรธ รำคาญ หรือเบื่อเพื่อนร่วมงานค่ะ
เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้มันอยากบ่น อยากระบาย แต่ก็ไม่อยากให้ใครรำคาญค่ะ
เคยบ่นลงสตอรี่ในไอจีไปครั้งเดียว รู้ทั้งรู้เเหละค่ะว่าไม่ควรทำ เเต่มันทนไม่ได้จริงๆ
ขออนุญาตบ่นครั้งที่ 2 และหวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย

แฟนที่คบกันมา5ปีพึ่งเลิกกันไปตั้งแต่สิ้นปีที่แล้ว ไม่ได้อยากให้เค้ากลับมา เเต่ทุกวันนี้ก็ยังลืมเค้าไม่ได้
2-3ปีก่อนทางบ้านเกิดปัญหาหนี้สิน ครอบครัวบางส่วนกระจัดกระจายหายไป ไม่ได้เจอกันอีก
ส่วนเราจากที่เคยนั่งคอตั้งเป็นคุณหนูรถเบนซ์ ก็ต้องหอบข้าวหอบของระหกระเหิน
ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง โชคดีที่มีพี่สาวอีกคนช่วยๆกัน
บางคนบอกว่าเราลำบากครั้งนี้เหมือนล้มบนฟูก ก็ใช่ค่ะ แต่ก็ต้องปรับกันเยอะหน่อย

ณ ตอนนี้ ลาออกไม่ได้เลย เพราะยังมีคนข้างหลังต้องดูแล
อยากไปทำงานที่ชอบก็ไม่ได้ ด้วยปัจจัยหลายๆอย่างมันบังคับ
ทั้งบุคลิค มุมมอง และวิธีการทำงานของเราเองไม่ถูกทิศถูกทางกับสายงานที่ทำเอาซะเลย
ถ้าถามว่าทำงานได้ไหม...ได้ค่ะ แต่ไม่โดดเด่น และไม่ค่อยจะเป็นที่จดจำสำหรับหัวหน้า
เราเถียงหัวหน้าเยอะมาก เพราะเราไม่อยากทำอะไรไปเรื่อยให้พนงด่า
เคยปิดประตูร้องไห้กับหัวหน้าว่าไม่ไหวแล้วค่ะ พี่รู้ไหมว่าพนง.เกลียดเรา
เพราะเวลามีอะไรเกิดขึ้น พนง.กล้าบอกเรา บ่นกับเรา
อันที่จริงเเผนกเล็กมากนะคะ 5-6คน แต่เรามาสายลุย ตรงไปตรงมา เอางานที่เป็นประโยชน์และจำเป็น
ซึ่งไม่ถูกจริตกับทีมที่ชอบงานสวยหรู อลังการ ไม่ใช่ไม่ดีนะคะ แต่ไม่เหมาะกันมากกว่า

คือผิดที่เราไม่ศรัทธาในทีมของตัวเองอยู่แล้วด้วย
บ่อยครั้งที่งานส่วนรวมเป็นงานของเราคนเดียว ทุกคนไม่สนใจจะมาทำต้องออกปากขอ บอกไปก็ไม่มาช่วยซะที
บางทีต้องจัดกิจกรรมให้พนง.กลายเป็นเราทำคนเดียว ถ้าไม่มีเด็กฝึกงานช่วยตายแน่ๆ
เรารักเด็กฝึกงานเรามากกว่าทีมตัวจริงที่นั่งทำงานด้วยกันซะอีก
แล้วเราคือห่วงโซ่ชั้นล่างสุดของแผนก พนง.ที่เข้ามาใหม่ก็เลเวลสูงกว่าทุกคนแม้จะเด็กกว่า
เพราะมีประสบการณ์ทำงาน เเต่เราเริ่มงานในสายงานนี้ที่นี่เป็นที่แรก ประสบการณ์เท่ากับศูนย์
ไปคุยกับหัวหน้าว่าจะขอย้ายไปเป็นเลขาอีกแผนกที่กำลังจะว่าง เพราะตอนนี้ตำแหน่งงานไม่ใช่เลขาแต่ก็เหมือนเป็นเลขาคนทั้งบริษัท
บอกเหตผลตามตรงแบบนี้เเหละค่ะ เเกก็แนะนำว่าให้เปิดใจแล้วอดทน อยากให่ใครช่วยอะไรก็บอก ไม่อยากให้ย้าย
แต่มันไม่ใช่สิ เราลองมา3ปีแล้ว  งานหลุดก็เป็นเราตามเเก้เพราะทำงานที่นี่มานานที่สุด รู้เยอะที่สุด
ชั่วโมงการทำงานเฉลี่ยเกือบ 12 ชั่วโมงทุกวัน หัวหน้าชอบไล่กลับบ้าน แต่พอกลับงานไม่เสร็จก็ทวง
งานด่วนงานเร่งงานแทรกเราก็ต้องพักงานตัวเองไว้ก่อน พอส่งงานไฟลนก้นออกไปก็ถามหางานค้าง
จะไปเอามือที่ไหนมาทำให้ล่ะคะพี่ บางทีโดนดิสเครดิตเพราะงานผิดพลาดทั้งที่ไม่ใช่งานเราทำด้วยซ้ำ
เราตื่นกลางดึกคืนละ2-3ครั้งทุกคืนจนต้องกินยานอนหลับ ชีวิตไม่มีความสุขต้องใช้เงินบำเรอตัวเอง
ผลสืบเนื่องคือเงินเก็บร่อยหรอลงเรื่อยๆ บางเดือนติดลบเพราะมีเหตุจำเป็นต้องใช้เงินเช่น ป่วย รถเสีย ฯลฯ

อย่างที่บอกค่ะ ลาออกยังไม่ได้ เราคิดว่าเราต้องหาวิธีอยู่ให้ เราอยากกลับมารู้สึกอยากทำงานอีกครั้ง
บ่นมายาวยืด อยากรู้ว่าทุกคนมีวิธีจัดการกับอารมณ์ที่มันเป็นพลังงานลบยังไง นอกจากเม้ามอย ลาออก ใช้เงิน
เพราะตอนนี้เราจ๋อยมาก กลายเป็นคนขี้หงุดหงิด ซึ่งมันไม่โอเคเลย
เราว่าเราไม่ได้เป็นซึมเศร้าค่ะ เพราะยังมีความอยากทำนั่นทำนี่ ยังไม่อยากตาย
รบกวนขอแบ่งปันคาถาวิเศษหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ