พ่อเราเป็นคนมีเหตุผล,เจ้าระเบียบ
ปกติเเล้วเลาปกติเรมกับพ่อก้อสนิทกันเเต่ติดตรงที่พ่อเราเป็นคนใจร้อนง่ายมากๆ
เวลาที่เราทำอะไรผิดหรือไม่ได้ดั่งใจพ่อเราจะพูดทำร้ายจิตใจเรามาก..ซึ่งปกติเเล้วเราเป็นคนร้องไห้ยากเเต่เซ็นซิทีฟกับเรื่องครอบครัวเลยน้อยใจง่ายมากๆกับเรื่องครอบครัวเเล้วครั้งนี้ เราตื่นไปเรียนตั้งเเต่เช้ามืดพอกลับมาก้อไปหาพ่อเเม่ที่ๆพ่อเเม่ทำงานอยู่(พ่อกับเเม่ทำร้านอาหาร)ก้อกะว่าจะกินข้าวเสร็จล่ะเห็นเเม่ยุ่งๆเลยกะจะช่วยนิดๆหน่อยๆเเต่พอช่วยไปซักพักเราก้ออยากพัก...พอเราบอกพ่อง่าขอกลับบ้านไปพักเเล้วพน.จะมาช่วยได้ไหม
พ่อเราก้อพูดว่า"จะไปไหนก้อไปเหอะ ไม่คิดอยาดจะอยู่ช่วยพ่อเเม่ทำมาหาเเ_กหรอก"
เราก้อเดินหน้าซีดกลับบ้านไปเลยคือเราเฟลมาก เเล้วกลับบ้านมาร้องไห้ เครียดมากว่าเราทำผิดขนาดนั้นเลยหรอเราจะเล่าให้ใครซักคนในบ้านฟังก้อไม่ได้ เล่าให้เเม่ฟังเเม่ก้อไปบอกพ่อ เล่าให้ย่าฟังย่าก้อจะไปบอกเเล้วเเม่ก้อจะบอกพ่อต่อ เราเลยไม่เชื่อใจที่จะปรึกษาใครในบ้านอีกเลย(ช่วยหน่อยเถอะค่ะ..เรากลัวว่าเก็บไปนานๆจะเป็นบ้าเอา)
ทำไมพ่อถึงทำเเบบนี้กับเรา?
ปกติเเล้วเลาปกติเรมกับพ่อก้อสนิทกันเเต่ติดตรงที่พ่อเราเป็นคนใจร้อนง่ายมากๆ
เวลาที่เราทำอะไรผิดหรือไม่ได้ดั่งใจพ่อเราจะพูดทำร้ายจิตใจเรามาก..ซึ่งปกติเเล้วเราเป็นคนร้องไห้ยากเเต่เซ็นซิทีฟกับเรื่องครอบครัวเลยน้อยใจง่ายมากๆกับเรื่องครอบครัวเเล้วครั้งนี้ เราตื่นไปเรียนตั้งเเต่เช้ามืดพอกลับมาก้อไปหาพ่อเเม่ที่ๆพ่อเเม่ทำงานอยู่(พ่อกับเเม่ทำร้านอาหาร)ก้อกะว่าจะกินข้าวเสร็จล่ะเห็นเเม่ยุ่งๆเลยกะจะช่วยนิดๆหน่อยๆเเต่พอช่วยไปซักพักเราก้ออยากพัก...พอเราบอกพ่อง่าขอกลับบ้านไปพักเเล้วพน.จะมาช่วยได้ไหม
พ่อเราก้อพูดว่า"จะไปไหนก้อไปเหอะ ไม่คิดอยาดจะอยู่ช่วยพ่อเเม่ทำมาหาเเ_กหรอก"
เราก้อเดินหน้าซีดกลับบ้านไปเลยคือเราเฟลมาก เเล้วกลับบ้านมาร้องไห้ เครียดมากว่าเราทำผิดขนาดนั้นเลยหรอเราจะเล่าให้ใครซักคนในบ้านฟังก้อไม่ได้ เล่าให้เเม่ฟังเเม่ก้อไปบอกพ่อ เล่าให้ย่าฟังย่าก้อจะไปบอกเเล้วเเม่ก้อจะบอกพ่อต่อ เราเลยไม่เชื่อใจที่จะปรึกษาใครในบ้านอีกเลย(ช่วยหน่อยเถอะค่ะ..เรากลัวว่าเก็บไปนานๆจะเป็นบ้าเอา)